n)geloven is een zoektocht, vervolg

Op velerlei gezichten

staat geschreven dat men nog weinig fascinerends aan het leven vindt.  Nochtans, zelfs alle uitleg omtrent elke discipline van het denken, niet meegerekend, het leven is inderdaad fascinerend.

Hoe meer fascinatie je door hebt, hoe voorspelbaarder alles af en toe wordt, maar daarom niet minder boeiend.  Tegen de tijd dat iets uitkomt ben je alweer vergeten dat je het had aangevoeld.  Ieder heeft een eigen levensverhaal met een prehistorie...het kan jaren, een leven lang duren, voor men beseft dat de tijd tussen de houten tralies van het kinderpark en de ijzeren staven van het sterfbed vervliegt als een kartonnen doos op een aantal windvlagen in een straat bij dag en nacht.  De baby die wil leren lopen wil de wereld in, de bejaarde die onder de medicijnen de pijn en de realiteit vergeet, wil de wereld uit.  Welk een verschil tussen mensjes grootbrengen  en naar de uitgang begeleiden...en toch is het één lange, kronkelige lijn.  Soms heeft het leven ons verblijd, soms sloeg, slaat het ons met verstomming.  Er is heel veel zin te vinden tussen al die onzin in het leven.  Een stuk in het leven is bepaald door voorgeschiedenissen, het zich daar van bewust worden verloopt in een aantal gelijklopende episodes die jij zelf en anderen doorlopen.  Sommige punten komen bijeen, andere nauwelijks. In hoeverre kunnen we onze toekomst zelf bepalen ? 

38.  Hij had een beetje krullokken van zijn eigen

Als kind van een paar jaar, was het eind jaren vijftig in de eeuw met twee wereldoorlogen, mode van een krulijzer in het midden van boven op je hoofd te laten zetten, zodanig dat je een lange ronde krul op je hoofd had, in die nog heel deftige tijd een beetje een voorloper van het latere punkgedoe.  Ik kon daar absoluut niet mee lachen met hetgeen de vrouwengemeenschap in de familie met hem wou aanrichten, vluchtte weg wanneer er weer eens sprake was van zo een vijftien centimeter lange zwarte spelt met twee rijen ijzeren tandjes na wat gedraai met een kam op zijn hoofd te instaleren.  Ik hield toen al niet van fake en veel was inderdaad niet nodig omdat het er al was.  Zoals fruitkwekers en fruithandelaars die hun fruitkisten van etiketten met de naam van de fruitsoort en de diktemaat moesten voorzien, dat fruit sorteren, ook een totaal overbodige zaak voor de verwende consument die eigenlijk zelf het besproeien van fruit in het leven riep omdat het schoonheidsideaal van het product nu eenmaal geen schoonheidsfoutjes, appelpuistjes bijvoorbeeld meer duldde; men was er vies van, schrik om ergens ziek van te worden, de over properheid stond in zijn kinderschoenen.  Inentingen voor alles en nog wat, tot in het leger toe, wat ze eigenlijk als neveneffecten aanrichten, is een onontwarbaar modern taboe.  Vijf procent van de mensen was nog boer en tuinder, in een tijd dat er geen veestapels moesten worden verbrand, maar men een ziekte in de kleine stallen rustig kon laten uitzieken. De pastoors verklaarden de zinnen van ’ t leven van uit hun enig zaligmakende hoek en boek en de aandeelhouders trokken miljoenen mensen weg van de velden en steden, om een gigantische industrie op te bouwen, die iedereen eens even op een paar decennia van een auto, een wasmachine, een koelkast, radio’s en tv’s ging voorzien.  De drie eerste kan je indien nodig missen, indien je een prima openbaar vervoer hebt en alles kleinschalige wordt georganiseerd, de twee laatsten, soms zijn er wel goeie dingen op te horen of zien, maar een pak desinformatie, voor een stuk goedgemaakt door de kwaliteit op sommige zenders, kleinere politieke bladen en later, en sommige deelnemers aan sociale media.  Uit de dorpen zijn in die tijd ondertussen de kleine theatertjes verdwenen, het tv maken van die tijd.  Komen er nieuwe mensen in een dorp wonen, is’ t ook in de meeste gevallen geworden als diegenen die zich in een stad een isolement opleggen.  Bij het mijmeren over wat nu mijn 1051-ste woord ging worden van deze roman, (het woord ‘Bij’) dus, schoten me een reeks belevenissen uit het verleden te binnen, mijn afkomst, jeugdherinneringen en zo meer, dingen die ik in een al of niet nabij verleden eens geschreven had.  Zou ik ze even nalezen om tot op de dag van vandaag door iedereen welbegrepen kunnen verder te schrijven ? Welke waren de thema’s in mijn leven geweest naast van waar alle ellende in de wereld van afkomstig was op individueel of collectief vlak, op materieel en psychologisch gebied, op spiritueel gebied ook, een domein dat nog op de godsdiensten moest worden veroverd.  Want die hadden er in ’t verleden vaak een zootje van gemaakt en waren daar weer hier en daar weer op grote schaal weer mee herbegonnen.  Over hoe het leven via de fysica en chemie is ontstaan en hoe het tot de eerste cel leidde, die dank zij de energie van de afgestorven cellen tot een eerste vrouwelijke reproductiemethode kwamen, daar had ik honderden bladzijden over geschreven in iedere literaire stijl. Voorlopig zou ik het daar niet over hebben en wie er iets moest van weten moest ook maar bovenmatig met studeren aan de slag of zou mijn linken op het einde van deze roman en de verzamellink hier onder maar moeten raadplegen. 

Deze roman, in elke literaire stijl geschreven zal diegenen bereiken wiens tijd er voor gekomen is, hoopte ik stilletjes, net zoals in mijn leven alles zich ook op tijd aandiende, al leek het niet altijd zo.

39 Simpel als een stilstaand beeld in een emmer water

Wanneer je een emmer water neerzet, zal je merken dat het spiegelbeeld daarin precies dronken ronddanst en altijd vertraagt tot dat ene moment van complete bewegingloze helderheid van zodra onder meer het evenwicht met de snelheid van de aarde rond de zon is bereikt. Op zo'n moment besef je het belang van helder denken.  Voorwaarde tot het verstaan van de essentie van helder denken is het doorheen de vaak woelige praktijk van allerhande bewegingen in het leven (zie het water in beweging), zo vaak mogelijk tot stilstand, tot rust geraken.  Vermijden van verstrikt te geraken in de over complexiteit van allerhande situatie, is ten zeerste aan te raden, maar wegens oorzaken in verleden en heden en hun bijna onvermijdelijke gevolgen in de toekomst; niet altijd even goed doenbaar.        Gelukkig volgt er op een these altijd een antithese en een synthese...wat zowel voor maatschappijen als personen in alle mogelijke relaties gelden kan. Dat allemaal met één bedoeling : dat iedereen de naar zijn omstandigheden dosis bewustzijn opdoet.  De hoeveelheid vrijheid die je in deze spirituele evoluties krijgt kan beperkt of zeer ruim zijn, naargelang de omstandigheden en het kunnen aanhouden van je innerlijke evenwicht dat je veel omleidingen kan besparen en je een waardevoller inzicht over de verhouding tussen plicht en vrijheid kan geven.    Een goed begrip van de details rond een bepaald gegeven, vertrekt altijd van innerlijk evenwicht en eenvoud...zo niet ga je worden platgewalst door de complexiteit.

40 De tekenen overleven hen.

Er was dat moment, onlangs; wijl ik buiten op mijn winterstoel zat. Een paar uur eerder had ik een gedicht over mijn vader ergens in een prozatekst gebruikt. Ik observeerde de natuur, de natte verkleurde eikenbladeren die in de kale boom op een ravennest waren blijven hangen. Ik streek enkele keren met mijn rechterhand over mijn linker. Een paar seconden later, realiseerde ik me dat onze ouwe dat vroeger ook deed. Zijn aanwezigheid was op zijn vroegere vorm na, net ietsje minder duidelijk present. Nu. Net als een paar ochtenden terug, toen ik me de koffiegeur in de cabine van zijn camion op weg naar Duitsland herinnerde...zo ineens, zonder aanleiding. Gewoon maar om aan de eenheid in verscheidenheid te herinneren, aan het verhaal dat samen met het leven, toen het net boven het niets uit, aan zijn tocht begon.  Het leek net of de diversiteit van wezens voortdurend wordt uitgebreid naarmate het theaterstuk van het leven andere personages nodig heeft. En toch zijn we aan dezelfde scenarioregels gebonden.

41 Leren beseffen wat de geest is

Je hebt zo van die documentaires over de totstandkoming van biologisch leven. Als je dan ziet en aanvoelt hoe door het niet niets willen zijn (een ruimte groter of gelijk aan nul kan niet bestaan, en dan volgt er een explosie à la big bang) door onzichtbare straling, geest als het ware, het eerste atoom werd geschapen...dan snap je de symboliek daar wel van, het leven moet het niet van onzin en gebrek aan inhoud hebben. De reis ging verder naar de molecule, al gecompliceerder, de planeten, het tot stand komen van toestanden op planeten, waarbij het ontstaan van de cel mogelijk werd en zo verder tot ons. De kosmos boven je hoofd, dat is dus ook al duidelijk familie van ons, dat zijn wij voor een stuk ook. In feite kan je de stof ook al bezield noemen dus en de ei (eicel), kwam voor de kip. Het zou wel eens best mogelijk kunnen zijn dat de kosmos binnen afschrikwekkende tijd (gewoon weer eens?) in mekaar klapt en er op het randje van niets weer een nieuwe big bang cyclus begint...en alles van voor af aan weer begint...op basis van alle  energie die er voorafgaandelijk bestond. Heerlijke gedachte, niet, of vindt U  meer zin of troost in de klassieke vorm van reïncarnatie, waarin U of delen van U of combinaties van geaardheden van zijn, niet zo lang moeten wachten op een enigszins verwante verschijning van het wezen dat U nu bent ? Gissing natuurlijk, maar zo komen we toch een stukje korter bij de geest van het zijn.

Dichter bij de ziel komen omhelst andere dingen, figuurlijk en ook letterlijk soms. Door het leven met de anderen kom je daar de hele dag mee in contact, soms oppervlakkig, bij wijlen dieper. Misschien hebben dingen als levenslust, goedheid, blijheid, opgewektheid, solidariteit al van bij het begin van de vorming van de kosmos bestaan onder de vorm van de straling die toen vrijkwam...tegelijk met hebzucht, arrogantie, zwaarmoedigheid en nog andere om te polen wezenskenmerken. Wie weet wilden ze door het ontstaan van het biologische leven gewoon eens van kostuumpje veranderen en aan theater gaan doen. Als het zo zou zitten, zijn die symbolische wezenskenmerken er wel in geslaagd om tot op vandaag en wie weet nog hoe lang verder, voor de nodige ongelofelijke scenario's te zorgen. Of het nu gaat om relaties tussen mensen of gemeenschappen, we komen van ver en alles lijkt wel te culmineren in het NU, naar een happy-end of nog wat meer drama toe.

Je hoeft natuurlijk niet te vertrekken van de ontstaansgeschiedenis of de ruimte indien je je meer wil bewust zijn van wat de geest is. Dichter bij de ziel van je medemensen geraken, maar eerst en vooral je eigen 'zijn' verstaan, gaat ook. Gebeurtenissen, gesprekken, beschouwingen, ogentaal...allemaal aanleidingen en voertuigen daarvoor. 

42 Naar de kern van het wezenlijke

Geloof, modernere versie.  Een mens kan veel inzicht verwerven in zijn leven, tenminste als je daar voor openstaat. Je kan de ontstaansgeschiedenis van het biologische leven bestuderen, de geschiedenis van de politiek, de evolutie van de mens als psychologisch handelend wezen. Je kan dat in kunst omzetten als je wil. Het wezenlijke echter, leven en dood en het waarom ervan, blijft het moeilijkst om uit te drukken. We zouden eigenlijk op wetenschappelijke basis wel eens oneindig zouden kunnen zijn, binnen bepaalde limieten en tijdsintervallen die niet zozeer met de klassieke reïncarnatie te maken hebben. Je zal hier tal van essays daarover vinden, maar je hebt waarschijnlijk de tijd en de energie er niet voor om ze te lezen.

Hetgeen ik hier wil naar voorschuiven, heeft ook te maken met een stem te geven aan eenieder die niet via de klassieke religies aan geloven toekomt. 'Relier', het Franse woord voor 'verbinden', 'religie', wil toch ook zeggen van al die domeinen 'filosofie', 'wetenschap' 'psychologie'...te verbinden met het spirituele denken en ook aanvoelen...want dat staat nog het dichtst bij het dagelijkse leven, maar het gaat hier soms om hele vluchtige momenten, indrukken, aanvoelen die de kern van het wezenlijke benaderen, namelijk de medemens zelf. De mensen rondom ons. De oude man of vrouw met wie je midden hun lijden al eens over vergankelijkheid durft praten. De jongeren naar wie je moet luisteren en met wie je in dialoog kan treden, om die zeldzame momenten dat we niet door de bijkomstige dagelijkse dingen opgeslorpt worden, ze voorzichtig en kordaat raad leren geven, na rijp beraad. Hun aller evolutie aanvoelen en weten waar dat jij daar ergens in staat en wat je daar staat te doen. De voorgeschiedenis van ons allen en de domino's die we zelf in beweging brachten, maken dit makkelijker voor de één dan voor de ander, al staan de sterkste schouders vaak in de moeilijkste situaties.

Op zo een momenten midden mensen, kan je toch moeilijk afkomen met de klassieke religieuze dingen zoals 'de Here zei dit of dat' en al van die zaken waarvan de huidige liturgie in de kerken zich bediend en waarmee ze de meerderheid van de mensen van zich vervreemd. Wat niet wil zeggen dat ik sommige teksten van oude religieuze schrijvers niet waardeer.

Maar we moeten weer meer leren communiceren met mekaar. Zeggen wat ons in de andere stoort zowel als wat we op prijs stellen. Mekaar verhalen durven vertellen, al is het soms niet makkelijk om persoonlijke dingen aan te kaarten. Ik weet het, soms is dat niet echt nodig om te diep te graven en blijven de pijnen best onder een laagje aarde, waar ze als compost dienen, maar op sommige momenten moet je als mensen een stukje van mekaar durven prijsgeven.

Voor iedereen komt de dag dat hij of zij heengaat en dat is de kern van het wezenlijke, ‘sterft’ de graankorrel en ontkiemt er een nieuw leven...onder één van de vormen en voorwaarden die ik in eerdere essays probeerde te beschrijven ? Het is al wat te eenvoudig om te geloven in een hemel of een wedergeboorte op z'n Indisch ingeschat...allemaal aanlokkelijk...maar zijn we gewoon geen vervolg op al hetgeen waar die voor ons leefden mee bezig waren en wij ergens daardoor nog zijn ? Dat is pas realistisch karma zou ik zeggen.        We zijn voortdurend aanvulling...en hoe we dat invullen, wel soms kunnen we niet anders dan zus of zo, omdat het leven vooral niet iets individueel is, maar een samenspel...en daar moet je in leren aanvoelen, welke rol je vervult. Met vallen en opstaan. Met begrijpen, vergeven en doorgaan. Hopen en geloven in het positieve, het oneindige en veel meer. Bovenmenselijk leren liefhebben.

43 Zegen het nieuwe jaar ook zelf.

Evenwicht op een bevroren spiegel. De massa kleurrijke bladeren naar de bodem gezakt. Nog maanden en het stuifmeel zal weer drijven. Wijl vogels hun nesten weer zullen bewonen in groen. Ondertussen mijn kachel met het dode hout stoken.

Wachtend in de hut, op bezoek van 't internet.

Wezenlijke ontmoetingen, ook in 't niet virtuele.

't Beste in 't nieuwe jaar vol van weer zingeving.

In al zijn verschijningen en linken. Dankbaar en sterkte behoudend.

Elkaar, mekaar, graag blijven zien…

44.Liefhebben, in platonische zin, los van de volledige liefdesrelatie die je met iemand hebt : buren, famillie, kennissen, vrienden, mekaar een warm hart toedragen...de diepten van begrip leren doorgronden, zonder slaaf van iemands 'loeten' te worden.....vandaaruit naar beleving van filosofie, cultuur, politieke stellingnamen, solidariteit toe, over de regio's en landsgrenzen....in deze wereld die georganiseerd is op economie die maar moeten blijven groeien opdat iedereen een inkomen zou hebben...een maatschappij zou moeten gestoeld zijn op het leren begrijpen waarom wij hier met z'n allen rondlopen, over de dood heen... 45. Aan onze Depressieve medemensen Elk van jullie is een enkeling op zoek te midden van. Niemand werpt een steen, die tijden zijn voor de meesten van ons voorbij. Hoe iemand helpen een ritme te vinden dat bij hem haar past, terug méér in iemand te zien dan klachten, chemie en pillen ? Dat de andere ook weer kunnen laten voelen ? Hoe het onverwerkte verleden kunnen helpen afsluiten ? Het heden niet als een ‘schuldig zijn aan’ aanvaarden, maar als een rol van jouw in het grotere spel om je heen. Tekortkomingen aan anderen niet verwijten, tekortkomingen van anderen met begrip doorzien. Was de waarheid die je al of niet voor echt hield, verwarring, leugen of deed het echt pijn ? Smijt die pillen toch maar beter weg ? Als ze al niet het zinnelijke onderdrukken, dan wel misschien het lied van de ziel die durven wil en niet onder het peil van de inactieve soort van berusting wegzakken wil. Waar zitten ze ergens, de pijnen, te diep of zwaar om alleen te dragen misschien...als men daardoor jou nog verdragen kan. Tegen dat soort pijnen, helpen geen pillen...ze doen misschien tijdelijk goed en brengen je hoofd tot rust...tijdelijk, terwijl je weet dat je je sust. Wat is dat nu, wat je echt niet meer weten moet ? Bang van hoe je omgeving reageert, reageer je nog nauwelijks op je omgeving, dan meer, dan minder en dan weer teveel. Je verwaarloost het gezonde eten en de frisse lucht, het ervaren van wat stilte, toch ook al niet ? Je hebt toch al het gene waar een mens zich voor interesseren kan, toch ook al niet opgegeven ? Niets zegt je nog iets, maar beetje bij beetje wordt je lomp in dingen, terwijl je dat niet bent. Maar, begrijp wel dat er nog begrip is rond je, begrip dat niet mee het zware in wil. We zagen je toch nooit bijvoorbeeld een drankflesje op de openbare kieperen, zo lomp en zo ongelovig in de zin der dingen, wil je echt niet worden.  Daarvoor heb je gelukkig nog een voorraad trots. Ontdek hem en je kan er aan beginnen. Los van relaties waar je het moeilijk mee had...de uitdaging niet zag of onderschatte. De onbekende man of vrouw naast je, de eens bekende, ontkende of de niet voldoende gekende... . Zoek de zin en werp de onzin overboord, ook na het kwetsen van de waarheid en het moment waar je ontdekt dat je best andere lagen in je zelf aanboort...anderen op een andere manier aanhoort. Blijf in de perioden van opklaring geloven en er naar verlangen ! En bedankt er voor ! (ps. we dragen allemaal wel een zekere depri-graad mee) 46. God zij dank, ‘god’, dat zijn de anderen De anderen. Zoveel tegen gezegd al. Zovelen gelinkt, zoveel te zeggen, onvoldoende gehoord.  Laat ze soms maar zelf spreken. Vrienden, vriendinnen , zijn en haar-dimensies, kennissen, regeerders, onderdanen, jaknikkers, tegengewicht. De anderen. Door sommigen verwekt, anderen door jezelf. Familie.  De anderen.  Hun pijnen, frustraties, gloed en willen weten,  dan weer niet. De anderen.  Hun kwaaltjes, hun pillen hun ouder worden. Hoelang valt 'dood' eigenlijk buiten te houden bij leven ? De anderen,  het beste in hen zelf dat zo verblijden kan. Hun aanvullingen, nodig als brood, onuitstaanbaar soms. De anderen.  Wij, hebben alleen ons eigen gezelschap in feite. Reizigers doorheen al zo lang en soms teveel, telkens overwonnen.  De anderen,  wijsheid, fijngevoeligheid met onaf verweven. De anderen,  gedomineerd door de ideologie van de productie om de winst. De anderen, opgedeeld in kasten die mekaar leerden mijden. De anderen   die mekaar dan toch weer opzoeken en vinden voor iets grootser. Solidariteit, uitwisseling van menselijke gevoelens, samen perfectie. De anderen,  zieleroerselen, verhalen verdrongen en opduikend. De anderen,  mekaars sadisten, masochistisch bij wijlen. De anderen,  werktuigen der evolutie naar meer bewustzijn. Met Mekaars geduld bergen en  ravijnen en vlakten van liefde lerend. Inzichten, te weinig van belang,…bang ? De anderen,  de stilte van het parcours meer of minder genegen dan het lawaai in het zijn.  Een Teveel of Te weinig, opvullen en aanvullen met niets. Het niets, de grootste duivel...telkens weer verjaagd door om het even wat van...zin. Zijn. De anderen, kwelduivels en engelen in hun enige, menselijke gedaante. De anderen,  geven en nemen, vergeven en van doorgaan tot stoppen, veranderen. De anderen Octaaf 07/07/2009 dinsdag, bij  weinig zon

47.  Morgen kan ze er niet meer zijn Ze is nog van de jaren twintig vorige eeuw en deze van deze eeuw, zal ze niet meer beleven. Een geheugen dat haar zelden in de steek laat.  Tal van mensen en voorvallen, lotgevallen, weet ze aan haar eigen prognose qua vooruitzichten te koppelen.  Zelf heeft ze die minder. Ieder kent zo wel iemand, hard labeur, kinderen grootbrengen en dan nog zorgen voor tal van ouderen en een eenzaam familielid.                  Nu wordt ze zelf door haar kinderen verzorgd.  Na een evolutie van alles nog zelf beredderen, komt het trager stappen, dan het ding met vier wieltjes, waar ze achter liep, ‘loopkarretje’ heet zo iets waarschijnlijk.  Uiteindelijk de rolstoel waar ze nu in zit. Vroeger kon je ze nog meenemen voor een uitstapje met pannenkoeken als kers op de taart. Ook dat is voorbij.      Nu ze meer en meer frequent vecht tegen pijnen als daar zijn, die vanuit de heupen, en steeds talrijker  andere plaatsen. Het wachten op de volgende fase moet benauwend voor haar zijn. Niet meer zelf kunnen rechtstaan, pijn hebben als ze rechtgehouden wordt bij het op de pot gaan en het wassen. Als je ze ziet indommelen van de rust die ze door pijnstillers heeft en haar hoofd de tafel niet wil raken, ja, dan vraag je je af, waarom een leven op zo’n zware manier moet eindigen.  Haar mimiek kan door de pijn heen soms terug heel alert en blij worden en dan zegt ze de leuke dingen van vroeger weer of dan wordt ze ernstiger en geeft een nuchtere, niet idealistische kijk op toestanden.  Blij kan ze zijn als je de kol van haar hemd goed schikt of als je ze overhaalt om een bonbon of een ijsje met je te delen of het alles overrompelende wereldnieuws een beetje eenvoudiger voor haar maakt en corrigeert, positieve vooruitzichten stelt, aantoont dat de wereld niet naar de bliksem hoeft te gaan. Maar dat nieuws, dat grote domme nieuws over banken en oorlogen en bommen die , door wie eigenlijk geleid, ontploffen, zogezegd omdat er vliegtuigen in torens vliegen…vervaagd gelukkig in haar geest als ze de gewone mensen op ‘man bij hond’-tv ziet. Mensen zoals zij, afhankelijk  geworden, het einde, vraag ik me af, in sommige gevallen verwelkomend.        Dat grote domme nieuws dat verdwijnt als de kinderen en kleinkinderen en buren met het gewone nieuws komen en zij er niet uitgesproken, haar ervaring met bijna zestig jaar dezelfde partner tegenover stelt.  Andere tijden andere mensen.  Oordelen doe je die dingen op de duur niet meer, alleen proberen begrijpen van waar ze komen, je afvragen wat er in welk verhaal vermeden worden kon …als dat al mogelijk zou zijn…ook nog eens. Je afvragen in hoeverre beslissingen op kruispunten niet teveel ingegeven waren door de wereld buiten en minder vanuit het ‘eigen’.  Je afvragen tot hoever iemands vrije wil eigenlijk reikt.

 Ieder verhaal is een ander verhaal, onderhevig aan dezelfde wetmatigheden, maar vaak met andere voorgeschiedenissen, die zich herhalen en in de loop van hun evolutie de tegenstrijdige en gelijkgestemde personages in het leven roepen…en ja, ook die polen kunnen in de loop van verhalen wisselen.  Nee, stokoud vrouwke, de wereld is vooral gek als het om centen en bezitten gaat en ik weet het, ook mensen kunnen mekaar tot gekte drijven…als ze het zware niet overwegend licht maken kunnen. Eén van de verschillen met vroeger, is dat men het daar vroeger allemaal weinig over had.

48 .Het verdriet om zijn broer

Hij werkt in weer en wind tussen de fruitbomen.

Klein, breed, werkershanden aan zijn lijf.

Plant bomen op de akkers van voordien.

Zet er staken, spant er draad en snoeit.

Geniet van de bloesems, dunt om te laten dikken.

Besproeit, bemest, maait en dan de boekhouding nog.

Tussen de bedrijven rondom 't Boeckhout.

Plukt en stockeert en koelt zijn opbrengst.

Kisten klaarmaken voor transport, sorteren.

Vervoer naar de veiling.

Familie mobiliseren als broodnodige hulp.

Hij praat op een hele zachte stille toon,

warm contrast met zijn ruwe uiterlijk.

Plots zie ik hem staan naast de open kist van zijn broer.

Met tranen in zijn ogen.

Nee, niemand verdient zo lang vechten tegen een vreselijke ziekte.

Waar zijn die ravottende jongens van vroeger ?

Naasten kunnen ze de droeve dingen van zich afzetten ?

Echt slijten doen ze niet.

Dichter bij de ziel komen doet soms té pijn.

Op andere momenten kan het heerlijk zijn.

Coeckelberghs Octaaf

49. Je ziel zit ook bij wie je ze gaf, geeft, zult geven

Wie ben ik ?

Heb je er al een idee over ?

Een samenstelling van vergane zielen .

Waarin je echte eigenheid moet domineren.

Wie gaf je je ziel ?

Een deel ervan om in te werken met een doel.

Dat ook die andere als aanvulling zocht.

Van wie kreeg je ook een belangrijk stuk ?

Aan wie wil ze ook biologisch doorgeven ?

Van wie kregen we ze ?

Welke zijn , over één leven heen, de rode en blauwe draden in de levensverhalen ?

Midden het economische, dat andere verhaal.

Over wat eigenlijk die andere zinnen van 't leven zijn ?

Menselijkheid leren beleven, doorgeven.

Niet buigen voor de pijn.

50. Spreken met ouderen

Het leven moet niet beleefd worden als een wachtkamer vóór de dood.  Als je het vaak met zieke ouderen over een eventueel nakend heengaan hebt en ze onder meer vertelt van die mensen die al klinisch dood zijn geweest en terug werden geanimeerd en dan met verhalen komen over hoe ze hun eigen zagen liggen en de al of niet bekenden en de lichtwereld aan de andere kant, lijken ze vaak niet te geloven dat er een andere kant zou kunnen bestaan. Ze hebben soms te veel meegemaakt of fysisch geleden en interpreteren het lijden in de wereld als iets wat 'God' niet zou toelaten. Voor mensen met een meer wetenschappelijk gebaseerd geloof in het onvergankelijke van energie, hoeft dit geen beletsel te zijn om de mogelijkheid van onvergankelijkheid zoals in de na de dood ervaringen (en weer terug) beschreven, open te houden.  Mensen die moeite hebben met het ontwarren van waarom hun leven hun leven was, lijken pessimistischer dan anderen in deze materie. Inderdaad, in deze ‘materie’.

51. Celibaat en andere praat

Mensen, sommigen hebben al eens de nood om rond de hete bij van taboe onderwerpen heen te praten.  Seksualiteit vooral, is een 'heet' hangijzer. Over welke soort van lichamelijke gevoelsbeleving hebben we het dan ?  Is het niet menselijker om bij de redenen voor het homo of hetero zijn stil te staan en leren dieper in de ziel te kijken, dan louter te 'veroordelen' ? Moeten mensen die met de evolutie van de ziel begaan zijn, niet eerder leren 'kijken', 'voelen' naar de evolutie van de seksualiteit, van louter een instinktachtig beleefde uitlaatklep naar een extra gevoelen van aanwezig zijn met mekaar in functie van het zoeken naar jezelf en het waarom van de eenheid met een andere ? Zoiets als kunstschaatsen op het ijs...alleen is al mooi, met twee nog mooier, ingewikkelder ook.

Zouden er meer roepingen zijn in de kerken der gekende religies indien de bedienaars er van mochten trouwen ? In sommige religies mag dat en ook daar blijkt er een steeds groter wordend tekort aan priesters te zijn. Wordt het niet stillaan de hoogste tijd om geloven en religie ook onder andere invalshoeken te bekijken... psychologische, wetenschappelijke, filosofische ?  Misschien zijn er wel evenveel 'gelovers' in het leven zelf onder gescheiden mensen dan onder hen die het geluk of ongeluk hebben nog met mekaar te leven.  Belonen en straffen lijken we mekaar al genoeg in dit leven aan te doen, de rest is  giswerk en afwachten.        Hoe leg je dat aan moderne mensen uit : in de hemel mogen de getrouwde mensen rijstpap eten en alle 'overspelige' moeten de afwas doen misschien ?

52. They said he would send us the holy spirit In many ways I

tried to approach a number of fundamental things. The creation of cosmos due to the fact that something smaller or equal to nothing cannot exist. When meaningless is approached, pressure mounts and like the big bang explodes. That’s why everything has a meaning. Nihilism is a contradiction. Sense could not be stopped.  The voyage from radiation towards the first atom and cell and from then onwards towards us, the creation of the unique circumstances where this could happen, no, no lucky coincidence. Everything serves a purpose and nothing wants to become or can become meaningless. That’s why society is in evolution, trying to move away from the decadence of the worn out, towards more fulfillment in the new end. It might be a possibility that we do not take our chance and make a happy end of it all during this big bang cycle…just like we as individual, emotional beings sometimes desire to have more than one life to get the complete picture of who we are. I contributed a lot of essays to raise enthusiasm about these things (mainly in Dutch).  All objective philosophical questions can be solved with science and history and you can find a lot of wonder and joie in it…a pity few people try.   

The subjective site of it all, the psychological reasons, the making sense of it all…well, one needs more to try to understand it and bring it over…by life itself and by culture, one can succeed. But still a lot of ‘the holy spirit’ of it all becomes clear by those strange kind of special energy, of ‘intuition’-like features…which aren’t as much a mystery, but a kind of energy that can trick you, but you cannot trick it back.  This is no appeal to push logic and reason aside when one is dealing with rather sometimes irrational things as life and dead. One’s life is interconnected with others and sometimes it is not so easy to understand ‘why this is all happening to us’.  There’s a structure in everything from a cell to an apple, and you name it. A lot has been invested to make life possible. We see and hear…and so on and still we manage to feel unhappy.  We have a problem with considering all those beautiful things in nature as a unity, as seeing it as a part of us, part of the same adventure. Our sun is 5 billion years old and within another 5 billion years it will be over.  Just a little more a dark spot in the milky way.  Even the universe starts over and over again, like a day follows night…so, what are we afraid of…of death????

We often get to depressed to feel good. We cannot afford to pity ourselves or others…we must purchase our inner strength in a way that we do not bother others to much. Good will is of essence, but can put you in a lot of trouble…and in times of trouble one often must persist, alone if necessary, to be able to understand afterwards why you had to go through the whole process. Often the answer is that it was because it was necessary to play a positive role in the life of others…but often in another way, by other means. You can long for compassion, comfort in certain periods in your life. But it’s better to rest and think things over and get a hold of yourself. To try to find out what you really are good in and act. There is a lot where one can be good in : let those who know how to offer compassion, compassionate, let the writers write, let the workers work instead of putting them without a job or taking too much of their time for educating the philosophical part of themselves. Find joy.    Do not be greedy, jealous or do not be bothered with other kinds of fear. Venin starts with thinking that you are beautiful and you miss a lot…whilst ignoring true beauty…the fruit of contemplation. We were put on a wonderful stage and we still don’t understand why…how can we take real pleasure in it, not understanding the whole picture ? Insight dictates our live, but we often fail to see.  It can take quite a while before one has experienced all from every side to get the whole picture. Do good.

53 http://dichterbijdeziel.skynetblogs.be

54. http://achjadeliefde.skynetblogs.be

56. Vliegen zonder vleugels

Voor diegenen die al eens vogelpik spelen is het duidelijk dat een pijltje zonder vleugels, dat je daar niet ver mee geraakt, het verliest op de duur van pure zelfontwaarding zijn punt, als ware het niet meer fier een pijltje te zijn.  Zo ook een mens die het leven maar absurd en dom en zonder reden vindt, zal zonder de tegenkwaliteiten die nodig zijn om in het leven te geloven en er zin in te vinden; zo ook riskeert die mens om ook zijn vleugels kwijt te raken en de doelen die hij zich in het leven stelt, te missen.   Tot in de kleinste dingen des dages kom je soms aanleidingen tegen om een filosofische metafoor (vergelijking) op te bouwen. Je vindt bijvoorbeeld een kaars van de één of andere communie van één van de gasten.  Heel je leven wil je al overdragen dat geloven, buiten wat godsdiensten er soms terecht of onterecht van zeggen, in heel veel kan gevonden worden en dat je dat niet alleen in daden literair, maar ook qua allerhande menslievendheid kan uitdrukken.  Een man die dit op een speciale manier probeerde was Phil Bosmans.  Vóór zijn tijd hing in vele gezinnen aan de muur “ hij die werkt voor vrouw en kind en door hen wordt bemind, ’t is vader”…de spreuken van de bond zonder naam hangen inmiddels in tienduizenden woningen.  

57. Genetische wijsheid

Genetische wijsheid zet mensen op weg naar mekaar om onafgewerkte dingen uit het verleden in het nu tot rijpheid te laten komen, zodanig dat de onvoltooide verhalen van de voorouders hun voltooiing vinden als genetische wijsheid, weer wijzer geworden.  Soms stoppen verhalen wegens volbracht of ten einde inspiratie.  Je kan veel uitleggen, maar het komt in feite voor een groot stuk neer om te weten wat het leven en de liefde inhoudt, welke schade negatieve emoties kunnen veroorzaken voor meer positieve wegen worden gevonden.  Een mens moet steeds meer capabel worden om  te leren observeren wat er in het nu gebeurd.  Eenmaal je het verleden snapt en veel kennis en wijsheid hebt opgedaan, sta je stabieler in het nu.

58. Telepathie

Elke dag is er vol mee.  Onafgebroken lijken dingen, gebeurtenissen, woorden te worden voorbereid via het netwerk van eenieder die met mekaar is verbonden.  Als je bewustzijn op een hoog peil is, niet verstoord door negatieve emoties, maar ook niet euforisch; vallen er vele maskers en kan je mits voldoende rationaliteit in je waarnemingen en kennis en wijsheid over dingen, structuren en mensen; er op betrouwend dat je in evenwicht je subjectieve indrukken kan betrouwen, kort bij de eigenlijke aard van iemand komen.   Maskers vallen dan, niet alleen op individueel vlak, maar ook qua de mens onder zijn sociale verschijningen in groepsverband, politieke drijfveren worden duidelijker bijvoorbeeld.  Men leert de pijn en angst van anderen doorzien, hun hoop gelukkig ook.  Je moet er jezelf ook voor overwonnen hebben.  Leren kijken op een evenwichtige, strenge doch ook soms gedogende en soms genadevolle manier, goedhartig maar ook goedhardtig…kan dingen veranderen zonder dat je echt op klassieke manieren ingrijpt.

59. Weer tussen het vorige schrijven en dat van nu

“’Binnen een exact aantal mensentijd, (seconden, minuten enz), kunnen er enorme hoeveelheden meer of mindere spirituele verschuivingen zitten; in een fractie van een seconde kan je even veel duidelijk worden als je dat op een maand kunt om het simpeler te stellen”’.  Drie aanhalingstekens, daar heb je ‘het’ weer, die nog het één en ander over de rest van de maand kwijt wil. ‘Het’ wil me absoluut steeds maar weer op het pad van het paranormale terug brengen. “’Je weet toch wel die dag dat de stichter van de Bond zonder Naam stierf en je dat nog niet wist en je te gast was bij een vriendin en het kaartje van de bond zonder naam boven de kalender ervan naar beneden viel en tussen de muur en het verwarmingselement inschoof…wat er toen opstond realiseerde je je eerst een week later “de kunst van het loslaten”, alhoewel je die namiddag zijn dood vernam.  Het kan toch niet toevallig zijn, jullie beiden die al 17 jaar reclame maken voor dergelijke spreuken, ze hangen op jullie beider kamers en eigenlijk door jullie schrijven en contacten zijn jullie ook intensief met dergelijke zinnen over levenshoudingen bezig, het kan toch geen toeval zijn dat dat allemaal gebeurde in de voormiddag van zijn sterven ? “’  

°Wat doe je° sms-te iemand me.  Misschien leuk om voortaan in romans het °symbool te gebruiken voor mensen die digitaal met iets op de proppen komen.  Maar eens proberen van kort te antwoorden, wat ik ook deed, maar in het  lang kwam het hier op neer .  “Ik probeer  na  mijn reis in afwisselend mijn stenen huis en ergens onderweg te schrijven;  over waarom ik geloof, ondanks de moeilijkheden in de wereld en tussen mensen; de persoonlijke uitdagingen van vroeger en nu en dewelke er in de toekomst nog voor de deur staan.  Met om me heen een koud buiten en een leeg gevoel van te veel lichamelijk gemis in de tweede chakra …het vrouwelijke aanvoelen ontbreekt voor een stuk  als inspiratie voedend onderdeel van mijn lyrische kunnen, dus sorry voor dit soort van eerder zakelijker stijl Lotus. “’Lot dus”’.  ‘Het’ moest er zich natuurlijk weer kunnen tussen wringen. “’Weer iemand die op een bepaalde manier aan een andere man gebonden is en niet vrij is, snap je het nu nog niet, niet op antwoorden; je woorden maken haar verliefder en voor je het weet verval je in het toegeven aan lichamelijk gemis zoals met Lotus een paar keer in de lente vorig jaar en een paar keer in de zomer met Gypsy die afhaakte na wat geflirt met een vriendin van haar in de herfst  ,  in plaats van op de ware te wachten.”’  “Bestaat die ware wel ‘het’”, vroeg ik ‘het’”.  “’Die kans heb je al dikwijls laten voorbijgaan”’ repliceerde ‘het’…en ik die dacht dat de dames altijd uiteindelijk  de boot afhielden.*(loving life is the greatest art, living together as well).

Wat kunnen ‘we’ daar samen uit besluiten ‘het’ ?

Hoe wijzer men wordt en hoe meer levenservaring, des te meer kan men de positieve lijnen van de negatieve lijnen onderscheiden,  hoe ze mekaar aanvullen, maar tegelijk ook ‘zien’ of iets  te laat is of niet.  Van veel zijn mensen zich niet bewust, zowel zaten ze met een soort permanente drang om alles en iedereen te willen veranderen…zowel op sociaal als persoonlijk vlak…dus kabbelt alles verder met hier en daar een waterval of minder.  Is niet alles gewoon een heimwee naar de rust van het worden dat in de passievrucht bij uitstek begint ? Een verlangen naar eeuwige jeugd ook en de cyclus van het hele leven zelf niet begrijpen ?  Een voorbeeld op het sociale vlak, een deel van de massa verafgood de sportgoden die miljoenen verdienen…zij aanvaarden de ideologische bovenbouw van de burgerlijke samenleving.  Ter herinnering, voor de burgerij had de adel het voor het zeggen, alhoewel de proleten van nu toch al een inhaalbeweging achter de rug hebben.   Een voorbeeld op het persoonlijke vlak : sommige mensen dienen als go betweens om verhaallijnen tussen anderen weer laten aaneen te sluiten.  Zo was ik onlangs op een letterfeest met dichters en zangers, waar vooral de enkele niet nihilisme geneigden me aanspraken.  Maar later misschien meer daarover, want er hangen te veel verhalen van het vroeger en nu van anderen aan vast… en die kan ik hier onmogelijk gaan samenvatten.  Het is misschien wel (natuurlijk is het zo) op aangeven van ‘het’ dat ik wel het daar beleefde voorbeeld van wat ‘het’ gedachtentransformatie  noemt, even schets.  Ik had afgesproken met een paar enkele kennissen om hen op het letterfeest te ontmoeten.  Op een bepaald moment hekelde ik het pessimisme van een paar nihilisten zodanig dat ik tegen een vriend zei van : “zo kan je hier ook de prijslijst uit het café van het cultureel centrum hier aflezen (wat ik wel degelijk begon te doen), en zeggen dat het poëzie is)”.  Er waren maar enkele mensen aanwezig toen in het café, (er waren continu optredens bezig in aanpalende zalen en zaaltjes).  Een uur later komt daar toch in het café als inleiding op zijn speech de drankkaart van het café aflezen zeker ! ‘Het’ informeerde me dat dat kwam omdat ik naar zijn optreden was gaan zien en horen en gewoon daardoor ergens op de punten van zijn gemis had contact gemaakt met wezenlijke dingen in hem, waardoor de gedachtenoverdracht van het beschouwen van de prijslijst als een te lezen gedicht kon doorgaan.   Weer niks om tegen andere mensen te vertellen en bovendien, het werkt allemaal veel subtieler.  Je kan wel wensen dat er van alles positiefs gebeurt (het tegendeel werkt toch in je nadeel en een groot deel van de mensen kan dit gewoon niet gelukkig); maar het is een hogere energie  die de dingen en mensen bij mekaar brengt, gebeurtenissen en woorden doet ontstaan, krachtsverhoudingen en al wat je kan bedenken.  En het is niet omdat dit blad niet gevuld is, denk ik soms als ik op een dagboekbladzijde kijk, dat het daarom geen intense dag was.  Een samenzijn bijvoorbeeld buiten mijn gebruikelijke alleen-zijn of een dag met vele praktisch te regelen dingen die ook al onderdeel zijn van de processen die ik tot nu toe kwam te beschrijven.  Maar wat echt goedgoedgoed doet, mistte ik ook gisteren, nee niet vandaag, zonder dat het opviel eigenlijk, zo ongewoon kan men het worden, zeker als men op te veel domeinen bezig is, zoals deze klavierheer.  Het was ook een stakingsdag vandaag, oh wat heb ik daar vooral tot in een niet ver verleden veel over geschreven. *.  Altijd maar over het waarom van krachtsverhoudingen en de toestand van evoluties, maar op het sociale vlak dan.  Heden ten dage interesseer ik meer voor zo van die gedachten van ‘het’ onlangs : “’Dementie is ook door genetische verhaallijnen te overwinnen, zodanig dat een bepaald stuk van het wezen uiteindelijk vreedzaam in rust en kennis overgaat”’.   En zo een gedachte van hem komt dan na een droomanalyse ’s morgens nog wat sluimerend in bed, met de blik toevallig op de lichtstralen die door de blikken trommel met rijstwafels wordt weerkaatst, licht van de zon om de hoek in het oosten, een zon nog niet voor het raam, ook aangekondigd door een eens degelijk door mij opgeblonken glas dat er voor stond.  Maar die momenten kiezen ook niet altijd een dergelijke tot het lyrische neigend ‘ogenblik’, het kan ook gewoon bij het patatten schillen.  Waarover vandaag nog schrijven ?  Over de evolutie van het geluk in driehoeken (maar dat is niet mijn idee), ben meer in voor het beleven zelf van het leven voor de moment…de buitenwereld trekt weer !  Vergat ik in de januarimaand nog belangrijke anekdoten te verhalen ? Tuurlijk.  Zal wel eens van pas komen via een flash back.  Donderdag 2 februari 2012

60. Dennenwezens in de sneeuw

2 Grote mastodonten.  Van elk een andere soort en toch boom, mooi is dat aan ’t leven.  Mijn raam even wagenwijd open, de nacht en de eerste grote witte stilte van het jaar overvalt me.  Ik snuif alles diep binnen in mij en voel verwantschap in een oneindige stilte waar een paar uur eerder nog een uil door vloog.  In een oogwenk meen ik deze pracht te begrijpen en geniet  ten volle van het eindeloze mysterie van het zijn en alle vragen daarachter, op dit gegeven nu in een lange reeks waarbij puur bewustzijn als dit vaak vertroebeld wordt.  Nu de wit bezwangerde bomen wel in dialoog met me willen gaan, lijkt het als of ze gewoon willen zeggen wat ik zo net beschreef.  Even geen vragen of antwoorden meer, alles laten stromen, observeren; luisteren naar delen’ zijn ‘die ook nog gezuiverd willen worden, zoals bomen doen met lucht en mensen met mensen op de paden die hen scheiden en verenigen.

61. Symbolische fantasieën

Je kan alle dagen luisteren naar het weerbericht en na een paar weken keihard vriezen, blij zijn dat de temperaturen zachter worden en ineens denken ‘de lente kondigt zich aan’; al is het nog maar half februari en schijnt de zon, uren later kan het weer winter zijn; alsof mens en weer en alle geest totaal onverwacht bochten kunnen maken. ..tegen de tendens van het lineaire denken in…nee, wacht het weer maar dag na dag af…het zal geen zomer zijn tot 21 december. De eigenlijke betekenis van ‘bidden’ : je eigen innerlijke analyse van dingen van de zielswereld van jezelf en anderen, gebruik makend van lichaam, ervaringen, kennis, bewustzijn, wijsheid, beelden, woorden, geuren, emoties, gevoelens, innercommunicatie.   Observaties, bijvoorbeeld van de rand van het lege glas waarmee de zon een grote nevelcirkel op het plafond tekent.  Ons heeft men geleerd te bidden tot een verkeerde voorstelling van het wezenlijke, een beeld in de kerk. In plaats van tot rust te komen, alles waar je mee bezig bent letterlijk en figuurlijk tot stilstand te laten komen, tot aan het punt ‘verlangen’ naar een punt van connectie van waaruit het goede kan worden bevordert.  Dat kan het flash backen naar het big bang punt zijn, eerst gevolgd door het aanvoelen van de evolutie van het alles naar de cel en ons toe, zodat je uiteindelijk na een herinnering aan bijvoorbeeld een familiesaga, bij jezelf terechtkomt…alle evolutie op alle domeinen even laten rusten en genieten van je innerlijke rust en vertrouwen in de verdere evolutie en de komende dingen des levens met mensen, opdrachten … .  Verbinden met die mensen in het nu waar je een band mee hebt, van persoonlijk tot groepsgebeuren, sociaal, cultureel, psychologisch, spiritueel.  Mogelijke oorzaken en verdere ontwikkelingen doen de revue, gekruid met weten wanneer je afzijdig te houden en automatisch het goede toe te wensen aan deze of gene (geen nare dingen, uit den boze); wel wetende dat je niet in het lineaire denken mag belanden en de hoop moet koesteren dat alles op wieltjes zal gaan .

Kritiek op de Oosterse filosofie. Het “ego” is iets individueels, maar ook vooral iets collectiefs, een puzzel die werd samengesteld door heel veel voorgangers in genetische vertakte lijnen, met communicatievormen die volledig gesnapt kunnen worden door diegenen die de code van dat alles in hun leven al hebben ontcijferd.  Later voorbeelden.  Opgeven van het ‘ego’ is ook weer zo een vorm van lineair denken, je lost er niet alles mee op, integendeel, je kan dat ‘ego’ niet opgeven, wel het deel negatieve emoties die een mens heeft; de rest moet worden gekoesterd en ontwikkeld en zo bevorder je andermans geluksgevoel en andere dingen; zonder jezelf te schaden.  Wat ben je er mee te geloven dat een hond eerst hond moet zijn geweest voor hij een paard kan worden ?  De ziel als natuurlijk opgebouwd element van bewustzijn van andere elementen; als instrument voor het ervaren en verkrijgen van meer en meer bewustzijn doorheen allerhande emoties, gevoelens…voedt de geest als analyticus van de zingeving van het geheel.  In het leven is heel dit proces heel goed te ervaren.  Als literatuur bijna niet te vatten, want er zijn niet alleen de rode, praktische levenslijnen in het leven, maar ook al die menselijke wisselwerkingen  en gevolgen die zonder de vereenvoudiging van het dagelijks aan te houden evenwicht er tussen, niet te overzien zijn, laat staan te ervaren.  Genetisch beschadigd raken of genetisch hersteld raken door het leven, maakt meer kans op de waarheid te zijn , dan de Indische reïncarnatie- gedachte; wat niet wil zeggen dat het achtvoudige pad, de juiste instelling, de juiste gedachte, de juiste woorden, handelingen… niet zeer wijs is.

62. Kreta 2012

Een boom van een man, met roots in Afrika en Europa, vloog ons veilig tot Heraklion.  Mijn zetel was naast een paar Waals landgenoten die interesse hadden in het Griekse alfabet dat ik nog maar eens onder de knie niet maar in mijn beeldvorming van woorden probeerde te krijgen om ten minste de namen van de gemeente onderweg te begrijpen. Het werd geen KéFord maar een volkswagen Polo om het eiland van 250 km op 60 te doorkruisen richting Agio Nicolaus, Sitta en zo verder naar beneden tot Mikra Galiatos. De twee enige nachten in een bed bracht ik aldaar door in Makri Galiados op dertig meter van de steeds bruisende zee. Enkele tochten binnenland daarboven gemaakt, bergdorpen met oude en weinig nieuwe huizen zoals agios Stephanus en Agios Ioannis, namen van heiligen waarvan de datum van viering voor diegenen die de namen dragen vaak belangrijker is dan de verjaardagen van diegenen die ze dragen. In het eerste dorp een geweldige zonsondergang gezien, alleen de vermanende vinger van de godsfiguur uit de bijbel ontbrak er nog aan, in de tweede een alleen spelend kind in een piepklein gehucht waar zwaluwen in verlaten huizen woonden. Daarna  richting Ierepetra waar de sneeuwtoppen opdoken, prachtige tocht naar Lentas, op een bergtop eerder hoorde ik weer de kinderstemmen van de kinderen vroeger, zo’n serene pracht en zo alleen met de natuur.     Heel dankbaar voor al het aanschouwde natuurschoon.  Dan weer het binnenland in, de provincie Rhetymon tegemoet met een prachtige sterrenhemel en de avond die eindigde met een gesprek met een cafehouder Michelangelos, van voetbal over politiek tot filosofie. Een plaatselijk biertje van één en halve euro en een glazen vaatje heerlijke noten, maar ook een in schijfjes gesneden appel en appelsien en raki's, de rekening...anderhalve euro, ieder geeft van erkenning automatisch meer.  De enige nacht moeilijker geslapen, tot na vier keer wakker worden een vogeltje boven een tak boven de auto begon te fluiten...enorme Griekse soort odysy droom gehad over een aantal mensen waarvan de negatieve emotionele problemen onder de vorm van wiskundeformules op hun huid waren getatoeerd, 'te mijden' leek de ondertoon van de droom.

Verder door de Griekse lente met al zijn speciale kleuren en geuren en vormen, bergdorpen en kleine stadjes, Griekse salade 's middags en tegen de avond een variatie van het plaatselijke, elke dag wat anders...zoals in Maça dat ik uiteindelijk toch vond zonder het nog te zoeken...piepklein dorp op grote hoogte in een streek met veel bomen van hier.  De plaatselijke tavernehouder Constantininos zat er met zijn hele familie op het terras en kwam aan mijn tafel zitten, we praten over het oude huis van zijn schoonma zaliger dat hij moderniseerde, over eten en toestanden allerlei, het was weer iemand die op iemand van in het noorden geleek. In dit dorp geen lange Nederlander, maar later de twee Duitse wereldreizigers, man en vrouw die al 50 jaar met een camionette de wereld afreisden tussen reisperiodes door, ze hadden mijn tio gevolgd zo bleek toen ik er twee dagen later weer passeerde , zo zei Constantininos me. Ondertussen was ik wel in de voelhorens linksboven aan het eiland geweest Kissamos, waar de Duitsers me eerder op een strandhoek op de koffie hadden uitgenodigd.  Van Noordwesten prachtige tocht naar beneden met hoogtepunt op 8km van de zee Sarakina, kapel Aartsengel Michael... . Ongelofelijk mooi.

Gesprekken met mensen van allerlei nationaliteit onderweg weer naar de oude kustweg richting Heraklion. Prachtige foto's genomen en filmpje van paarden.  Veel veel meer, maar de details vallen moeilijk te beschrijven, ik bedoel hetgeen je van moment tot moment ervaart.  Je zou dat op het eind van de dag moeten doen, des te verser des te beter, maar verser dan het ogenblik van waarneming kan niet. Op het eiland moeten lang geleden ook Syriërs, Indiërs bijvoorbeeld zijn aangekomen, het valt aan veel in de aanblik van mensen te merken. 

Ps Rik van Steenbergen is niet dood, zijn lookalike leeft ergens in ’t zuidwesten van het eiland en heeft er een hotelletje

63. Paranormaal romanidee

Omdat ik niet meer altijd zo goed kan, tegen het lijden van het wezen, dat ik voor een stuk als een onderdeel van mezelf ervaar,... heb ik besloten om 'het' in dit schrijven gewoon 'het' te noemen. Ik heb al eens last van oneindig te goed te willen zijn, te begripvol, te betrokken bij het lijden van al die andere wezens die eigenlijk hetzelfde in andere vormen voor hebben. Ik en ‘het’ samen, te veel meelevendheid, inlevingsvermogen; te veel ratio, te veel analyse en te veel alternatieven en te veel fantasie ook; moeilijk om samen te houden soms. Het leven van 'het' daarbovenop is als een levende roman met teveel gegevens met verbanden over alle mogelijke personages en aspecten van het concrete en abstracte dat alles en eenieder omgeeft. Het is soms ook moeilijk van de 'het' in me en het 'ik' uit mekaar te houden. 'Het' is meer wit-zwart en academisch, zowel als overdreven paranormaal bezig en eigenlijk ben ik het die teveel last heb van te begripvol te willen zijn...eenieder heeft zijn eigen wegen uit te stippelen en te gaan en daarvoor verantwoordelijkheid op te nemen; hoe al die vertakkingen op eenieders ‘landkaart’ ook uiteenlopen.

'Het ziet mensen, woorden, dingen, plaatsnamen, eigennamen... en herkent het wezenlijke en sommige niet zo evident lijkende verbanden erachter. 'Het' wil schrijven en realiseert zich dat dat achter bepaalde grenzen niet meer mogelijk is en niet alleen uit privémotieven, bijlange niet. 'Het' weet het, 'het' kwam voort uit het benaderen van het punt van zinloosheid na de zoveelste bigbancyclus, 'het' kwam voort uit straling en atomen en cellen enz...en verrijkte zich door ontwikkeling van culturen, tot wat 'het' nu is, een enorm bewustzijn over het totaal der dingen, gekoppeld aan de eigen specifieke emotionele leefwereld, waar het zich door inleving en analyses en volharding ook al doorgeworsteld heeft. 'Het' zit hier nu in dat 'ik' dat door generaties niet zomaar toevallig en blind doorgegeven werd om met die spirituele rijkdom iets te doen ten gunste van mensen met meer dan gewone belangstellingen en feeling .

Vermits 'het' geen camera heeft om al de dingen die ik tijdens mijn januarireis zie, te filmen en woorden en geluiden te linken met de dingen die ze in ‘het’ en me oproepen; zal 'het' het aan zijn eigen lezers verplicht zijn van in fictieve romanvorm toch iets te proberen overbrengen van wat 'het' bedoeld. Eerder is 'het' niet tevreden, alhoewel 'het' meer en meer ontdekt dat de innerlijke beleving van die haast paranormale dingen waarover 'het' het heeft, al genoeg is om dingen langs telepathische weg misschien te veranderen ? Ikzelf heb alleen wat zon, natuur, voeding en een dak boven mijn hoofd nodig, het mag mobiel zijn. Ook de liefde van een ander wezen van het andere geslacht is belangrijk, ook voor 'het'...maar 'het' heeft die anderen hun gedeelte overgeërfd lijden zo goed door, dat hij er voor mensen niet gemakkelijk draagbare dingen over zegt of schrijft, ook dat valt aan te kunnen met anderen, in overleg tussen 'ik' en 'het' ...en die anderen...als er nog eens een andere 'ons' pad kruist eigenlijk.

Het 'het' in een ander leren kennen, je moet er van 'het' maar de kans toe krijgen. Toch heeft mijn 'het' al heel veel geleerd van mijn inleving in de pijn van anderen en mijn weigering van weer met mensen hun pijn in te gaan. Diegenen die 'het' ook hebben en niet onder hun negatieve emoties bedolven zijn, zullen deze regels wel verstaan, anderen, de meer wit-zwart denkers...en ze moeten en mogen er ook zijn, ben soms zelf zo, zullen al die heisa om het 'het' wel gewoon catalogeren onder afwijking van de hersenen, wat in sommige gevallen ook kan en de nodige onderdrukkende medicamenten voorschrijven; wat in het geval van ernstige psychose al eens nuttig kan zijn, vooral voor de omgeving zeker dan...maar de vraag naar alternatieve behandelingen blijft...als verbetering in de zin van innerlijke rust en evenwichtig beoordelingsvermogen al mogelijk zou zijn (dergelijke momenten benaderen en er niet te ver van weg geraken is ook al goed).

Wat ook goed is voor 'het', is nog minder en minder vooral het gedeelte afstompende media analyseren, moderne telecommunicatie is wel heel aardig meegenomen, al was het maar als alternatieve bron van nieuwsverspreiding of om te merken, langs facebook bijvoorbeeld dat mensen meer dan normaal met mekaar in contact staan. Zelfs wanneer ik eens sterk aan een facebook contact dacht bijvoorbeeld, bleek het uur en al en hetgeen men postte te kloppen, volgens 'het' althans, ik sta daar eerder sceptisch tegenover.

Veel moet een mens kunnen loslaten op familiaal en liefdesgebied en al die anderen dingen, om uiteindelijk bij zichzelf kunnen thuis te komen. Ik zou weer eens een half Europareis kunnen maken, maar de eerste dagen bewezen al dat ik me tot het vinden van één streek diende te beperken. Voor ik die vond wilde ik eerst nog een plezier doen aan een heel goede, doch te cynische schrijver, die ergens in de voorlopers van het meer woeste gedeelte van Frankrijk woont. De dood wordt er extra geaccentueerd door van die kerkhoven met tonnen betonnen zware kruisen, de natuur is er prachtig, maar zwaarder, klimatologisch en letterlijk door zijn massiviteit, dan nu hier in de Aveyron streek.

Door omstandigheden moeten we mekaar hebben gemist. En als voorbereidingen om mekaar te zien al zo al niet meezitten, hoeft het op langere termijn ook vaak niet, zo blijkt achteraf; zo wil ‘het’ me maar duidelijker maken.

Ook 'het' weet niet of in metaal een ziel zit, die eens tijdens een andere big bang cyclus al een auto was en dat weer wilde worden, maar bij de mensen lijkt dat toch zo te zijn. We zijn uit zovele vroegere genetische samenstellingen en verhalen eigenlijk samengesteld. Zo van dié gedachten, daar is 'het' goed in...nog zo eentje ? " Als je rijdt ben je een soort ridder, maar slaap je aan de kant van de weg en de 'ridders' razen door, dan zijn ze muggen. Het 'het' is goed in dergelijke relativiteitstheorieën...in studeren van de bijbel en filosofie en politiek en al wat je maar wil ook, hij leest vijf keer meer dan er staat en verbindt de dingen moeiteloos met mekaar...voorbeelden zullen nog wel volgen. Als 'het' droomt en minder ik, maakt 'het' op basis van collages van de dag of jaren terug heel helder makende zingeving over het ziele leven van anderen meestal, tot in de voorspelling toe.

Zoals de oude man aan de toog achter Reims tot me zei : "Heb je een gave ? Hoe wist je dat ik zelfstandige geweest was ?" . Hij noemde Michel Malmot en wist me te vertellen dat namen zoals Marnix in Belgie alleen voornamen zijn. Eerste indrukken zijn een enorme rijkdom. Zo kwamen ik en 'het' op een parking in La Chaise du Dieu een dame tegen die haar hond uitliet...het beest liep naar mijn campingcamionette en ze riep het terug...'Belga' heette hij of zij. "'Typisch specifiek voor jou relatie met vrouwen"' fluisterde 'het' me toe, nadat hij haar naam in de paar uur naar de volgende reishalte enkele keren had geanalyseerd,"'...wat betekent 'Malporte' anders (ik had haar naam gezien toen ze haar huis inging nadat ze haar sigaret had opgerookt en ik ergens een koffie ging drinken)...brengster van zwaarte, zo zijn toch bijna alle vrouwen op het laatste van je verhouding met je geweest en 'God' (zal ik maar zeggen, zei 'het'), "'zend je er naar toe om ze op een ander been te zetten...ze smijten je zelf een been en je moet het maar terugbrengen om hen uit te leggen zonder dat ze daar zelf te veel last van hebben liefst...daarom ook dat die bazin 'Malporte' noemt...maar deze Belg, deze 'Belga' heeft soms geen zin om naar eenieders 'nukkige' pijpen te dansen. Je was beter naar Lavauxdieu gereden, intuïtief gezien."'

En zo is die 'het' soms tegen me bezig, hebben jullie dat ook ? 'Het' ziet de mens als een innerlijke strijd om samen te kunnen gaan tussen de mannelijke en vrouwelijke voorouders van het 'het' en hun ikken. Uit die strijd, komen dan nieuwe personages voort, via geboorten. "Ach, zeg ik dan tegen 'het', via die vrouw kwam ik gewoon te weten dat het in de te hoge delen van Frankrijk wel tot min 26 graden in de winter kan zijn en ik verlang in de koude en natte tijden van hier bij ons, al wel eens naar iets warmer en daarom ook , rijden we door. "'Zie daar, zegt 'het' dan, die gemeentenamen die we tegenkomen, vertellen iets over jou...’Pablesse’ (niet letterlijk, maar het zit er in) , eigenlijk ben je een gekwetste gescheiden vader die zijn kinderen jarenlang alleen opvoedde, op zoek naar een nieuwe levenspartner. En daar, ziet dat gemeentebord, 'gebroken' in 't Frans, met je naam er in; ben je niet al een te lang eenzame gebroken man ?  'Het' is soms erger dan een gps (met natuurlijk zijn voordelen, net als 'het' ook heel grappig kan zijn...op een bepaald moment kan een gps je ergeren, je weet soms wel dat hij het geheel stuurt vanuit een groter kunstmatig 'bewustzijn', via satelliet dan; maar hij volgt niet altijd de roerselen van de ziel, de diepmenselijke beweegredenen waarom je plots een andere richting kiest. De gps is voor wit-zwartdenkers en voor hen voor wie alles altijd op voorhand helemaal moet uitgetekend zijn, ideaal. Zoals de godsdienstige wetten ook ideaal zijn voor vele mensen...doe je dit ...kom je in de problemen, zelfs al hebben je beweegredenen met het hart te maken of met hogere inzichten. Trouwens, who needs a gps als je met 'het' reist. Zo stond ik vanmorgen qua tijd en plaats op de juiste plaats en tijd, alwaar ik ging beslissen noordelijker of zuidelijker te rijden. Ineens komt er een hele lange witte, maar nogal bemodderde camion doorgereden en daar stond opgeschreven, in die modder, een Franse voornaam, toevallig dezelfde als die van mijn vader "die voornaam, x dus ...én ...maak je geen zorgen, x zorgt overal voor". "'Waarschijnlijk een te uitgebuite chauffeur"', innercommuniceerde 'het' me. Dat was nu eens iets waar 'het ' en 'ik ' het over eens waren, volgen die route...en alzo kwamen we in een gemeente in een paradijs van een streek met eindelijk goed weer (en er stond regen aangegeven in de krant die dag) en volgens ‘het’ een gemeentenaam met mijn naam en dat ik het mocht lenen, dat oord...en inderdaad ik leende, huurde er mijn eerste kamer op de reis waar ik tot dan in mijn reiscamionette sliep...wegens een paar technische nog te verbeteren euvels...en te moe ...wegens teveel hooi op mijn vork, maar de reis is dan ook symbool voor m'n leven tot nu toe...eerst me ingraven in alle mogelijke sociaal, politiek onrecht en er alternatieven voor zoeken, nadat ik door had hoe het allemaal in mekaar zat (zie de trip naar de cynische schrijver, voor een stuk door voornamelijk, ons gemeenschappelijke element, de politiek zo wel geworden) en daarna, de vluchtige ontmoeting in de gemeente met de naam van de stoel van God met mevrouw met de Belgahond. Dan het spirituele pad op, via meerdere personen en gebeurtenissen en het verlangen naar reizen en mooie plaatsen en dat delen...dat me nu op deze plaats bracht. Alleen...in opdracht van hun 'het' en mijn 'het' waarschijnlijk, of om in te spelen op de 'het's' van anderen...wie zal het zeggen, de nacht zal weer raad brengen, me hopelijk niet vannacht doen wakker schieten waarna alles zo helder wordt dat ik weer voor 'het' moet schrijven. Welke gemeentenamen gaan 'we ' nog tegenkomen ? 'Bijna het woord 'illusoir' daar zat ook een goeie anekdote, ondertussen vergeten, aan vast...en daar was ik het met 'het' eens. Wat nog over de reis te melden tot nog toe. Enkele aantekeningen : 'Parijs, een gigantische metaalstroom doorkruist de woonsten van die leven op het ritme van boulot, dodo, metro. Welk werk is eigenlijk strikt noodzakelijk, wat kan er worden vermeden, we moeten te over consumeren omdat iedereen een job zou hebben.' Op de radio, die vaak niet opstaat, of ik hoor 'het' niet meer goed, hoorde ik dat Eugène, de oudste boom in het Zoniënwoud dood was...("’Zowelwoud,"’, grapte ‘het’ en ik zit hier nu drie dagen later bij iemand die een hotelletje in zijn eentje openhoud en die naam Eugène heeft...als enige klant. Eugène is een gelukzak, hij heeft gewoon een liefhebbende vrouw. Een mens moet van alles in zijn leven meemaken om te weten hoe het allemaal in mekaar zit dit leven...zo ben ik ook een kwartiertje doof geweest op de reis...op de Puy de Dôme berg beneden, klapten mijn trommelvliezen niet uit en ik dacht dat de radio nochtans opstond en er iets met de motor van mijn auto was, zo stil klonk ie en de gps vrouwenstem met haar slechte Frans accent, waar bleef haar uitleg ? Moet raar zijn inderdaad, doof zijn...ik wist al van veel alles, maar nog niet van dat.

64. nieuwe dag, dinsdag de 1Ode januari al

Zou ik niet beter dag na dag beschrijven,, in plaats van na een reeks dagen, weken… ?  Alhoewel dit lichaam van mij, (sorry 'Het', ik weet het, ik zou je naam met hoofdletter schrijven, maar er is nog ergens een hoger 'het' dan jij, 'Het' van ‘het’ dus ‘het’); waren de dromen niet van de minste en we hebben ze beiden samen gemaakt, denk ik, beste 'het'…wie weet met hulp van ‘Het’ .

De droom maakte me wakker omdat ik op een bepaald moment iemand een schop gaf, het bleek de stoel naast het bed te zijn. Passeerden de revue in beelden : een drietal vroegere collega's en de manieren waarop ze, ofwel hun eigen aard onderdrukten of die van anderen of die van anderen de hunne. Uitkomst van de droom was, dat dientengevolge de democratie van de dictatuur van het grootkapitaal nog altijd regeert. "'Had misschien maar niet naar die stakingen op de Franse tv zenders moeten kijken voor het slapengaan, zou 'het' me zeggen"' . Hij had me verwittigd, in dit hotel Ban Carel, noemde het, moest ik Marx even terzijde laten, bannen. En zeker in de hotelkamer met het nummer 4, mooie getal van het midden van de 8. Verder ook een droom over een verhouding tussen mannen, waarbij de ene zijn homoseksualiteit wou botvieren op een hetero man...vandaar dat de stoel verschoof waarschijnlijk. Soms moet je echt van je afbijten in het leven, maar vooral weten dat het lot zich op je wreekt als je anderen de verkeerde dingen wil aandoen.

Sorry, 'het', jij krijgt het woord weer, je wil het hebben over de theorie waarmee je na het ontbijt en mijn rusten om goed met je te kunnen innercommuniceren, op de proppen kwam :

"' Het probleem met alles tussen leven en dood, is dat we niet weten of de info die we over een bepaalde persoon of personen binnenkrijgen, na analyse, ofwel naar een hogere hiërarchie gaat ofwel door de bewuste personen zelf als energie gebruikt wordt om uit bepaalde moeilijke situatie te geraken...ofwel gaat naar personen die eens hebben geleefd en ook al met deze moeilijkheden hadden te maken...waarschijnlijk naar een combinatie van de drie mogelijkheden...op basis van het gegeven dat het goede dat mensen ooit deden, de energie daarvan, nog kan worden aangewend door diegenen die op een bepaalde manier de verlengstukken van vorige verhaallijnen waren...op voorwaarden dat ze zichzelf niet overwegend door negatieve emoties laten overweldigen hebben en ze er niet los van raakten, bij wijze van spreken."'.

Dat kan wel tellen als theorie 'het'...doe zo voort en ik promoveer je tot 'Het', waarmee je waarschijnlijk een geweldig sterke band hebt die generaties teruggaat en een dergelijke dewelke het pad misschien kruist van zij, die door zich op basis van het teveel medelijden hebben met de zwaarmoedigen en bedrukten .            

Wat zeg je 'het' ?

Ja, Vi(e)cCA, een voorvader van me (zie 'een jump van 400jaar'-verhaal *), was een Spanjaard, ja de CA van Carne (vlees) en van CAtholiek heeft misschien voor papenman Alva wel wandaden begaan vanuit het in de CArne, teveel Vie in het vlees nog te zitten, (in jouw taal spreken is echt niet makkelijk 'het'. ‘Victory’ zit er ook in, ja, ik weet het. En in message zit massage, maar nu terug naar jou denklijn weet je wel alstublieft !  De gewone Christenen wilden van de negatieve emoties al meer van los komen en mijn voornaam en familienaam is bijna identiek als deze uit de stamboom van de vrouw , waarmee ik een diepe Carne maar ook spirituele relatie had, alhoewel de rest ook niet min was, integendeel en ik weet het, we zullen na een jaar terug platonisch omgaan met mekaar misschien wel uit mekaar groeien omdat het lichamelijke geen plaats meer krijgt, de plaats waar het zich tweemaal acht jaar in wisselende gewaarwordingen van energie en beelden in kon koesteren. Toch merkwaardig die verhaallijnen over generaties hee, de oude Dionysus Vicca liet een kapel bouwen die nog bestaat en een grootvader van Willeke werkte nog voor een afstammeling van die Vicca. Een andere afstammeling die overliep van levenslust, één met zuiderse trekken en een blauw én een donker oog kwam samen met een meer Germaanse die het leven precies wat beu was soms omwille van de hardheid van het bestaan toen en ze maakten prachtige kinderen. Ook een merkwaardige lijn was het samengaan van een tak van de familie Vicca vier eeuwen later met de familie Pasttimes, waar de mannen een eerder zachtere inborst hadden en de vrouwen overaanhankelijk. De man met het Germaanse en Romaanse oog, alhoewel levenslustig, had daardoor al niet meer de macho-karaktereigenschappen van een deel van de zuiderlingen.

Hou jij je maar met de analytische kant van het leven bezig, 'het', werk maar verder aan je modellen van ofwel is een mens iemand met een zeker mannelijk en vrouwelijk evenwicht van de desbetreffende krachten in hem of haar , ofwel neigt hij of zij naar het homofobe door teveel mannelijkheid of vrouwelijkheid in zijn of haar eigen toe te laten en de verbanden die je ziet met de structuren van onder andere atoommodellen en reageren en niet reageren of in een ogenschijnlijk onverschillig evenwicht blijven met de omgeving of niet. Zal ik me wel bezig houden met hoe mensen met dezelfde en verschillende familiale achtergronden en karakters met mekaar interfereerden en nog altijd interfereren en dat tenminste voor de leek begrijpelijker dan jouw schema's dat zijn, voor te stellen, waarde 'het'. Ik ben er toch maar in geslaagd van op deze reis te doen wat ik al lang voorvoelde, ergens een aanknopingspunt vinden om vanachter een tafel in de zon over de diepere lagen van de geest en zijn onderste met de zuiverste stoffelijke verbonden zielelagen te schrijven (ook het geestelijke is een soort stof, niet mis te verstaan, maar van een gedeeltelijk andere dimensie en samenstelling wel te verstaan, daar zijn we het eens , 'het'. En wat die ‘Het’ met hoofdletter betreft, die tref ik bij mijn wandelingen aan in alle geuren en kleuren en temperaturen en lichtinvallen en menselijke en andere creaties, zowel in de vondst van die boer hier op de hoek om een kapotte stoel in een kippenhok als zitplaatsen voor de kippen te integreren, zowel als in de machtige watervallen hier in deze mooie streek waar je in de zijwegen van de hoofdwegen nog kan wandelen met je ogen toe, wijl de vermoeidheid van je afglijdt. Het is allemaal niet voor niets geweest, als ik zie dat ik nog vele blogbezoekers dagelijks heb bijvoorbeeld, al vul ik de blogs al maanden bijna niet meer aan en hadden ze in de tijd dat ik ze dagelijks aanvulde samen een 1000tal bezoekers per dag, nu dat ik het niet meer doe, volgens de nieuwe statistieken van mijn operator niet veel minder. Niets is nooit voor niets, altijd betekent alles iets dat naar meer zingeving en bewustzijn neigt, inbegrepen de vrouw en man en kinderen in het leven. Niemand komt zo maar zonder redenen dit leven in, net zoals men zich kan afvragen wat diegenen met bijna dood ervaringen te 'horen' krijgen soms : "wat kom jij hier al doen, ga maar terug".

Men hoeft geen intellectuele of intellectuele verhouding met iemand te hebben of een diepgaande spirituele band die nooit of weinig in woorden of moeilijke of prachtige teksten is omgezet om een zeer diepgaande spirituele band te hebben…maar het helpt in het soort aan hem of haar of aan hun ‘het’ s’ aangepaste vervolmakingsproces dat eenieder doorloopt.

Nog wat reisweetjes ‘het’ ? In Sousommes telde ik hoeveel stukjes didactisch materiaal dat ik voor mensen had gekocht en de avond ter voor, was de enige avond bij de lookalike van de Franse presidentskandidate die enkele verveelde klanten bediende, dat ik er eens één meer dan 0,2 dronk, maar ja ik sliep er toch op de parking.’ Soussommes’, er is meer dan alleen getallen ‘het’.

Op weg naar Sedan, ik moet er absoluut weer eens naar toe, prachtige vijvers in de vallei.

Maar de beste herinnering, (buiten de streek onder Rodez) was de rit door het centrale massief met zijn veelkleurige, altijd qua streek veranderende rotsen, en die scène uit het echte toneel dat mijn leven is, (eenieders) in het café ‘au bon laboureur’, waar, typisch voor de reis een aantal arbeiders en zo ’s middags kwamen eten. De vrouw van de baas van mijn leeftijd, was er heel aardig en haar ‘lapin aux endives met wat salade, heel lekker. Toen ik haar vroeg sinds wanneer de Fransen nu ook goed bier hebben, bleek het het eerste van zo’n minivaatje onder pression en een Jupiler nog wel te zijn. En of ik nog iets wou, vroeg ze, tuurlijk de rekening en een vrouw zoals zij, met een knipoog naar haar man. "Ah, non je ne suis pas du guide Michelin, parce que j’écris dans un carnet."

Onderweg viel ‘het’ ook nog een doremifasollasi-theorie te binnen : do-stuit1(oerdriften) re-onderbuik2(sensueel-zorgend), mi-maag 3(verwerken-denken-emoties) fa)hart-midden4 (combinerend),

Sol5-spreken, la-6ruiken-lucht, si-7zien,scherpte. Allemaal gedurende kilometers en kilometers reizen en genieten, observeren, vergelijken… samen met ‘het’ tot stand gekomen. "’Gecombineerd met de eerste klanken van voornamen van mensen die je kent, kan je ze korter of verder bij een bepaalde klank onderbrengen"’, wou ‘het’ me nog wijsmaken.  ‘Het’ vond ook dat bij iedere geografische streek niet alleen aardrijkskundige typen, maar ook een bepaald type van mensen hoorde die zich niet alleen vanwege hun taalgebruik onderscheiden, maar ook van type van warme of koudere menselijke aard…en overal, niet alleen in Frankrijk, heb je nogal wat verschillende streken en onderverdelingen. Ook vond ‘het’ dat je ook voor filosofische denkrichtingen een soort landkaarten en waar naartoe die wegen leiden kon opstellen. En van wie, van mij of ‘het’ was de bedenking "het kan zijn dat U een menig heb over mij, maar ik ook over U, en de mijne zal wel vaker genuanceerder zijn dan die van U denk ik."

65. philosophical resistance  (PR)

how to create a Collective Conscious Union movement

There are a lot of ways by which one can feel that life has a lot of meanings and that those meanings have a lot of greater sense.     Not only by watching films about our blue planet or experiencing nature in real life and living the live you lead with your colleagues, friends and family or by studying science or enjoying culture but also on this internet one can try to separate sense from nonsense, as far as the meaning of life is concerned.   All those appearances have a greater plan behind them, which becomes clearer the more intensive one really longs to understand life.  PR presents two main approaches in its explanation on the life and the world.

1. a philosophical explanation on where we came from and who we are and how we evolve.in short it is an explanation on how radiation became an atom an cells and we at last, explaining the beauty and symbolism of it

2. an economic, social and political approach about how societies evolve (our objective relationships)

3.what can be said about our more subjective relations, evolving from instincts, emotions, feelings towards a more spiritual integration of those three categories of the soul-life ?(see 12 commandments)

4.which kind of actions can we undertake to improve the future of mankind, starting from one's own environment ? promoting a new universal international and telematics way of voting on a program and project elections instead of party elections and in the meanwhile supporting the currents on the left side of history as they try to acquire more influence in the traditional political system.

5.practical actions, look for people who are interested in one of those domains and come together to talk about it and get other people interested

66. citaten

Een training in inzicht en resistentie, is het leven.

Mekaar kunnen uitstaan en weten hoe met mekaar omgaan, kan je leren

Er zijn altijd speciale (vb. Engels verhaal Observer) en gewone redenen waarom mensen niet met mekaar om kunnen.

De hele strenge winter, na lentewerk beschouwd, een echte prestatie achter de rug.

Geen slaaf van het geld worden en dan sterven.

Denk aan 'n personage uit je leven, 'n bibliotheek met boeken, hoofdstukken opent zich.

Hoe hoger de wijsheid, hoe meer intensiteit van observatie, kalmte, hoe rijper de raad.

Zo'n vreemd voorgevoel over anderen,  jezelf, waar komt dat van ?

Soms onthouden we alleen de dialogen die we verkeerd interpreteerden.

Analyseren wat er werkelijk gebeurde, gebeurt soms op lange termijn, achteraf.

Positief leren denken heeft soms eigen conflicten nodig.

Teveel afgedreven van waarmee je meer zou moeten bezig zijn, schaadt dat niet ?

Bestaan, altijd in functie van de energie die je overal achterliet, altijd weer opwekt.

De ziel in een biologisch huis, embryo van of transformator naar een spirituele wereld ?

Ratio en Logica worden nogal een verliefd op Muze, Fantasie en baren inspiratie.

Waarom zou een eerste indruk toch vaak zo belangrijk zijn ?

Heb je soms ook dat gevoel dat iets heel grappigs staat te gebeuren ?

Blijven doen waar je een hekel aan hebt, heeft zelden voordelen.

Uit vrije wil iets beslissends en ingrijpends doen, krachtig iets.

Als je je té goed voelt, komt de polariteit daarvan al gauw om de hoek kijken.

Wat gebeurt, gebeurt op tijd op de schaal van evolutie.

Ineens kan er iets totaal vergeten opnieuw opduiken ,des te beter nét je dat nodig hebt.

Oriënteren op eigen sterkte om de eigen koers te kunnen aanhouden.

Je kan anderen wenken geven, het stuur van hun fiets hebben ze zelf vast.

Soms verbergt men info voor je, soms verberg je best zelf een beetje.

Kennis, rode loper voor de spiritualiteit.

Gewicht loslaten door lachen, observeren, douchen, bewegen, wc....

Heerlijk als je gedachten niet stokken en alles zomaar door je vloeit.

Waanzin is soms een crash van vliegen op te grote hoogte of te lang kruipen op grond

Afstand en samen weg afleggen, beide nodig.

Interactie in hoe dingen tot stand komen door mensen, opmerkelijk fenomeen.

Beelden die uitgroeien tot symbolen van, tekens van het zijn.

Intuitie staat symbool voor waar de ziel het spirituele raakt.

Interpretatie van gebeurtenissen en emoties en gevoelens, een levensopdracht.

Je innercommunicatie op punt stellen, voorwaarde voor een spirituele visie.

Niet uitgesproken woorden en leren luisteren zijn partners.

Intuïtieve en spirituele analyses raken mekaar.

Zoals het weer veranderen ook stemmingen door allerlei factoren.

Het positieve voorbereiden van momenten en hun personen dient de dialoog.

Een goed gevoel proberen vast houden maakt veel meer mogelijk.

Vragen stellen aan jezelf, aan anderen, op het hoger bewuste gericht.

In relaties de mogelijkheden duidelijk van de moeilijkheden onderscheiden.

Een zin vol woorden kan een praktische, psychologische en spirituele waarde hebben.

Ook woorden zijn symbolen van het dagdagelijkse tot het spirituele.

Ruimte en tijd, veel relatiever dan we zouden kunnen veronderstellen.

Een opdracht als positieve wens in de richting van een andere aanvaarden, brengt heil.

Gewoon kracht vragen helpt, wanneer ze ontbreekt.

De genezende werking van juiste beeldvorming en inzichten, er zijn geen studies over.

In elke periode van je leven verwek je in waar je dan mee bezig bent.(zijn kunt)

Gedachteöverdracht zonder woorden wordt mogelijker bij intenser bestaan.

Geheel der gebeurtenissen en toestanden, onlosmakelijk met evolutie personages.

Het DNA, waar het verleden woont en werkt

Hoog inzetten om iets te bereiken, zelfs al gaat het per stap en is de top voor anderen

Via al die personages in je leven begrijp je het totale plaatje meer en meer of minder en minder.

Een zoeker naar zin is eigenlijk een detective.

Magisch magnetisme, duiven vinden hun weg terug zonder gps.

Alles als een remix van het vorige, met steeds weer meer bewustzijn en skills.

Dood. Als je in je eindstation voor de 'zee' afstapt en niet verder kan, ben je nog ergens.

Straling.Fysische,chemische,bio,denk,ziele,kunst,geestesWERELD.Straling.Eenheid.

Laat ons niet mekaars vulkaan zijn die ons belet van te vliegen.

Barst maar eens goed uit dat het over is.

Begrijp wie je bent en dat je voor een stuk bent wat en wie je naar hebt gezocht.

Het zijn is kleiner en neemt toch meer plaats in dan de groffe materie.

Zekerheden kunnen zo eenvoudig zijn, elk kent zijn eigen geaardheid in feite.

Evolutie van straling tot onze ziel en weer geest, straling. Heilige drievuldigheid.

Werp het dopje van een citroen in water en je ziet de zon en kringen der planeten.

Zijn plantenzaadjes in de lucht zich bewust waar ze naar toe moeten om te aarden ?

Zin en ziek hebben meer met mekaar te maken dan men denkt.

Leven, levens, voortdurend voorbereid.

Op takken van de boom van verontwaardiging kunnen scheuten van inzicht uitschieten.

To be or not to be, but what is to be ?

Oppassen met aannemen van haast onmogelijke werken.

Ook jij bent een stuk van de oplossing.

Doen wat je voelt dat ok is, moment per moment.

Dichter bij spirituele raken is facetten van de ziel van het totale bestaan doorleven.

Verbinden van de eerste indruk met de voorlopig laatste...doorlopende analyses.

't Meeste confronterende waarheid te verwerken, grootste kans op verdringen.

Ongemakken zijn er niet om op anderen af te wentelen.

Karma zoekt altijd evenwichten tijdens dit leven zelf  ,we proberen het door te geven.

Kennen alle personages de betekenis van de stukken waarin ze spelen ?

Emotioneel is dit een zowel gevaarlijke als hemelse wereld.

Produceert onze biozielspirit niet betere stoffen om kalmte te bereiken dan pillen ?

Je weet maar wie je bent als je weet waar je vandaan komt.

Van jongs af aan weten wat voor je ligt, zo werkt het niet, al kloppen vermoedens eens.

Die en die ga je tegenkomen en dat en dat ervaren, geleidelijk weten waarom.

Dood. Uiteenvallen elementen. Straling. Genetische verbondenheid. Uitwisseling ?

Leven is dagelijkse voorbereiding van verbetering van het kwalitatieve bestaan.

Niet te doen, alle inspiratie proberen te onthouden, dat zoekt zijn wegen wel.

Wijsheid komt niet alleen op een top, ook bij het dalen, stijgen, rusten, bezinnen... .

Dromen, soms surrealistische remix, kunstwerkjes mét en zonder boodschap.

Mensen, op hun best als je de stukjes onopgeloste negativiteit niet merkt.

Aarde...hiernamaal...daarnamaals...altijd een NU is een eenvoudiger voorstelling.

Bestaat 'tijd' alleen voor hen die zich niet goed in hun vel voelen ?

Het verleden, 'heengeganen', altijd één in het repeteren (NU)van de volgende show.

Zowel de geletterde als de ongeletterde snappen niet alle structuren.

Energie is ook : uiten woorden, handelen, geloof in het mooie en goede,hoop,... .

Inzicht dat tot +Energie leidt, wordt gedeeld, uitgewisseld, ervaren, niet zomaar afgetapt

Je kan en hoeft niet iedereens leed aan te kunnen.

Onnodig blijven slikken en incasseren zonder te leren...ach kom nou !

Te dit en te dat, veelal op te lossen door TEvreden.

'Waar is de nacht alweer naartoe, 'denk je al eens bij het morgenlicht.

Elk ontwaken is een kans op een vervolg.

Iemand aan je zijde willen en je alleen aan jezelf interesseren...is bijna leegte.

In het boek van 't al is elke mens een hoofdstuk.

Jezelf tot leven wekken is de wortels van je angsten uittrekken en inzichten planten.

Machtig gevoel op momenten dat alles achter je waarachtig zin heeft gehad.

Vanuit de beweegredenen van velen neemt men aan het leven deel.

Je hebt het of je hebt het niet of nauwelijks, je kan het wel leren verwerven. Wat ?

De zin van het zinvolle, soms nauwelijks te achterhalen, onzin is soms duidelijker.

Worden is ervaren door observeren en handelen of niet handelen, door de juiste woorden of het gepaste zwijgen, door leren luisteren...heel gunstig voor alle gedachten die leiden tot juiste inzichten in functie van goede doelen tijdens het proces van interpreteren van de onevenwichten.

Is alles dan toch te gek voor woorden ?

'Relier' is zich bijvb. verbinden met het geheel van 'zijn', kerken maakten er 'religion' van.

Las al eens wat onthechting aan alles en veel in, de natuur wacht buiten op je.

Ervaren observeren, becommentariëren, los van druk der omstandigheden. Opgave !

Gezondheid is een onderschat geluk.

Wens op tijd wat veiligheid en goede dingen voor mensen om je heen.

To everyone, who is open for ‘it’

To those who keep on loving life.

To those who know that nothing can exist without a known or unknown form of energy.

To those who know that emptiness cannot exist, but realizes that one can create a kind of emptiness in one’ s life.

To all who did not follow the principle of ‘divide and rule’.

To all who in their existence, discover all kinds of evolutions towards more consciousness and sense.

To all those who are aware that progress must be used to make a better world.

To those who, starting from realities like the sciences and deeply analysed feelings, discover the art of observing in another way.

To those who try to communicate this inner communication in many ways in daily life, in art and so on.

To those who in doing so, remain stable by making a difference between the real and the false.

To those who understand that also the simple minded can stimulate ones growing consciousness, not only the intellectuals can help someone understanding all the keys of the complexity of life.

To those who see the relation between the positive and negative things that happen in individual lives and in collective history, on a personal and collective base.

To those who understand that good things are trying to reach us by means of reading, pronouncing and interpretation words.

Too those who know that thinking about their own lives is interconnected with the lives of others and with thinking about the world and the universe as a totality.

To those who, maybe with interruption, but constantly work to better the quality of communication around themselves.

To those who understand that all the precedent will end in a new way of communicating with oneself and others.

To those who realize that controlling the dynamic behind the personal lives of their own, interacting with those of others, (from the smallest units to global society), is in a way a new form of art. (but loving life remains the greatest art).It is an art that starts from a healthy inner communication with oneself.

 To those who know that the individual and collective consciousness lead to higher degrees of consciousness and open the way to a better world (quantitative but surely qualitative). To those who know that unsocial attitudes and behaviour are a real political treat.

To those who are aware that everything and everybody evolves towards the best circumstances can offer it, him or her.

To those who know that clinging to the negative parts of all kinds of heritages can influence situations badly on a small or larger scale.

To those who understand all this, but cannot express it yet in this way, sometimes they are closer to it than the ones who do.

To those who are involved with these kind of things and matter and feelings, because they cannot do otherwise any more. To those who understand the true meaning of the word ‘freedom’.

To those who from within themselves and together with others, want to really reach matureness as a human being.

To those who in a positive and even in a negative way, have contributed to our ‘understanding’ and there for ‘consciousness’, from the early cave men to all the ones who contributed to our cultural heritage.

To all those who know that money alone does not buy happiness and understands it’s role still is one of teaching people a lot about themselves.

To put it briefly : loving life is the greatest art, inner communication and communication in a new way, the greatest art.                         

67. Startdocument  1-44

religie is niet zo zeer 'godsdienst', maar het verbinden (relier) van wetenschappelijke, sociologische, psychologische, en alle andere culturele uitingen om de ziel aan te leren op een filosofische manier in het leven te staan en de oneindi...ge zinvolheid van al hetgeen in jezelf en anderen te ervaren is, zoveel mogelijk aan mekaar te kunnen linken in de dagdagelijkse introverte en extroverte ervaringen en zodoende het zinloze meer en meer te neutraliseren. Zin, volheid  : al hetgeen in jezelf en anderen te vinden is gepast aan mekaar linken in de dagdagelijkse introverte en extroverte ervaringen…en zodoende het zinloze meer en meer te isoleren

De essentie van verhoudingen tussen mensen is te herleiden tot de structuur van een atoom, kind van straling : neutron in kern (ladingen +en- in evenwicht)-zen positie of proton (positief geladen, al of niet reacties aangaand met de buitenwereld-elektronen, negatief geladen)-niet in morele zin…in zekere zin komt deze fysische verhouding ook tot uiting in de chemische evolutie die eerst naar de cel en in een volgend stadium naar de celdeling en de seksualiteit leidde.

Ook in de seksualiteit zijn er een aantal benaderingen, conform aan de structuur van het atoom zoals in punt 2 geschetst : je hebt neutron geaardheden, de niet homo++ of – (eigenlijk gemaskeerde -+tegenstellingen) , die ook niet tot hetero geladenheden te herleiden zijn, neutron, proton, elektronen, reageren of onverschillige evenwicht

Al die geladenheden kan men ook onderscheiden in de psychologische genetisch overgeërfde componenten van een individuele samenstelling, het individu is om het met een micro macro vergelijking uit te drukken, tegelijkertijd soms centrum, ster, +- als planeet+ of maan-,  al naar gelang de wisselwerking in interacties kleiner of gelijk aan nul bestaat niet, want benaderd zinloze en dan big bang

Alhoewel in eenvoudige bewoordingen, gevoelens, gedachten, …eenieder veel kennis en wijsheden doorheen het dagelijkse leven zelf kan opdoen, …is het heel diep en panoramisch en overkoepelend en verbindend ervaren van de geestelijke dimensie ervan, iets dat is weggelegd voor de meerdimensionale observator, ook in relaties gaat punt vier op

Eenieder heeft een bepaalde genetische gecodeerde zielsopdracht met betrekking tot het aantrekken van anderen om de voorouderlijke verhaallijnen ergens een vervolg te geven. Een voorbeeld, het overschatten van de goede kanten van een bepaalde ziel, wat tot verliefdheid leiden kan met als doel de minder sterke kanten van één van of beide partners te versterken in een volgende generatie…omgekeerde of uit beide situaties afgeleide posities zijn ook wel mogelijk. en in maatschappelijke ontwikkelingen     enkele axioma’s :

Zeven kleuren, tonen,…uit wetenschap valt wetmatigheid af te leiden, andersom uit dingen ook

Mooi zo, we kunnen weer wat schrijven. We, de complexe, maar oh zo eenvoudige eenheid van geest die dit neerpent.

Alles van uit het standpunt dat ook diegenen in wiens leven je verwikkeld zit, je leven voor een stuk bepalen.

Daarom ook die we, van de eerste zin. We zijn een telepathisch geheel van verbanden en gevoelens en inzichten die aan kwaliteit werken.

Met wat we al schreven namen we reuzestappen, ik, diegene die het opschreef, heeft altijd wat voorsprong en achterstand tegelijk.

Achterstand, qua niet altijd volledig direct de zielswereld van anderen te begrijpen, voorsprong omdat, eenmaal ik die door ervaringen begrijp, ik een grote inhaalsprong maak.

Voor elke nieuwe aanzet tot analyse, lijkt het als of de droomwereld van 's nachts niet genoeg is en de dag korte rustmomenten telt waar alles overwogen wordt.

Een soort Passing It All -PIA (een overlopen van vroegere informatie over toestanden en axioma's met de huidige fasen en mogelijke projecties naar de toekomst toe).  Voorsprong ook vooral vanwege allerlei inzichten op alle domeinen van het leven, abstract of concreet en de uitingen hiervan op velerlei literair en ander gebied.

Zie alle linken op 'voortijdig testament skynetblogs' en vertakkingen onder meer naar facebook plus mijn tabel 'TOOLS'  hulpmiddelen van de menselijke geest.

Bovendien moet je qua spiritueel-psychologische dingen in je omgeving een aantal mensen kennen die symbolisch verwant zijn aan diegenen die de schrijfer kent.

Zie ook de symboliek uit het kortverhaal 'Er was dus toch leven na de dood' :

http://dichterbijdeziel.skynetblogs.be/tag/er+was+leven+na+de+dood

Om het bovenstaande te begrijpen, zijn al die inzichten en bijvoorbeeld  professor Carl Jung zijn symboliek van de droomwereld niet voldoende.

Om een beetje te kunnen volgen moet je er van uitgaan dat materie en antimaterie één zijn en moet je de symboliek van het objectieve wetenschappelijke aanvoelen.

Spoken bestaan niet, want iets zonder vorm kan niet bestaan, wat zinloos dreigt te worden, kleiner of gelijk aan nul, neemt andere vorm aan.

(Zelfde principe van de big bang, waarna straling, fotonen, atomen, moleculen, planeten...cellen, xx, celdeling, organismen... wij.)Het ei was eerst, niet de kip.

Al deze dingen die van het microniveau vertrokken en vertrekken (en eigenlijk vanuit uitwisseling met antimaterie) hebben ook macro-vormen.

Zo heb je niet alleen het individuele bewustzijn van een cel, maar ook van een individu, groepsbewustzijn, collectief bewustzijn...op onbewust, onderbewust, bewust niveau

Zo heb je ook op sociaal vlak de reis van clans, families, stammen, feodaliteit naar moderne maatschappijen.

Zo heb je ook de ontwikkeling van het individuele bewustzijn, niet alleen via schoolse kennis opdoen, maar ook via tal van vormen van relaties, zakelijke en andere.

Iedere soort relatie heeft dan weer een aantal schakeringen...die teruggaan naar vorige generaties en er voor een stuk verdere ontwikkelingen of reacties van zijn.

Zonder een praktisch concreet iets, bestaat geen theoretisch iets en omgekeerd is ook waar, net zowaar als er geen materie zonder antimaterie is.

De positief geladen protonen bijvoorbeeld zijn negatief geladen in de antimaterie.

Alles was straling in de beginne en eindigt bij straling...maar eindigen kan niet, omdat energie onvernietigbaar is, en andere vormen aanneemt.

'Is er een energie die heel de evolutie niet heeft nodig gehad om eenzelfde of vergelijkbaar bewustzijn met het onze te hebben' ?, zou men zich kunnen afvragen.

Daardoor kom je nogal vlug uit op het beperkende pad van de godsdiensten...die weigeren van de linken tussen wetenschappen en andere domeinen te zien.

Wetenschap weigert dan weer van de linken met zaken zoals telepathie te zien...terecht soms, want er bestaat veel gezweef en gezever op 's mensen evolutietocht.

Laten we aannemen dat al het goede dat mensen ooit deden door de levenden als straling ontvangen kan worden, indien ze zich niet emotioneel bezwaren.

Materie is zwaarder dan eterie (straling) en deze laatste is één in de wisselwerking ermee.

Het emotionele zware, zou men moeten ontgroeien en dan meer in rust door het leven gaan, maar de wegen van de genetica en de uitwerking ervan zijn ondoorgrondelijk.

Het kan goed zijn dat mensen die op emotioneel vlak rust gevonden hebben, deze toch nog verlaten voor het dieper begrijpen van het spirituele via het emotionele.

Materie en antimaterie zijn één omdat stof alleen niet kan bestaan en het spirituele ook niet zonder inhoud, zonder stoffelijke vorm kan.

De kracht in citaten : http://dichterbijdeziel.skynetblogs.be/tag/citaten

Onze lichamen stralen het al uit, alles en iedereen is beiden een beetje, zoals een man ook vrouwelijker aanvoelen en denken heeft en omgekeerd.

Alles is een zoeken naar aanvulling en uitwisseling daarom, binnen de grenzen van wat mogelijk, wenselijk en dragelijk, dus mogelijk is.

Een eicel bijvoorbeeld, heeft een automatisme waarbij er overwegend, van zodra er 1 zaadcel binnen is een aantal chemische e.a. reacties gebeuren om meerdere 'bezoeken' te blokkeren.

Omdat het fysisch en tegelijk spiritueel zo in materie en antimaterie gepland is ?

De kracht van je middelpunt

http://dichterbijdeziel.skynetblogs.be/tag/leefregels

In welk verhalen zit je momenteel ? Hierover moet je eens goed mediteren. Wie zijn al die mensen die je van nabij of verder kent.

68.New set of statements or axioma’s-higher level

1. what people mean with ‘God’ in fact is the total collective awareness, the total deeper consciousness conducted by a central control unit, but with delegated powers that start with the responsibilities of the combined individual consciousness of all separated living souls in relation to the spiritual world of everything and everyone that ever did exist

2. soul world and spirit world are one energy, soul is also body, spirit is also soul, higher level

3.the meaning of it all is the enrichment of consciousness to create an intelligence that takes central control unit functions after the next big bang phase, remembering how everything is build and evaluates according to the rule ‘something that becomes meaningless is bound to disappear because smaller than or equal to zero does not exist. (see ‘there was life after all’ essay)

4.positive emotions, feelings, intuition, soul, spirit, lovemaking soul-spirit all very energetic tools to feel well an feeling well destroys negativism

5. people tend to believe they only have one life…partly true, but it could well be that the mix they arrive in after the next big bang cycle is very very much the same due to the central control unit on an individual base. (extended to the idea of parallel universes one could in a slightly different mix be living according to a decisions not having been taken in this earth life)…important to know because one has all the time to complete a relation premature under the argument that one has to do a lot of things with a lot of people, which can become quite chaotic (ask woman or man with more than one partner)

6.in complex love situations with not enough maturity no serene 1-1 relation is possible within a monogamous  frame

7. combination of complex love life mainly possible on bases of platonic relations, those who want the most freedom often have the most amount of jealousy and homo-tendencies

8. man are less prepared to talk about love relations

9. reward and punish, one rewards and punishes oneself most of the time (see essay ‘ancestral telepathy’

10. Alfa and Omega, starting of ends in relation often in the same point of beginning where one had arrived (ex.DD-PF)

11.Life not only is carnival, oh no, one who says that has a lot of sadness to get rid of, but is that always possible considering the karma of former generations and one’s own ?

12.In how far can one change ‘destiny’ ‘faith’ a bit ? see starting from 25june under  ‘E . Bijzondere Energien.

13. One has to be mature to understand his own life, life grows towards that maturity

14. Not everything can be described with words.(see B. TOOLS)

15.If one talks behind one’s back, the same is probably about to happen to the one who does it…but on collective evolution terms responding to the individuality and the groups one is functioning in.

16.there is a limit to giving to much psychological credit to some people

17. one gets the change to adapt destiny and faith a bit, but refuse that a lot

18. one cannot telepathically force others to do something, influence yes, but the start must come from them

19. one has to concentrate on the viable things, not on to much on the negative from the past

20. once has to await patiently the events sometimes, sometimes anticipate

21. every practical thought one can put in too theory

22.past away people can influence the energy of the living one’s (good example : a young boy who lost his father designed a three, few years later, without thinking of it, it was as if there was a man in the three carrying another man, like giving him the other man, who in fact looked like CO, he found himself. Was it the energy of the past a way father of the boy at the moment when his son was drawing ? Or an energy of his kind present in the room or the energy of CO himself so very near the glass of the picture, CO thought it was the first cause that caused the second, but combined with the present energy of the past days, where CO got very good mates with the boy, let’s call him the BBoy.)

23. What about the relationship between the past away and the living ? A man who had had a hart infarct near his seventies, came to talk with CO and Gran.  In the beginning the dialogue was much about nothing…because the level of the energy fields were to different…but when CO began talking about passed things in the neighbourhood, communication became better, with Gran adding some individual memories about people passing by in the discussion.  When CO began talking about a certain man who had worked in the company of Gran and her late husband…the neighbour said that this man died two weeks ago, we did not know…who brought me on the idea of talking about that men who I knew around 1968 and then talked to no more practically…the father of CO(which was the husband of Gran) or the deceased himself)

Maybe what we call ‘logic’ is more the language of they that used to exist in a biological way and the part of feelings we got from them and build upon more the language of subjective expression, more chemical then physical, more psychological than objective.  And in between as a bridge some metaphysical inner dialogue which we must learn to master and keep in balance if we are gifted with seeing and understanding and hearing more than the objective facts. Understanding in which way words are born is a key skill in this.

69. beminde gelovigen, anno 2008

 Op een debatavond rond de stellingen van de schrijver van de Da Vinci -code, hoorde ik een aantal merkwaardige dingen. De avond ging uit van de plaatselijke evangelische gemeenschap. Een protestants theoloog had het over de vierde eeuw van het christendom, over een door een keizer Constantijn bijeengeroepen concilie (als dat woord toen al gebruikt werd, want men werkte alleen met bisschoppen, er was nog geen paus).

Als criticus van de miljoenenbestseller beweerde de professionele bijbelonderzoeker dat de overgrote meerderheid van de 315 bisschoppen voor de oorspronkelijke leer van de apostelen Paulus en Petrus gekozen hadden, er waren maar enkele onthoudingen en twee tegenstemmen die tegen waren, niet om de alternatieve teksten (andere dan die van Matheus, Lucas, Johannes, Marcus) een kans te geven, maar om andere redenen.  Bij de stemming voor een verlenging van de pensioenleeftijd, een 1700-tal jaar later stemden maar vier mensen in 't parlement tegen...of dat dan de juiste benadering was ?Zie me niet als een verdediger van de 'Da Vinci code' of zo...als je iets beweert krijg je altijd het tegendeel of een niet-geplande uitbreiding van wat je beweert op je bord...niemand weet alles over alles op z'n eentje...bovendien als je zelf zegt dat je fiktie schrijft heb je altijd gelijk.

Elke vogel zingt zoals hij gebekt is. De gnostici, zij die naast de vier klassieke evangelie-schrijvers ook schreven, wilden door ervaring zelf achter de waarheid over de bedoeling van 't leven komen...ook Maria Magdalena zal wel teksten geschreven hebben...wie zal het zeggen...wat er in teksten staat is belangrijker dan wie ze geschreven heeft. Waarom onderling bekvechten over het al of niet maagd zijn van de moeder van Christus of dat zij nog meerdere kinderen had of dat haar zoon de zoon van God (zonder uit te klaren wie men daarmee bedoeld) was of dat hij een vrouw had of een kind of meerdere kinderen of niet...niemand kan dat bewijzen, met geen enkele tekst. Of er zou dezelfde DNA moeten zitten in het stukje vezel-huid van Magdalena dat men in Vézelay zou bewaren, als in een opgegraven Merovinger bijvoorbeeld... .

Elke gevestigde godsdienst krijgt vroeg of laat met kritiek binnen eigen rangen te maken...natuurlijk dat er vierhonderd jaar geleden kritiek op de rooms katholieken kwam en men begon te 'protesteren' tegen bepaalde zaken...nu krijgen ook de protestanten hun deel van kritiek langs alle kanten (new age, Da Vinci-code...) enz... Het is zo'n beetje zoals bij de socialisten...ipv zich te verenigen met het oog op bepaalde doelstellingen(afbouw armoede, militair apparaat omschakelen, wereldwijd zelfde werk, zelfde loon, kennis en mens belangrijker dan winst...verdelen sommigen zich opzettelijk omdat ze coalities met de macht van het geld willen blijven aangaan.

Ze hebben het allemaal over 'God' zonder dat ze dat vanuit de wetenschap onderbouwen en ze idealiseren de geschiedkundige werken waarop ze zich baseren. Alhoewel er natuurlijke prachtige dingen inzitten in die werken kan je van het oude-testament op sommige plaatsen gerust zeggen dat het een imperialistisch pamflet avant-la-lettre is. Het nieuwe testament breekt daar met die stijl. Wat voor de Bijbel waar is kan ook van andere religieuze werken gezegd worden, het zijn allemaal uitingen eigen aan de tijdsgeest...sommige uitingen hebben wel eeuwigheidswaarde (bijvb. 'doe niet aan een ander wat ge zelf niet leuk vindt'), maar zich op basis van boeken in zijn geheel laten verdelen in godsdiensten kan tot onnodige spanningen leiden en door de politiek ...misbruikt worden. Ook dingen die Marx beweerden zijn nu nog voor een groot stuk waar...economische dominantie leidt tot oorlogen...moeten we ons daarom Marxist noemen...misschien schatte hij de rol van het sparen wel verkeerd in. Misschien wou Christus meer begrijpen over de man-vrouwverhouding en werd hij daarom op Maria Magdalena verliefd ? Wie zal het zeggen...je kan daar een heel leven over lezen en debateren... en iedereen kan er met zijn groot verstand nog naast zitten. Vooral bij zaken die met de subjectieve leefwereld te maken hebben, psychologie, leven en dood, filosofie ,heeft een mens een groot stuk van de factor 'geloof' nodig...maar dan een geloof dat vanuit goedheid en innerlijk verlangen naar het goede vertrekt. Goedheid...'god'...maar één lettertje verschil. Het goede en het schone...meer moet dat niet zijn...laat ons mekaar niet onder negatieve gevoelens bedelven...alle lelijkheid heeft ergens in 't verleden zijn oorsprong...laat ons meer vanuit het heden met goede intenties bezig zijn en samenwerken aan een betere wereld en betere verhoudingen tussen de mensen die hem bevolken.

De wetenschap op zich is ook een bijbel voor wie tussen de lijnen lezen kan. Straling (symbool voor idee) schiep materie (het eerste atoom, de eerste cel, de eerste mens) en alles keert altijd tot straling weer. Een andere wetenschappelijke oplossing voor het 'probleem' van de zin van het leven : iets dat kleiner of gelijk aan nul(inhoudsloos) dreigt te ontploffen : zinloosheid zelf kan niet bestaan...hoe meer ze dichterbij komt hoe meer de 'redding' , de 'nieuwe schepping...de nieuwe toestand' nabij is. Elke dag is een nieuwe toestand.

Neem nu een begrafenis. Je geniet van het gebeuren ook al ben je het filosofisch niet eens met alle zinnen die door de priester of zo uitgesproken worden. Ook het deelnemen aan dat stukje leven van de familieleden van de overledenen is een louterend iets waarbij je een stuk zin in het leven ervaart. Leven en dood, hetzelfde mysterie als 'elektriciteit', de ene draad mag de andere niet raken of je hebt kortsluiting...de ene draad weet hij ervan dat de andere bestaat ? Samen geven ze wel stroom, leven...ons ? Gaan we dat allemaal wel weten als we dood zijn ? Misschien is dood-zijn voor sommigen...voor iedereen ?... een toestand van energie in rust in plaats van in beweging...en weten we niet eens dat we dood zijn, maar voelen we dan alleen maar het verschil tussen energie in rust en de stromende energie van het dagelijkse leven. Misschien is het juist de kunst om al tijdens het leven zo een rust te bereiken ?Gelukkig mogen we maar gissen.

Het leven zelf dan. Waarom de ene de andere als levenspartner aangetrokken heeft...sommige originele maar een stuk dezelfde trekken die je in kinderen en kleinkinderen waarneemt, hun ontroering enz... .Het even stilstaan bij de kern van het leven. Een ziel lijkt wel een lied...daarom ook dat als er één spreekt de andere even zwijgen moet of je hebt chaos.

Iedereen moet leren zichzelf 'scherp' te zien. Weten waarvoor je staat.

Weten welke rol je speelt en voor wie je die spelen wil. Met het stuk pijn dat dit vaak met zich meebrengt geconfronteerd willen worden. Je bewust zijn van de spiegel van jezelf en anderen vanbinnen...al eens de tijd nemen om die spiegel te kuisen, te ontvetten van negatieve gevoelens. Soms zijn anderen ook een stukje spiegel van jezelf buiten jezelf...of een stukje omgekeerd spiegelbeeld...je kan in anderen zowel positieve als negatieve stukjes van je eigen samenstelling bekijken. Leren denken in beelden en symbolen is een soort aanleren van een nieuw alfabet.

Let geconcentreerder op gebeurtenissen, woorden, beelden, toestanden en leer de wereld met kennis van zaken interpreteren. Ook landschappen, niet alleen mensen...geven ons vaak energie...neem eens meer de tijd voor een passage en je wordt 'sage'. Laat het licht en de lijnen en de kleuren in je dringen, voel ineens die ruimte daar vanbinnen. Zuig je longen vol goede lucht en wandel zonder zucht van het ene perspectief naar het andere. Zoveel mensen zoveel landschappen, zoveel gezichtspunten vanuit een andere hoek.

Alles kan ten goede veranderen als je je voor het goede openstelt.

Het is natuurlijk niet altijd even goed weer om te wandelen. Zoals het weer neigen wij mensen ook al eens naar depressie...wachten tot het door is en je vooral letterlijk en figuurlijk 'warm 'proberen houden...je gemoed niet laten verkillen...al kan dat ook al eens positief zijn als je meer assertiviteit ten opzichte van anderen nodig hebt. Depressiviteit is als een stuk verleden waar je niets meer kunt mee doen en waar je niet mee afrekent...niet alleen de werking van hormonen...jij zou hen moeten sturen in plaats van zij jou.

Daarmee afrekenen kan betekenen dat je leert met mensen te leven, er beter leert mee omgaan of dat je er juist minder moet mee leven...afhankelijk van wie wie het meeste onnodige schade berokkende. Onnodige schade is schade waardoor je als mens niet meer mens van wordt. Man en vrouw kunnen mekaar wel eens beschadigen en hoe langer dat duurt en hoe meer dat gebeurd en hoe meer ze op mekaars tenen trappen hoe minder ze nog voor mekaar voelen kunnen.

Als je goed leert kijken snap je beter waarom mensen bij mekaar horen.

Dat begint al van voor de geboorte...misschien vormen al die verschillende soorten genetische informatie uit het verleden wel 'ploegen' zoals in een wielerwedstrijd met een soort afspraken om het eerste aan de meet, de 'eicel' te kunnen komen...als het zoal werkt...misschien beslist de eicel wel over wie ze eerst binnenlaat...ondanks al die mannelijke afspraken van de ploegen uit de spermaploegentijdrit. Van zodra we er zijn blijven we individueel of collectief maar coalities sluiten.

Het is belangrijk hier even NU in dit tijdvak van menselijk bestaan op in te gaan...nog een paar decennia en niemand zoekt twee generaties na mekaar een partner in het eigen of aangrenzende dorp...hetgeen daarom niet noodzakelijk te betreuren is, dat bedoel ik niet, maar een psychologisch- evolutionair breken met wat al een heel oud verhaal kan zijn, kan betekenen dat je de rode draad in je roots moeilijker terugvinden kan. In een dorp op een kerkhof merk je dat bijna alle mogelijke combinaties tussen mensen uitgeprobeerd zijn. Naarmate je ouder wordt en voor zover je nog weet welke voorouder met welke familie is scheep gegaan en wat daar in het geval je die mensen zelf niet gekend hebt nog door overlevering werd over doorverteld ...kan je beter aanvoelen welk een soorten energie je zelf meedraagt...nog allemaal stukjes van die voorouders.

Soms kan je zelfs gelijkenissen zien met dingen waar jijzelf of voorzaten het moeilijk mee hadden of hebben of dingen waarmee je eigen nazaten vlotter mee omgaan. Net als dromen blijven sommige van die observaties over jezelf en de mensen rondom je niet altijd even helder bij en is het vreemd genoeg de bedoeling niet...net als het soort dromen die je je niet meer herinnert, maar die toch een antwoord waren op wat er zich in de dag of zo heeft afgespeeld. Je ontwaakt met rustige hersengolven en toch weet je niet waarover je nu wel gedroomd hebt. De nieuwe dag kan beginnen...altijd op zoek naar het behoud van de innerlijke rust van 's morgens...je eigen niet laten overnemen door computervirussen die je computerscherm de hele dag bestoken met reclame waar je niks kan mee doen...en die je alleen maar hindert...een mens heeft geen behoefte aan mensen die hem willen 'kopen', maar aan mensen die met andere mensen in ontmoeting willen treden.

Dan wordt je gedachtegang meer als een verre reis, gedachte na gedachte, kilometer na kilometer, in plaats van dat je teveel door de consumptiemaatschappij wordt gedirigeerd.

Als je dan 's avonds echt intens weer naar een goede nachtrust en droombeleving verlangd...komt die er meestal wel en ben je 's anderendaags weer fris vanbinnen...je spiegeltje blinkt weer en je kan weer helderder observeren. De basspeler die z'n partituur gehurkt op de treinwagonvloer leest, terwijl z'n handen op en neer gaan en hij de muziek hoort en af en toe corrigeert...terwijl er in die bewuste tussenruimte van de trein geen noot te horen is en z'n instrument gewoon in een andere treinhoek gekoesterd ingepakt rechtstaat en hij geen dingesspeler in z'n oren heeft.

De geest is tot veel in staat...het verleggen van dimensies terwijl je observeert...zoals in de documentaire die ik zag...indien we met ongeveer de gemiddelde snelheid van een parachutist door de aarde heen moesten vallen...zou dat 32 uren duren...hoe lang zou de overgang van leven naar dood en leven duren...vraag ik me dan af...een seconde of drie...bijna nul seconden, waardoor de dood eigenlijk gewoon niet bestaat ? Of moeten we twintig miljard jaar wachten voordat een gelijkaardige kombinatie die het stukje 'ons'-straling van de vorige big-bang zich weer na de volgende vertaalt in een cel enz... ? Als de dood het inhoudsloze is dan bestaat hij inderdaad niet. Als het inhoudsloze benadert wordt is dat niet alleen zoiets als een big bang...maar ook zoiets als honger krijgen...je wil het tegengaan en zoekt naar eten...onze ziel zal altijd naar zin zoeken om in leven te blijven...als ze dat al wil...misschien kan ze ook niet anders...zeker als ze ?misschien alleenlijk als geest verder zal zien te bestaan. Eigenlijk is er geen einde en geen begin maar altijd overgang van het ene in het andere, een eindeloze reis...ook als we in een andere vorm van energie zullen bestaan zal die ook wel in een nog andere vorm overgaan...maar dan wordt het wel wat ingewikkelder dan de vergelijking van de rode draad van het leven en de blauwe draad van de dood die niet tegen mekaar mogen komen omdat je anders kortsluiting hebt...dergelijke vergelijkingen zouden ons te ver leiden.

Laten we het maar rustig bij het leven zelf houden en daar onze vergelijkingen zoeken.

Sommige mensen hebben meer van chimpansees weg die al eens andere apen doden en andere mensen zijn meer met de vredelievender en rustiger bonobo's verwant. Bij niet-mensen heeft dat verschil (bonobo’s doen het misschien meer) misschien meer met de frequentie van hun seksleven te maken...bij de mens zit dat verschil meer bij z'n innerlijke rust...of zou daar moeten zitten.

Ook de opvoeding speelt een rol...als je nog niet zolang geleden 'linkshandig' was kreeg je een tik van de lat in de school of bond men je hand vast. Alles er doctrinair indrammen in plaats van wat ruimte aan de eigen levensweg en manier van doen te laten...was niet alleen vroeger de boodschap.

Zoals soldaten in 't leger in de rij staan voor een dokter die met een soort pistool inentingen toedient, zo slikken wij alle dagen opinies en meningen die er enkel moeten voor zorgen dat de wereld door overheersing en uitbuiting verder kan blijven bestaan.

Daarom aan alle fundamentalisten in spe : alles is tegelijk veel ingewikkelder en simpeler dan jullie je ook maar kunnen voorstellen. De zelfvernietigingsdrang van sommige mensen, doordat ze het zachte in hun geest en lichaam niet volgen en het eigen gelijk fanatiek verdedigen... dreigt soms anderen voor een stuk of totaal mee te slepen. Als je hen liefhebt wordt liefde een soort zelfkwelling Elke dag van niet liefhebben van het leven in al zijn aspecten ondermijnt en takelt af.

Wat is liefde, wat is haat, wat is rijk en wat is arm ? Te weinig solidariteit en te weinig kansen. Leer allen samen groeps-te dansen. Breek de cirkel van wraak en weerwraak.

Totaal herbeginnen op basis van een menswaardig leven voor iedereen.

Ogenschijnlijk zitten we materieel goed in 't Westen...we trekken ons voor 't merendeel van politiek weinig aan. Honger en armoede...ver weg...allée kom aan, niks aan te doen zeg !

Maar let op, de wereld is één...de 'problemen' komen toch naar de overkant...en let maar op dat ze ons niet verrechtsen ...vroeger het lachen met de rijke jood...nu de angst voor de vreemdeling ! Goed, die oorlogen dan...zo ver weg. Tot de auto's niet meer rijden...hoe komt dat nou zeg ! Tot dat de banken failliet gaan, waarom nou toch ? Ai beleggingen, oei spaargeld.

Ach mens, laat ons hopen dat het wel goed komt met de wereld en dat we meer bewust ontdekken wat ons daarvoor te doen staat.

70.liefdesrecept

Bovenal leer de liefde die in je zit voelen en leer ook aan wie ze te geven. Onderzoek de wegen die de filosofie en de geschiedenis bewandelden. Bemin de kunsten. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Laat zo weinig mogelijk negatieve emoties toe. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel zowel de vriendschap als de liefde, de kennis en het zoeken als je lichaam met je uitverkorene...kruidt het geheel met relativiteitszin en humor en je bekomt ...passie.

Als je dan niet dadelijk voor mekaar kiest...moet het niet zo zijn.

Als geest en materie '1' zijn en eeuwig bestaan en de rode, wetenschappelijk aantoonbare wetten van de materie, altijd aan een verfijning van de geest gewerkt hebben; ...hoe komt het dan dat voor het begrijpen van allerlei soorten verhoudingen tussen mensen, zeker die, die met het intieme zijn te maken hebben, je met die rode wetten alleen niet ver komt ? Mensen zijn niet alleen bij mekaar omdat ze geografisch gezien in mekaars buurt woonden of elkaar toevallig tegenkwamen...of mekaar economisch nodig hebben...ze trekken de moeilijkheden en aangename dingen die ze nodig hebben om te groeien vaak zelf aan...vooral diegenen die mensen die eigenlijk niet veel groei nodig hebben, lijken soms nog het meeste moeilijkheden aan te trekken. De liefde gebruikt ons om ons het onderscheid tussen mensen en wat hen in ons aantrekt en afstoot duidelijk te maken...zodat we er alle dagen wat wijzer zouden uitkomen.

Aantrekken en afstoten, ebbe en vloed, het universum dat uit deint weer in mekaar stuikt...de liefde kent er ook wat van. Die filosofische speurtocht naar de zin van het leven, sommige theorieën die men rond de praktijk van de mens en zijn menselijke relaties kan uitwerken, blijken in de praktijk rondom ons veelal te kloppen...al kan je een mens en zijn relaties niet in om 't even welke theorie gieten.

Zo hebben vele alleenwonenden hun boezemvrienden wel een aantal redenen om niet bij mekaar te wonen...wellicht omdat ze te openhartig over hun al of niet platonische verhoudingen zijn...en ook omwille van de verplichtingen die ze, terecht of onterecht nog bij de voorgeschiedenis van hun leven terecht of onterecht, menen te hebben.

Vanuit de subjectiviteit van een situatie lijkt iedereen tijdens conflicten wel gelijk te willen hebben...het is hoe men zich op korte of lange termijn voelt dat bepalend voor iemands beslissingen is. Misschien is het iemand zijn lot van bijvoorbeeld te blijven schrijven en daarvoor veel alleen te moeten zijn. Misschien is het iemands lot van verder in de omgeving van je kinderen te blijven. Alles is op een bepaald punt altijd het resultaat van wat eraan voorafging. Schrijven over de veiligste manier om emotionele windhozen met vrouwen en mannen en kinderen te vermijden, is nog niet zo simpel. Er monogaam mee samenwonen is, afhankelijk van iemands karakter en opdracht in 't leven een heel goed recept ter voorkoming van onrust...maar in iedereens rode draad van 't leven niet ingeschreven, zo blijkt meer en meer. Ook in gemengde gezinnen met kinderen is samen leren omgaan met mekaar een opdracht. Het zou zo simpel kunnen zijn. 'Indien gij niet wordt als deze kinderen'...1meisje, 1 jongen. Zo simpel blijft het voor velen echter niet...en dat kan soms ook niet anders lopen.

In de tijd van onze grootouders en ouders, het eerste grote stuk van vorige eeuw, bleef men bij mekaar wonen tot 1 van de twee sneuvelde of vredig doodging. Dit feit wil natuurlijk niet zeggen dat het toen allemaal beter tussen man en vrouw was. Nu valt het door de meeste mensen niet te verdragen als de partner iets met iemand anders heeft, hoe geestelijker het nieuwe paar bij mekaar staat, hoe erger meestal voor de vorige partner. Dit 'dicht bij mekaar staan' heeft soms ondoorgrondelijke redenen en soms is het zoeken naar een andere partner alleen maar zin in avontuur of gebeurt het uit revanche...of om de partner te vlug af te zijn...zo diep kan jaloersheid gaan.

Het lijkt wel dat hoe meer je elkaars gedachten kunt vertolken zonder dat de andere ze uitspreekt, hoe dichter geliefden naar mekaar toegroeien en hoe intenser ook hun innerlijke band wordt. Het waarom van zowel verliefdheden als scheidingen kan generaties terug te vinden zijn...we vertegenwoordigen en zijn vele stukjes van zij die voor ons kwamen.

Het leven stuurt de ene vele paden in, een ander krijgt er minder te begaan... om te genieten, te boeten, wraak te nemen, te domineren of te leren...of alles bijeen ? Aan alles alleen op ons eentje te doen, hebben we niet veel, we zoeken gezelschap. We beseffen het niet altijd, maar toch willen we gewoon in onszelf tot rust komen, via de invloed van anderen. Dat tot rust komen heeft ook, maar niet zozeer met de lichamelijke kant van de liefde te maken. Buiten de al eens overhoop gegooide gevoelswereld in ons eigen gaan we werken of verplaatsen ons met onze auto's of met de zeldzame bussen. Als we door  een van onze dorpen stappen, lijken we wel  rare snuiters , want voetgangers kom je op de buiten nog zelden tegen in de dagen van tegenwoordig. Ook in de steden vereenzamen mensen soms.

Het is niet alleen menselijk contact en innerlijke rust dat we zoeken...we willen weten hoe ons leven in mekaar zit. Niet zozeer op filosofisch gebied, want daar zijn er velen onder ons te materialistisch voor geworden, maar gewoon ons liefdesleven, dat willen we toch wel begrijpen. Alhoewel we het leven van zij die er niet meer zijn onrechtstreeks verderzetten, spreken de graven niet meer, op de voetpaden kom je zelden iemand tegen voor een meer dan gewoon gesprek.

De visuele media houden iedereen soms op een oppervlakkige manier in hun ban. Als je naar de beeldbuis kijkt moet je altijd veel selecteren, zappend op zoek naar een goede documentaire of een film met menselijke inhoud.

Boeken over relaties zijn er in overvloed...toch zullen we in de praktijk de confrontatie met de voor ons nuttige dingen daarin moeten aangaan. Wordt vervolgd.

71.Het grappige aan onze evolutie

Eerst was ik supersnel...straling weet je wel. Toen begon ik te vertragen...atoompjes gingen me dragen. Daarna begonnen die wat te prullen...en dra zaten we met moleculen. We hadden het kunnen weten, dat moest eindigen met planeten. Wat dan weer redelijk eenzaam was...zo ver van mekaar afstaan...maar dat deden we toch ook al als atomen...maar nu was 't gedaan...want er zaten celletjes aan te komen.

Die celletjes leerden altijd nieuwe spelletjes...ze moesten zichzelf niet meer kopiëren toen ze met seks begonnen experimenteren. Van die celletjesseks kwam het eerste orgaan en lichaam...en nog was 't niet gedaan. Tussen allerlei soorten groot en klein is ook de mens ontsproten. Wat had hij een leven misschien. Bleef hij in 't begin in de buurt van z'n bomen hangen, eten genoeg, aan werken ging hij zich niet laten vangen. Nog bossen genoeg, jacht en pluk en op tijd nog andere leuke dingen. Van zodra 't ergens te koud werd zijn we

dan van d' ene gordel naar de andere getrokken...altijd maar van 't goeie leven blijven dromen. Toen kwamen er tussen de mensen zij die nooit content waren met zomaar genoeg of een beetje...ze wilden stamhoofd, koning, beursspeculant en zo heten. Alles wat voortaan werd gemaakt, eigenden ze zich toe...ze leerden ons werken voor een loon en kopen en verkopen. Zo werd dus het geld, de duiten, geboren...en hoe meer er werd gevochten om die duiten...hoe meer we naar ons schoon leven konden fluiten. Toen vonden de nooit contenten dan ook nog eens de wapens uit om anderen hun streken te veroveren. Ondertussen kwamen er velen, ze noemden Confucius, Lao-Tse, Boedha of Onze-Lieven-Heer en den Allah, ze hadden misschien wel goed voor...maar wij hadden genoeg aan de zon en de maan, een kampvuur en eten, aan ons innerlijke bestaan...de rest was allemaal goed om weten en soms goed vertaald. Ook veel filosofen sloven zich door allerlei uitleg heen, iedere tijd volgde ze alle wel en wee op de been. 't Ergste was altijd dat een deel van die tisten alles alleen in dienst van boze machthebbers wisten. In feite kwam het samenleven beheren ons toe, en niet de nooit contenten; maar was het al niet te laat...ze bestonden al uit een legertje serpenten, hun pluim of hun bik of hun krijt, altijd tot collaboratie met het kwaad bereid. We besloten ons wel ten allen tijde tegen hen te keren. Waarom zouden we voor hun onzin blijven creperen ? We bestudeerden hoe dat toch allemaal kwam...dat we ons steeds lieten vangen door hun telkens heraangepast gezwam. De ene keer riepen ze "'t zijn de heidenen, hak ze toch in de pan". Dan weer "pak ze" want ze lezen de Koran. Nu durven ze wel niet meer te roepen "pak de olie"...maar we zijn nog altijd de dupe verdorie.

72. zie deel B Filosofisch Verzet  http://filosofischverzet.skynetblogs.be

73.Het boek dat leven noemt

Niets is 'echter'dan het beleven van het leven zelf, hoe echt kunst ook is. We zitten met ons allen in een echte roman die al eeuwig bezig is. Personages wekken andere personages tot leven en verdwijnen weer. Sinds duizenden jaren proberen we al dat bezig zijn in tekens om te zetten. Hoe meer je er van snapt, hoe moeilijker het in woorden om te zetten is.

   Het goede dat een mens doet leeft tijdens en na z’n leven door. Het kwade ook. Positief en negatief vullen mekaar aan in interacties. De zin ervan, een allesomvattend, machtig iets. Je kan pas observeren en reageren vanuit een evenwicht waar je dagelijks aan werken moet. Enkele tips.  Wetenschappen kunnen ons logische verklaringen voor het leven geven. Een getraind observeerder ervaart meer dan alleen de logica der dingen. Objectieve wetenschappers hebben te veel oog en te weinig tijd voor hun vak alleen.  Filosofie, psychologie en geschiedenis, moeten als menswetenschappen de overige logica één maken en verbinden met de subjectiviteit van het dagelijkse leven... Theorie verschilt nu eenmaal met praktijk. Godsdiensten probeerden het met ons te doen geloven in goden. Religie, dingen 'reliëren',' verbinden' wat was dat dan? Het omgaan met hoe het leven in z'n geheel ineenzat, was nog ver af. Marxisten probeerden de objectieve wetmatigheden van de geschiedenis te vatten.  De subjectieve faktoren hadden ook zij niet altijd onder controle. Einstein bundelde wat al was bereikt en onthulde een nieuw uitgangspunt. Tijd, ruimte en materie werden relatiever dan we dachten. Freudianen toonden voor een stuk de rol van soorten van bewustzijn aan. Toch konden zij geen allesomvattende zin zien in dit leven van ons. Wij zouden allen veel meer 'zinzoekers' kunnen zijn. Een zin die het leven verbindt met het begin, het verloop en het einde(?) ervan. We zitten echter teveel gevangen in allerlei soorten gewoonten en 'pijn'.

73. Eindelijk er acht-er gekomen !

De drijfveren van het menselijk bestaan !

Hoe kunst ontstaat.

Het kwetsen en verblijden van mekaar programmeert de levens.

Dat alles balsemt en overwoekert het sociale.

Geeft dwaze politieke spelletjes veelal vrij spel.

Eindelijk, alles valt op zijn plaats.

Al het nuttige opgebouwde even terzijde.

Woorden die beginnen met God, gewoon een denkmethode.

Wetenschap, een voertuig naar méér inzichten.

Lichamen, de echte tempels van geestelijk ontwaken.

Eindelijk het waarom van het leven zelf, onbeschrijfbaar in roman. Leven zelf…

Dat alles op zijn diepst doorwoelen kan.

Dat speelt met alle emoties, een spel.

Dat het negatieve uit het positieve sleuren wil.

Eindelijk doorgrond, weer bijna tot op de bodem.

Niet de goeie ouwe fictieve God, maar de mens, bijna ondoorgrondelijk.

Niet alleen voor zichzelf en voor anderen.

Niet alleen door de voorouderlijke pijnen, de nieuwe compositie en zo.

De angst om te vergeven en vergeten, doet bloesems verwelken.

Eindelijk begrepen welke soorten vruchten, karakters dan worden geboren.

Waarom we hier rondlopen, hier horen en weer niet.

Waarom er sterke schouders bestaan.

Waarom liefde ongemerkt domineert, maar de soorten angst regeren.

De ijdelheid, het te grote zware ego, hebzucht, jaloezie à l’infinie.

Eindelijk ogen, hart, verstand, weer even op open.

Welk een afwisseling van geluk en ongeluk moeten worden doorstaan.

Welk een vermijdbaar (?)aantal paden, gejaagd gelopen.

Welk een linken allemaal afgewogen, verbanden herwogen, geschrapt, geschept.

De mens, waarom dat eeuwige te min en te onmin.

Eindelijk zowel emoties, gevoelens als eeuwige straling, kernen en elektronen verklaard.

Hun werking, zoals die tussen man en vrouw en mensen, in beelden en gedachten ook.

Hun reddend onverschillig evenwicht en heilzaam overhellen weer opnieuw.

Hun soms te lang blijven lopen achter de feiten.

Eindelijk bijna alle watertjes doorzwommen.

Bezit, wraak en weerwraak, meelij wekken, de koestering van de onmacht.

In alle soorten camouflage en alibi’s vluchten.

Onbegrepen eigenheid zogezegd, omwille van valse trots.

De andere niet kunnen luchten, de uitdagingen ontvluchten.

Concrete Redenen genoeg om op te sommen.

Altijd het onbegrepen verleden dat zich wreekt.

Niet snappen dat ook het niet uitgesproken  spreekt.

Niet geloven dat eenieder hier met zijn eigen redenen bestaat.

Het verschil tussen achterkant en voorkant, algemene lijn en detail niet zien.

De veelal onvermijdelijke driehoeken en andere kansen tussen mensen.

Het  stoffelijke en de gemakzucht laten primeren.

Bemind willen worden met teveel verliefdheid op zichzelf.

De enige, de beste, de snelste…willen zijn.

Te koud, te warm, de seizoenen in mensen niet kunnen zien.

Hun klimaat, hun ondergrond, hun overlevingsvormen, hun afschermen niet kennen.

Wacht niet op het te vroeg willen sterven om je geest te kunnen laten geboren worden.  5/08/2009 woensdag

74,75,76! (plaats voor 3 artikels van U)

77. Schoolse herinneringen 

De eerste prof waaraan je, oh soms bizar of soms guitig spel van toevalligheden, terugdenkt, is de heer Steels van Engels.  Van bepaalde mensen die je pad zelfs zoveel uur per week kruisten, onthoudt je, merkwaardig genoeg de ene of de andere uitspraak, ook al is het iemand waarmee je maar een paar uur geconfronteerd geweest bent, zoals die Algerijnse ingenieur die je je friet mayonaise betaalde toen je vijftien of zo was en die je over je leven in België en zo vroeg.  Je had het dan over de drietaligheid van het land en zo en hij zei in ’t Frans “une langue c’est comme un fil de téléphone, ça aide à communiquer”, “ een taal is als een telefoondraad, het helpt gewoon de communicatie”.  Zo zaten wij dus aldaar in Tienen, Tir-le-Mont(monde) op bijna de taalgrens…’tirer’ ‘trekke’…hoe hard ik aan die wereld zou gaan trekken, ik had er nog weinig benul van.  Maar om dus op die leraar Engels terug te komen, hij was wel altijd in voor een lach, maar meestal zeer ernstig tot bezorgd kijkend.  Van hem onthoudt je dus dat hij teenagers de raad gaf om voor een meisje te kiezen dat zowat toch met de eigen intellectuele vermogens overeenkwam. Daar waren wij natuurlijk over verontwaardigd, al begrepen we er wel een deel logica van.  In teveel intellect bijeen, zat daar niet het risico in, dat indien je er té objectief en wiskundig mee omging, dat er dan teveel een zekere saaiheid om het hoekje te wachten lag…ach ja, maar dan aan de andere kant humor is van alle lagen van de bevolking en is een aparte afdeling van het IQ, dat daarvoor niet altijd hoog hoeft te zijn, zelfs honden zijn grappig, zonder het volledig te beseffen.  Lachen, voelen, de contrasten, de subjectiviteit, de tegenstellingen van de invalshoeken, konden ook immers voor creatieve situaties zorgen. Maar wat wist je al van het spel van aantrekking en afstoting ?  Feit is dat al die dingen die je blijft onthouden meestal een cruciale betekenis in je leven hebben.         In het geval van de Algerijnse ingenieur,  in de latere telematica (het woord bestond in 1970 nog niet) voorzag je in je carrière bij de telefoonmaatschappij al een hulpmiddel om de samenleving op een andere manier te beheren…want aan oorlog en het hebben van een inkomen had en heeft de wereldbevolking nog niks te zeggen eigenlijk ( zie http://bloggen.be/conscience2008  ).  In het geval van de leraar Engels, het belang van zich niet door het zware emotionele te laten leiden in de partnerkeuze bijvoorbeeld.   Herinneringen die daar filosofisch nauw bij aansluiten zijn die van de heer Stels, de biologie leraar en de heer V, fysica. Beide leraren hadden gemeen dat ze ons alleen de objectieve kant achter de schepping probeerden over brengen, zoals wanneer je een fiets uit mekaar zou vijzen en de onderdelen er van uitleggen, zonder je beschouwend af te vragen hoe iemand nu op het ontdekken van een wiel komt of wat nu eigenlijk de bedoeling van al die geologische tijdperken was, de planeet klaarmaken voor de biologie natuurlijk.  Vandaar dat ik strafstudie kreeg om een onnozel steentje tegen een groevewand te gooien, wat een klein watervalletje aan keitjes voor gevolg had.  Dan die leraars die probeerden wat zin aan het geheel te geven, die mens van psychologie bijvoorbeeld, met zijn goede vragen op het mondelinge examen “zijn we diegenen die we denken te zijn” en zo meer.  Alle antwoorden wist hij zelf al evenmin vermoedde ik toen al en ging zelf op zoek naar oplossingen en verbanden waarvan ook de pastoor leraars godsdienst geen antwoorden op wisten…ook de dappere leek R. Degeest niet , een leraar die het aandurfde het over Theilard de Chardin te hebben, een eerste aanzet om tot een toenadering tussen wetenschap en spirituele zaken te komen.  Ook daar was ik mijn verder leven mee bezig http://deblogfilosofen.skynet.be  of http://dichterbijdeziel.skynetblogs.be     Aan een rechtsleer in dienst van het grootkapitaal en aan boekhouden in die zin, had ik heel weinig, wiskunde was ook niks voor mij…en dat op de duur, alhoewel je in talen heel goed was, kon je soms verplichten van een jaar over te doen…wat een slavernij.

78. mijn buitenlandse gasten  Chinezen, Koerden, Algerijnen, Marokkanen…

Jianfeng Is een Chinees.  Kwam in de jaren 1990 ongeveer, naar Leuven studeren.  Op een kamer van vier op vier in de ’s Meyersstraat, waar ook het studentenblad Veto zijn hoofdkwartier had.  Ik ontmoette hem op de fruitplantage van mijn vader zaliger, waar hij zich ingeschreven had om er een paar maand aan de fruitpluk mee te werken, samen met een tiental mensen uit de streek hier.  Elke dag reed hij met zijn fiets van Leuven, zeventien kilometer verder naar de verschillende laagstamboomgaarden.  Een echt Brabants werkpaard was hij, één en al ijver met zijn groot stevig hoofd en altijd die beminnelijke of zeer brede lach.  Niemand kon hem volgen. In het naar de nieuwe, steeds opschuivende normen, kleinschalig fruitbedrijf; diende de kar nog te worden getrokken; met tien bakken Schone van Boskoop van elk twintig kilo of met zware kisten Doyené, hij vloog de Hagelandse heuvels op en af.  Chen, eigenlijk zijn achternaam, maar voor ons was het korter;  studeerde voor architect in het Engels, maar dat was nog voor veel verbetering vatbaar; dus  ’s avonds soms zocht ik hem op om hem wat meer vloeiends van die taal bij te brengen.  Hij had een vrouw en dochter in China, Caixa en Dylis.  Toen hij ze liet afkomen  deelden ze zijn 4X4 kamer, later vroeg ik hen in mijn relatief kleine eenmans rijhuisje te komen wonen,  aparte huishoudens.        Caixa ging in een Chinees restaurant werken en Delice leerde op één jaar tijd als zesjarige Nederlands.  Om nog wat bij te verdienen ontwierp Jianfeng Chinese  interieurs voor Chinese restaurants tot in Nederland en de Walen…niet alleen op papier, maar ook volledig uitgewerkt en met mijn hulp, geleverd en al.  Hoe hij zijn eindwerk over de Chinese  Bouwkunst klaarkreeg was mij een raadsel.  Uit China stuurde men hem honderden foto’s en op mijn allereerste primitieve Brother computer schreef hij er levendige commentaren bij (in ondertussen vloeiend Engels).  Binnen een korte tijdspanne, kende ik 27 Chinezen in Leuven, en als ze hun Nieuwjaar vierde en er moest worden gegeten, amaai, die kleine schoteltjes bleven maar komen en wat ik nooit voor mogelijk had gehouden, ik leerde met stokjes eten.  Buiten in de kleine smalle tuin hadden we een geïmproviseerde pingpongtafel gemaakt, grootse spannende tornooien zijn daar gespeeld, terwijl Caixa de resten van de zwaardvis van waar ze werkte, geel lachend klaarmaakte en Dylis zong, wat klonk als “woo thei an, an tei woo” enz…toen ik Chen vroeg wat het betekende, zei hij dat het een loflied op de partij was, maar toen ik het een keertje aan Dylis vroeg, zei die dat het ‘God is groot’ wou zeggen.  Op een dag was er een aardbeving en ik werd gewekt door de vele glazen die op de kamer boven op een  houten karretje van hun begonnen trillen.  Mensen kwamen buiten in de smalle Rondestraat om te zien wat er aan de hand was.  In de straat stond mijn Fiat Uno klaar om een  viertal weken een 9000km lange reis door het Oostblok, Griekenland, Italië en zo langs de Zwitsers en Fransen terug naar Leuven te maken.  Chen Jianfeng haalde zijn diploma en vertrok terug naar Ningbo, nadat hij op het punt had gestaan in Hongarije een Chinees restaurant te openen.  Jianfeng en Caixa kregen een tweede kindje, een zoon en vertrokken dus naar China, waar hij voor een bouwfirma ging werken en later zou hij een zaak in bouwmaterialen beginnen.  Caixa kon geen woord Nederlands, maar we hebben mekaar altijd al glimlachend en met gebaren begrepen.  Hoe zou het met hun allen ondertussen zijn en met al die gezamenlijke kennissen ?   Wat een periode, na de Chinezen kwamen er Koerdische vluchtelingen van de eerste  Irakoorlog te verblijven bij mijn Turkse gebuur en vrouw en kinderen, mijn computer had weer vertalingswerk en het was zomer en buiten speelden al hun kinderen tezamen, ook in mijn tuintje, waarvan ik de draad had weggedaan.  Enkele van de kinderen hun vaders zaten vast wegens illegaal, inmiddels zijn het allen zelfstandige werkers.  Ooit nam ik ze allen eens met de oude camionette mee om in het Meerdaalwoud de zorgen te vergeten.     Iedereen hielp mee mekaars klusjes op  te klappen en mijn buur kreeg er een heus zonneafdak achter zijn keuken bij.  In de Koerdische dorpen was men wel wat gewoon, sommigen moesten wel buiten slapen.  Ik probeerde hen er maar van te overtuigen dat vechten en vechten om een eigen Koerdische staat eigenlijk achterhaald is en dat we naar één wereld moeten waar de werkenden onder mekaar, van welke afkomst dan ook, alleen maar baat hebben bij sociale en economische eisen; dat de Koerden solidair moesten zijn met de toen in staking zijnde Turkse mijnwerkers.  Een eigen cultuur, die beleef je toch als je dat wil in je gemeenschap.  Ondertussen, een paar decennia later is het herbergen van mensen zonder papieren een misdrijf geworden geloof ik, met fameuze sancties.  Ok, niet iedereen kan naar hier komen natuurlijk, daarom is het dan ook hoog nodig dat de mensen in de landen met veel armoede, al die bourgeois klieken aan de macht aan de kant zet…

…en net als onze voorouders sociale gerechtigheid gaan eisen in plaats van bijvoorbeeld met die gewapende fanatiekelingen in dienst van imperialistische confrontaties mee te doen.

79. Citaten, vertellingen, humor en andere ernstige dingen

Citaten, humor en andere ernstige dingen

Onze goed vriend Facebook, zijn Naam wezen overigens geprezen, probeert de blogwereld van weleer te vervangen; maar als blogkunstenaar doe ik door, zelfs al moeten mensen daarvoor nog op een link duwen en al iets langere teksten lezen…of wachten tot ik een boek schrijf.     Ach Facebroekje, we vergeven het Hem, want de advertentiewereld kent zijn eigen wetten.

Op een ochtend met vele positieve ideeën wakker worden, houdt soms wel in dat je de dag er voor er voor zorgde dat je relatie naar anderen toe niet van die aard blijft dat men spanningen in stand houdt of uit de weg gaat. Voor  het slapen gaan ook niet kijken naar zombie of misdaadfilms (dat aanbod mag men eigenlijk schrappen  maar een deel van de consumenten blijft de vraag scheppen).     Liefst iets luchtigs, het nieuws op de dialectzender van Luxemburg, grappig, iets, bijna niets verstaan van brandende wereldhaarden, er mee kunnen lachen om niet onnozel te worden, zeker voor mensen die politiek heel veel begrijpen.  Zo is er een zangeres die geestdriftig over Ginges Khan zingt en eens komt uitleggen dat alleen de oppositie in een land in bijna burgeroorlog overschot van gelijk heeft en de andere de grote boosdoener is…zonder veel geschiedkundige werken gelezen te hebben waarschijnlijk.  Bloeddorstiger kijkt die bokser die eerst tot de vijandelijkheden opriep en nu zijn ‘troepen’ via de TV tot geweldloosheid wil aanzetten (één van de drie rechtse oppositiepartijen, zonder sociale eisen, doodgrappig, allen liefhebbers van de Euromarkt en de zotheid om voor een kleine groep mensen veel geld te verdienen).

Maar het ging hier over dromen oorspronkelijk.  Vaak puzzelt de geest maar wat bij mekaar van de dag of de laatste uren daarvan.  Hij wipt dan van je eerste puberlief die Roza noemde naar RTL Luxemburg, Letze versie en voor je het weet sta je ergens in een zaaltje van in je jeugd als parodie één van de smartlappen van toen te zingen, waarvan je nu weet dat al die romantiek en hartezeer en het eeuwig ‘ik hou van jou’ wel voor een pak mensen heel anders in mekaar zitten. Nog een wonder dat ik niet van Roza Luxemburg droomde eigenlijk.  Ach ja, voor je iedere ochtend andere historische woorden uitspreekt om mee op te staan, vandaag zou dat in mijn geval “tijd om het licht aan te doen” worden, passeert er nog wel het één en ander in de geest.  Misschien een nieuwe blog, de 25ste of zo starten, titel “sit down comedy”, of nee, in ’t Nederlands “al zittend aan komedie doen” of filosofischer “al zittend Erasmuseren” voor de doordenkers die nog weten wat ‘lof der Zotheid’ is en die de eerste wereldoorlog niet naar 1418 toe dateren. Maar ‘k weet het, het leven is  niet alleen amusement en humor en een gekkenfoor.  Men begrijpt het wanneer mensen uit bepaalde beroepssectoren waar men door de telematica nog niet massaal kan afdanken, je zeggen dat er op de palliatieve al eens tot mensen gezegd wordt : “wordt het geen tijd moedertje of vadertje of jonge broer om los te laten en te sterven”, ook op persoonlijke miserie staan limieten.  In India moet in die sector werken een stuk makkelijker zijn, want terugkomen is in de meeste gevallen gegarandeerd.  Als wijze koe of Hindoe in een betere kaste, nee ik zie dat niet zitten al daar; als bedelaar of CEO, nee, ik zie het niet zo.  Trouwens een andere van mijn ochtendlijke Bedgedanken (gedachten) was de bedenking naar aanleiding van een facebook  post van gisteren, ‘een CEO bij een openbaar bedrijf heeft er belang bij dat bedrijf  failliet te laten gaan vermits de overheid hen minder gaat betalen en zij meer kunnen verdienen in de privé”. Overigens wens ik Belgacom toe dat het weer een volledig overheidsbedrijf wordt, wat de kans verminderd dat er pakken van mijn geld aan kaviaar besteed worden of opgedaan worden in casino’s of ander aandeelbeurzen. 

Aan eenieder overigens nog een fijne dag gewenst, wees niet te bezorgd om uw persoonlijke relaties zal uw horoscoop waarschijnlijk zeggen en als je er geen hebt, je weet veelal niet wat je hebt tot je er hebt en je weet achteraf wat je niet mist als dingen de mist in gaan. Ja, dat laatste gaat de dag van vandaag redelijk makkelijk met dat jachtige leven en het vele willen van ons…we willen wel water bij de  wijn doen naar anderen toe…maar met een ander symbolisch beeld gezegd, nadat we vaak onze eigen ruiten hebben ingegooid door bijvoorbeeld te hard te rijden, willen we eigenlijk even snel blijven rijden…en kopen ons sterkere schijfremmen om te kunnen overleven …in plaats van op ons gemak te leren rijden. 

Voor diegenen die het allemaal niet verstaan hebben, alle ‘voetnoten’ staan op http://filosofischverzet.skynetblogs.be en afritten naar andere blogs.

 80. Zuidoost Spanje, Andalusie Sierra Nevada 2013

sonrisa=glimach in 'in 't Spaans...sunrise, reizen en talen, filosofisch ('sonrisa' zie twee foto's onder tekst)

Reizen begint met een beetje planing, hoe lang kan je uit je omgeving weg, welk budget, wil er iemand mee, ga je per eigen wagen, vlieg je of huur je een auto aan het vliegveld van bestemming enz...maar voornaamste is toch zeggen, ehwel nu ben ik eens weg ze, een weekje bijvoorbeeld.  Op internet tamelijke voordelige vluchtprijs, tikketten zelf nog afhalen want de dag erachter voor een weekend al vlucht op zaterdag.  Na zes weken winterregen op ons centraal Europees dak, en twee weken vriezen en sneeuw eens naar de zon. Had bon in het sympathieke hekserige lachje van de ticketdame, telkens ik iets grappig zei; wijl ik daarna nog wat kaarten bezag en alleen wat boordbagage meenam, de kleine notebook had zelfs niet gehoeven eigenlijk, onderweg toch internetcafees en eenieder die welk soort info of entertainment (verzet of verzet) wil, zal wel een weekje wachten.  Alhoewel 't is beter van iemand die je via fbook kent en na uitnodiging eens wil bezoeken, dat je daar het juiste adres van kent, anders ga je naar een hele grote gemeente wat te veel uren wandelen in de hoop het intuïtief vinden. Maar bon via de notebook en draadloos internet wifi style, toch opgebeld door de te bezoeken correspondent, heel goed gesprek gehad en de man zijn vader was schrijver over een deel van de dingen waar ik ook mee bezig ben nog wel, woonden hoog op een berg met zicht op wat vroeger een Fenisische haven was, hun huis vol met vele interessante boeken en ander schilderijen, waaronder de deze van mijn gast.  De Sierra Nevada is gewoon een prachtig streek om te verkennen, maar ga best niet naar beneden via Berga A347 of je tuimelt een gebied vol plastieken groenten -en fruit serres binnen, zo groot als een Vlaamse provincie tot tegen de kustlijn, vanachter Motril (ligt achter Malaga) tot voort Almeria, je vlucht gewoon van de vage plastiekdampen en uitzicht terug de loutering in van de bergdorpen, in alle soorten en groten, zie dat je er niet in vastrijdt (in die met de kleine steegjes), of je gps zou je de gekste dingen willen doen doen. Mensen zijn vriendelijk en behulpzaam , maar soms een beetje stug, eigenwijs en soms herken je mensen van Indiaanse afkomst (sinds Columbus) of zuid Amerikaanse horigen, maar steevast kom je her ten der weer figuren tegen die je ook in België kent als het ware, wel leuk zo een bijna treffende gelijkenissen. Je kan hen er niet op aanspreken, niet zo zeer vanwege het Spaans dat je probeert te spreken " quandao cervezza podre beber por évitar una contrala negativo de policia Espagna, dos ou uno" (ze verstaan het wel, dos(2) por vosotros (toeristen) , 1 uno por nosotros(voor henzelf).  Ook de politieke gesprekken vielen mee "es verda que en Espâgna 25% de jovenes son sin employo" "han rencontrado los Indignados en Bruxellas l'anno pasado, qual es la programma politica de vos moviemento" en als het niet lukt schakel je over naar Engels of Frans eventueel met behulp van anderen, voor de niet veeltaligen . Nogmaals, Brussel verdient wel hoofdstad van Europa te zijn, door heel Europa platgelopen door de eeuwen (vandaar de gelijkenissen met sommige mensen thuis) en vier talen blokken wij alhier. Wel leuk, talen zijn de max.  

Her en der praten met de mensen, al zie je niet veel op straat en toeristen zijn er niet veel in januari op de rustige Sierra Nevada wegen, is heel leerrijk (zie mijn kaart met de plaatsnamen waar ik stopte). Als je een viertal van de zeven nachten niet in de auto slaapt (let wel hoe hoger hoe kouder eens de zon met de twintig en meer graden van in de dag weg), kan je douchen en slapen en eten voor prijzen tussen de dertig en vijftig euro. Volledige maaltijden van tien tot vijftien euro ongeveer, alhoewel de tappa's ook al veel maag vullen voor twee à vijf euro per keer). Wel altijd fruit, water en pana-brood bijeen sparen of kopen voor de periodes tussendoor.  Alle soorten dieren en stijlen van bergen en bomen kom je tegen, alhoewel er veel dorre streken zijn en de sneeuw nooit ver weg is. Negatiever is de bijna steeds aanwezige tv in de cafés, en heb je er eens één op je kamer, merk je dat van de zestig Spaanse posten of zo er meer dan het merendeel niet van dezelfde kwaliteit zijn als het Vlaamse Canvas bijvoorbeeld, maar ja, ook in onze kranten lees je een deel rioleringsjournalistiek over allerlei soorten misdrijven, de kranten integendeel doen hun best om dingen te brengen over het dagelijkse leven. Onderweg op de baan, je ook niet laten misleiden door ronde punten waar ineens geen verkeersbord meer staat met de nummer van de weg die je volgt.  Een hobby van mij, is het associëren van plaatsnamen met zaken uit vijf talen en hun betekenis, onder meer om ze proberen te onthouden. De Arabische invloed in deze streek is merkbaar uit de bouwstijlen en de bevloeiingssystemen. Op de hoge plaatsen kan je de rust die er hangt bijna proeven eigenlijk. 'Sonrisa' betekent 'glimlach', bijna het Engelse 'sunrise', is dat niet prachtig ? Ik las in een krant (la voz d'Almeria') onder een foto van een zestig jarig huwelijksviering 'son sonrisa dida toto'('haar glimlach zegt alles') en zo zijn er pakken voorbeelden van taalvergelijkingen te sprokkelen, maar je vergeet ze vlug als je ze niet opschrijft.  Niet altijd mooie Spaanse muziek opzetten in de wagen, want de stilte is, nogmaals, heel mooi en de moderne wagens hoor je bijna niet meer.  Schel contrast met het rumoer in sommige cafés, een prachtige anekdote : de drie mannen die een hamburger aan het eten waren en ik een visschotel en op de tv maande de speakerin de bevolking aan niet van twee merken van hamburgers te eten wegens besmetting, die mannen draaiden hun burgers nogal rond ! Als je een kabeltje meeneemt voor internetverbinding, waar geen wifi is, heb je een voordeel, ook niet verwaarloosbaar soms.  Maar toch niet te vaak binnen blijven, want mensen en gezichten, daar heb je uiteindelijk meer aan dan aan het virtuele dat je thuis toch al genoeg hebt in de moderne samenleving. Zoals overal zijn mensen bezig met hun kinderen, ouderen, meer merkbaar door de pleintjes en de cultuur van het aan de deur zitten dan bij ons eigenlijk, iets dat bij ons veelal totaal uit het straatbeeld verdwenen is.  Voor diegenen die willen overwinteren zonder camper of zo of zonder in verlaten hoeves hun intrek te nemen : voor 300 euro zonder de gewone kosten, de maand, huur je al een vrij moderne 1slaapkamer, kitchinette, badkamertje.

Over Alqueriamorayma en meer (zet er www voor en .com achter misschien), waar ik een goede dialoog had met de familie uitbaters van een landelijk project, ...via de commentaar en de foto's meer. Laatste tip voor wie geen bed vindt of wil besparen : kies rustige hoeken.  En natuurlijk, geen alcohol in de dag en matig voor het slapengaan als je de baan op moet, zal zeker helpen bij het nemen van de talloze bochten op grote en kleine hoogte. Hou er ook rekening mee dat net als je maag, je auto soms dorst heeft en in sommige afgelegen gebieden is overal tanken niet evident...maar dan weet je wat het voor de onlangs protesterende piloten moet zijn (tegen met minimum aan liters brandstof vliegen ter besparing). Europa is een prachtig land met een mix aan tegenstellingen van mensen en landschappen enz, of zoals Ludwig Beethoven het in zijn negende symfonie zou zeggen "...kom zing een vredeslied en leer het aan je broeders...".  Goeie reis en ontdek weer een beetje meer jezelf en neem iemand mee als je daar voor met meer dan 1 moet zijn en dan kan je allerhande delen, het moet wel een gepast persoon zijn, want een gps kan je uitzetten als ie vervelend begint te doen...haha, niemand is perfekt, daar is het leven in zijn geheel immers voor, stijgen en dalen, ebbe en vloed, aan en uit...maar nooit doods. Altijd vol verassingen, vermits de kleine wagen die ik vroeg nog moest gewassen worden, kreeg ik voor dezelfde prijs (120 euro een Ford CMax, met dank aan Maria F.Gonzales geloof ik). Namen van families, ook leuk (Contador : teller, staat op de watermeters, Zapaterro, (op grond)zou bij ons Deschoenmaker heten, en alle andere namen van Spaanse ronderenners die je in 't echt tegenkomt.  Een fruithandelaar in appelsienen noemde ook al bijna Sonrisa (glimlach)... enz.  Als je hier echt op 't gemak geniet kan je ook goed dromen in de bergen en sterrenhemels, ik zou ze nog vergeten op grote hoogte (over de 3000 meter soms), amaai, sommige flanken van de hemels zijn 'bezaaid' met duizenden stippen en stipjes.

PS. Al dat geklaag over de crisis, lieden conservatieve politici, haal de speculatie uit de economie en betaal de mensen degelijke lonen in heel Europa, zodat er zoveel kamers niet leeg hoeven te staan in de toeristische sector. Bezuinigen, dat doe je met energie en zo en door geen nodeloos dit of dat te gebruiken, niet met geld waarvan het loon en de job van mensen afhangen...als je dan toch wil bezuinigen, zoek het dan bij de mateloze ontevredenen, die ondanks miljoenen overschot nooit tevreden zijn.  Mijn respect gaat dan ook uit naar diegenen die ik ontmoette die met niet veel ook tevreden waren, van de schapenherders en gepensioneerden tot zoveel anderen die nog dichter bij het leven zelf als waarde staan, niet het geld en het altijd meer.  Gelukkig is het hele plaatje niet overwegend negatief, getuige onder meer de talloze projecten in groene energie, molens, zonnepanelenvelden enz...en het sociale opvangnet, waarvoor zal moeten echt engagement of alternatieve investeringen op de proppen moeten komen.

PS Indien je al eens rookt, niets op de grond werpen, niet alleen wegens brandgevaar, maar ook omdat het op niks trekt, zeggen ze bij ons, uitdoen en in box steken of vuilbak (wel goed uitdoen) bitte.

PS Hopelijk kom ik morgen op de laatste en zevende dag geen zee plastieken serres meer tegen (vergelijkbaar met van Brugge tot aan de kust over de lengte van de kustprovincie) zoals achter Motril ongeveer. Er zou meer klassieke tuinbouw op de heuvel len bergflanken kunnen komen, alhoewel je duidelijk ziet dat de grond van achter Berja bijvoorbeeld vruchtbaarder is. Veel is mogelijk, maar investeringen moeten op korte tijd veel opbrengen waarschijnlijk.

PS deed een dutje ergens in een doodlopende straat in een gemeente met naar ik had horen zeggen, toch wel wat buitenlanders, twee teenage koppeltjes kwamen wat 'verkeren' en ik wilde ze niet 'afluisteren' en vroeg gewoon bij het openen van het portier 'spreken jullie Nederlands' en weg waren ze van 't verschieten alleen hoop ik. grapje

PS Zo dadelijk wat gaan eten ergens in dit hotel op de buiten, men zal weer bijna alleen voor mij koken waarschijnlijk en voor hun eigen, ik hou hier de hele sector recht (grapje)---had het al voor dat men de Marokkaanse buurvrouw gauw naar de keuken haalde en de ober uit zijn bed waarschijnlijk. ...wat later...nee, er was een pak volk in het café, goede gesprekken gehad met een paar mensen voor ik  anderendaags wat me nog aan de streek vlak voor Almeria deed, prachtige maanlandschappen zegt men soms, maar vind het persoonlijk heel speciaal zonder aan de maan te denken. In Benahadux op het pleintje heeft er ne joviale jonge man lekkere tappa's en de dorpsbewoners aan de toog in deze rustige oase praten graag wat over één en ander. Overal gesloten en open karakters eigenlijk.  Almeria zelf is wel mooi en modern en als je je wagen weer inlevert kan je hem afzetten een halfuurtje te voet verder in een voorstad gaan slapen voor het vliegtuig weer naar onze frigo-natte winters bij dagen. 

81.   http://talespoemsessays.blogspot.be/  

He wanted everybody to be happy. From early on as a kid ‘everybody’ meant the people in the village where he grew up, his parents and grandparents, animals and so on. It might be kind of funny for a guy of 55 to wake up with these thoughts which probably were elder then himself as he sometimes thinks on his moments of analysing what life and his life is all about. He wrote a lot about it in every possible style and about each domain in life, both in a scientific and literary way…until he reached the border where words have to give up and very special kinds of reasoning and feeling became difficult or impossible to describe. What started off as an idyllic picture of the world gradually changed in a real understanding of what is going on in this world as a whole…not only in his personal life…in the broadest sense possible. But let’s descend in too that ‘wanting everybody to be happy feeling’ was and became and is all about. One can wonder about it. Does everybody in fact wants to be happy ? Isn’t feeling unhappy a starting point to discover what’s wrong and isn’t being unhappy not both something that can lead to accepting reality and appreciating it ?

Like in nature, moments of aspiration and moments of expiring of situations go hand in hand. It is the longing for understanding and comprehension and the feeling of wanting to be loved and wanting to love that motivates us to exist. As far as sensitive people are concerned that is…despite the fact that almost everyone has certain degrees of sensitivity within themselves…and intelligence. One can be very intelligent and almost have no human feelings towards people surrounding oneself…in combination with brain damage due to genetic heritage or a fall for example or in combination with a mental disorder or a lack of love or misuse in one’s youth; this can even lead to psychopathic behaviour. Sensitivity is what really makes us human in fact. Being sensitive seems to have always been under thread in history, but in combination with positive intelligence it made the world and a part of the individuals and the group they belong to progress, amid a lot of bloodshed and misery.

So, where did his own journey began ? Which players would he encounter to understand the way life works ? Why and how had he evolved to wanting to write about life ? Why and how had he evolved from having compassion with unhappy people towards analysing their lives in a critical but human and sensitive way ? What had lead him to his main philosophical question : “is there an energy which did not have to go through the evolutionary road of radiation, atom, molecule, planet, cell…and us to reach our kind of consciousness “ ? For others this meant there was a God or whatever name they gave it…for him it was more a feeling and a kind of energy…more a puzzle, both in a scientific and in a human sciences way…a story about making sense of nonsense. And what is nonsense in an energetic way ? In physics, when something tries to take a volume that is less or equal to zero…the situation explodes in little or big bangs, probably ever repeating themselves. So this means that, since everything is energy and energy is eternal , because it always evolves towards other forms of energy, life and we are eternal as well, taking under consideration that qualitative differences exist. So what all those words mean, is that ghosts cannot exist, because everything and everyone has a volume…and that when something or situations or in the end, we ourselves approach the point of too much pressure upon us…things have to change in positive ways…and hopefully if one continues that line of thinking…in a positive way after our dead too. The spiritual world, one cannot understand by dogma’s alone
We have a lot of love inside us. When love often has been undergoing some painful tests and we still try to understand the reasons why people sometimes don’t get the real meaning of certain situations in a relationship and we keep on continuing trying to raise their understanding about the way life works…then there really is a spiritual connection between people, a thousand links to our daily lives and those of the ones before us.  What is that love and were does it come from ? Should one continue the relationship (s) or not ? Sometimes one has no choice, because the other side wants to stop the relationship partly or complete. Even if one does not continue to meet each other, relationships of all kind continue; most of the time it isn’t even clearly noticed by the different degrees of consciousness. You probably know about the moments when you can reach a high level of communication or contact with someone. One even does not have to fall in love with them in each way. It’s a strange thing that one can lose one’ s love for someone and if one is lucky friendship and respect remain to chase away the nasty thoughts and images the darker side of the beloved provoked. The darker side is all about the unsolved heritages of the past and the ones one added to them in responding from the same or other situations. When one touches the real nerve of the condition of someone, that someone begins to defend some cultural or personal dogma’s that not always correspond with the truth about someone’s roots. (Listen to both words, ‘truth’ and ‘root’…they have a lot in common.) Each time, in each area other words are used to enlighten bits of what life is about. One only can talk about the practical things of life and add some humor while maintaining the relationships that need no digging in too one’s soul. But when the discovery of one’s soul happens spontaneously, another approach becomes necessary. The sentence ‘ one has got to know one ‘s self’, is often used and clearly this passes through others; this can become a very intensive process with a lot of avoidable and not avoidable consequences…for better and for worse. One can chose for a celibate life, like for example priest do, or one can chose to find out what the soul of a woman or a man really contributes in discovering what life and your life is all about. Each kind of relationship, whether as a colleague, a child, parents, grandparents, friends, lovers…invites us to really understand the different meanings of life. In the case of lovers, what are they really searching for next to the pleasant things body-contact can offer and not feeling alone ? When spiritually connected people can overcome their negative emotions their fingers become like camera’s reading each other cells…surely an almost ideal situation…making love with a lot of concentration and understanding how to really activate each other’ s body…and soul in a spiritual way…but it isn’t a guarantee that things work out all right, because of the karma who preceded that kind of relationship isn’t understood or one does not dare to understand. This can cause a lot of troubles…and indeed if there are other family members involved on both sides and if one tries to please everyone without understanding in which situation they find themselves in. It isn’t easy trying to tell other people what to do…especially if they aren’t ready for it, or if they are too stubborn. Also, when the relationship with ancestors and others isn’t understood it can become difficult to unwind the wires.
Like in the telecom connections in the boxes on our streets there are certain connections between people and they get disturbed when things in our live occur that shouldn’t have happened to avoid complications, but in a lot of cases things couldn’t haven’t gone in another way. We experience things and we forget things, but when we reach the deep truth about a lot, we can tend to push it away, with a feeling of missing something as a consequence or we can try not forgetting the lessons and their feeling anymore and carrying it as a power in our consciousness…thus telepathically influencing things positively, all dough that SEEMS not to be the case sometimes. We cannot play ‘God’, but we can near the divine energy that make things happen mostly in an unconscious way. People who are aware of this should not try to escape by means of believing superstition or using unnecessary pills that burry a part of their body and soul and prevent a contact with their spiritual inner communication or dialogues which they could have had if they had overcome themselves and others. Often they cut ties with the one who really cared lots and lots about them, because the confrontation with their roots was to heavy emotionally loaded for them. Then they have the choice to enjoy life in a way they can handle, but in many case they make it worse. Sometimes the more distance one keeps after finishing a relationship or turning it in to friendship (if still possible), the better it will go with oneself or the other…if this means that one of the two for example will not take some medicine any more, the longing for the one he or she had to miss can come back and if that person is lucky she or he will not have to repeat the same road with more suffering then joy. Suffering surely will come when one discovers one has lost someone with the same roots. True roots, roots of truth. (almost poetry those related sounds in these words).

vrijdag 17 juni 2011

82. On the border of impressionism

Trying to pass the borders of impressionism.
Because there are people one knows involved, no one can write a complete proza documentary about just what was one day in his or hers lifetime. Also due the fact that at a certain moment one is ready to begin writing such description, the reader will not be able to follow because of the complexity of one's past that is determined for a part by events in the past.

So that is why one always has to choose between fiction and reality, between the daydream and the situations one has to adept oneself on. Each thought is a novel on it' s own if one would pay attention to it and mingled with fantasy a thousand novels. Each dream is a puzzle of a lot of things that happened in a lifetime over generations. Time does not exist. Each moment of a minute, sometimes splits of a second, is so intense to write about that, if one is a writer, one cannot support any more in the end or just survive by observing and enjoying and making sense. In order to achieve a part of this wanting to explain about the codes of life in a narrative way, one should be a lot alone perhaps...I do not know, I'll have to find out...but the energy of achieving the aims described, is lacking me at this moment. Shall I try to write a prelude (french word,an introduction, which again is a French word ?) about the past or start with the day itself today or go to sleep for half an hour to recover ? Or shall I look upon you as my private detective trying to find out in this day to day story of mine, how my live and maybe yours was ?

Woke up with my neck hurting more than the day before and a kind of fatigue that went away. Had a 'talk' with a virtual friend about dreams and situations in daytime, but then not trying to fix the events itself, but put them on a broader scale. Nice that in English the word 'friend' is not substitute for male or female. A friend is rather someone one can talk or write with on a more or less the same dimension of vibrations. And if it's a virtual exchange one does not feel like one will have a supposed real encounter where one falls in love and by consequence having to endure all the responsibilities, joys and hardships based on the realities of the other person ‘s life.

I dreamt that a bloke with a lot of primitive and rough and in a way brute physical energy tried to seduce a friend of mine. He wanted to conquer her innocents  in a mainly instinctive way. At first my reaction was 'let it go, it's not your life', but the feeling kept following me and then I met an old tired Indian woman who told me to control the blood pressure this has caused in my body. She maybe has saved this house of that soul of mine, and that is why my spirit is back on the track of continuing 'it's' spiritual tasks...for the sake of being a kind of assistance to all those who have managed not to live pureally superficial.

Me and my neck rested for a while and the fatique due to a life with a lot of tasks and due to the part isolation, slowly disapeared a bit, due to the fact that I let my ghost speak to my tired body, encouraging it from within the spheres of 'heaven' present as well in everything and everyone on earth, but most of us do not really know or can't reach the same dimension any more or not yet.

A cup of thee or coffee ? I had run out of water of the source in the wood, so it took some of the kitchen tap. The water was presumed to be the best, because of a lot of controle and addition of...I do not know. Nature's tap was to far away today for me to go and get it. The fellow occupants of my house were at work and I went outside to say the dogs hello, after eating some of the meal of yesterday and sharing the rest with them. The only animals whose meat I eat are, from time to time in a limited way 'chicken' and some fish from time to time. And hopefully, most of the time chicken that were not emprisoned in factories all of their lifetime.

In a village with tries not to become a town, I met the young man who wanted to make a living of his dream, providing food and a drink to his clients, which were more friends to him. He asked me how my writing got along and I answered him I had started writing in English and that I still was helped by the computer to avoid spelling errors...but that the computer wasn't so human as to underline the words thought and taught, because they both are correct...but it depends on how you use them. This restaurant-café keeper has a replica of one of Renoirs paintings in his establishment. I look upon it at each visit and so I said : 'I saw the film 'la fabuleuse destin d' Amelie Poulain' lately again. While living in her world of fantasy, she always was trying to help people by bringing them together or playing jokes with someone who mistreated another person. There was that role of a painter in the movie who was making a copy of Renoir's summer ball...he advised Amelie to grasp her own happiness in her attempt to meet the love of her live...and in response the painter and other personages received a lot of blessings as well.

There were some woman in my view on the owner of the 'Good Life', waiting for the buss at the other side of the street. One nice dark woman from Africa with a lot of pounds extra, sat on the stone before the window of a house...like as if she was meditating. Had she found happiness in marriage or was she misused on this or the other continent...or in both cases and even if she was unhappy, was this the consequence of the wrong choices she made before she emigrated ? A bit of an Asian women came to sit next to here and they looked understandingly at each other, without talking. Do only coloured people take the bus in this place ? A Caucasian woman pushing a child in a baby-carriage came along...and another white skin one with a happy little black-white dog came along. Wish Renoir was here. Maybe he was, with all that talking going on about him...as a consequence of what he did. Since time in fact does not exists, he must be somewhere, I thought. And while I write it I wonder if I did not write 'taught' instead of 'thought' in a phrases like this. Sorry, no energy left to go back and correct it. It's a bit like life...the past, try to deal with it as much as possible, but avoid having to make corrections in this day itself. Make your day, not interfering to much with earlier evolutions who have had their flow. Try to have a panoramic view on people and things, or you will get lost among too narrow conditions. It is like a heard this man say in a documentary about Darwin and his Beaggle boat : "I love the Amazone, but do not expect it will love you back. In fact the Amazone is very happy to see me coming...because it is very hungry : mosquitos snakes like the anaconda, some fish...they surely love me in their own way. So did my cat and my chicken when I came home. The cat pushes her head against my giving hand to thank me and the chicken lays her daily egg and expects no special things in return...forgotten of the times when she was a dino Maybe her kind has become humble through all these years of evolution ? Still there is a kind of mean dino-look when she mistrusts me and is not singing her relaxed song.

 zondag 12 juni 2011

83  A family called Humanity        Economy’s daughter Social married a guy named Politics…
And they had many children in different states and stages
Situations tend to function quite a bit different then they are described in that part of the media that has to many readers or watchers. Independent judgment is only possible when one considers the situation and the needs of the world as a whole. Learning to put facts in a broader perspective, dealing with insinuations. The more one succeeds in doing so, the more chance a progressive policy gets. Most of let things go their way and only when situations are really too much to take and one unites only to save a part of the furniture, leaving structures as they are, because politically the social movement was an orphan.
We are connected not only by blue lines (personal relations), but also by red lines, the econ-socio-politico-eco ones in fact. Our blue lines can benefit from a good condition of our red lines. The red lines are dominated by all political parties from far right to the spectrum of the left parties. If the individual no longer wants to stay without a voice concerning wars, poverty and social and ecological issues…or does not learn how to use telematics to oblige politicians to listen to them…the decadent part of politics will continue for much longer. (see text ‘to all’ on http://bloctaafblogartist.webs.com/apps/blog/ ) (and to ‘dear fellow world occupier’) on http://bloggen.be/conscience2008 ) We must obtain insight and a vision in order to understand history on his way to providing the planet with an ecological system of production so that in the end, if we plan this socially, we can span more free time in doing other things related to the meaning of life. Most of us have a daily life consciousness that prevents them from understanding what is happening fully and shows them in what kind of play they play. One has to learn how one can become as objective as can be. The higher the degree of collective consciousness the more possibilities for the individual. Why so many people rather like a populist then an intellectual approach ? They really want to show solidarity but they are divided in a lot of groups. questions for workers
Why is it we are still being ruled by representatives of bancs ?
Why you work so hard while so many are without a job ?
Why is having a job not normal ?
Why can't you easily find a new job ?
Why our telecom services, our energy and transport are not free ?
Why still not one world currency or an administration based on need ?
Why some of us need the discipline of old ideologies to function ?
Why not our inner discipline or the one of our colleagues in charge ?
Why not we but them should be afraid of doing away with speculation ?
Why does the same product does not cost as much everywhere ?
Why is poverty a form of official slavery ?
Why so few people control so much wealth ?
Why so few robots command so many soldiers ?
Why religions are not as much spiritual then our inner energy ?
Why imperialism calls war humanitarian aid, free world and democracy ?
Why do criminals control economy, whether in USA, ex- USSR or Liberia?
Why do trade unions follow the games of big money ?
Why do we not understand that 'foreigners' can be workers to ?
Why we still make weapons to kill our comrades elsewhere ?
Why do kings and queens still exist ?
Why not use technology and technocracy to build a beautiful world ?
Why doesn't education teaches more about human sciences ?
Why do we pay taxes as well for putting mines as demining them ?
Why do factories or companies close when demand is so big ?
Why are farmers payed to destroy or not produce, while so much hunger ?
Why so much short of housing ?
Why our dogs and cats eat more money than some earn ?
Why their system survives by means of crises, wars and exploitation .
Why do we keep on collaborating while modern fascism is so strong ?
Why our media talk in favour of what's going on ?
Why is the right to vote, the right to say yes to the system ?
Why don't we put forward our own program first ?
Why don't we defend our own alternative in the enterprises we work ?
Why don't we invite the jobless to join our reunions ?
Why don't we develop our new strategy to put our demands in power ?
Why we really want to show solidarity, but we are divided in lots of groups. …with no international action plan…

84. LESSONS FROM HISTORY
---------------------------------------------------------------------------------------------
Why don't we put forward our own program first ?
Why don't we defend our own alternative in the enterprises we work ?
Why don't we invite the jobless to join our reunions ?
Why don't we develop our new strategy to put our demands in power ?
Political analyses and alternatives http:// philosophicalresistance4.skynetblogs.be

Zie   deel Filosofie   of   http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be

zaterdag 11 juni 2011

85. Losing Loves

Losing loves
Losing great loves.
Close to souls who pass away.
Lives that one must partly or almost abandon.
Then recognizing them here and there.
Losing loves.
Ignore the feeling, invent reasons why…
It had to be that way.
Sometimes they are right.
Sadness is never the same.
Relieve as well, but from whom and who and when
?Always, ‘after this one’, not again the part of hurt in love.

While there still are sparks of fire in the ashes.
Relations.
Always in other dimensions, other heights and tunes.
Different situations from needs of others.
From the own stories as well.
Do experiences have to come and visit us again ?
Does one have to go and search them in situations ?
Unique memories and sensitive connections…
Keep on connecting with the hart.

Losing great loves.
Close to souls who pass away.
Sad ,happy or in the middle, never the same meaning with this one or that one.
And passion also has seven tunes and colors.
And lots of songs in seven styles.
The simplicity of the white knight and the princes.
To the land of legends these days.
Pipi Langkous and Peter Pan don’t exist in adult world.
Those who can stay that way, enjoy and hold it.
Chose for each other.
More complex situations…often more hard to handle.
Losing great loves.
Close to souls who pass away.
The older one get, the higher the account.
And in the end…
Being light, always trying to be light.
We were it, are it and stay it…
Literally and philosophically at least.
Between each other, depending from meeting how and when.
After all those different kind of periods.
Great loves that try to be friendship again.
Relief and difficult test sometimes as well.
Like everything one is not used too.
Ignoring the bio, one can learn, integrate or not.
One isn’t the same any more as who one was before letting go.
One does not know always what to keep or let go.
The games ancestors played and play with lives.
That what one knitted oneself.
Knitting in life, you don’t do it on your own.
Some are not made in life…for patterns to tight.
Whatever the degrees of comprehension.
How little the degree of jealousy …
Funny with who a lot sometimes and with who not and when.
Good friends and become like children and wise men.
Losing great loves.
Art is born from it, as much as from joy.
To bring people closer to the soul.
And often it looks like getting closer to the spirit.
Of one who nobody can derange any more.
And only loves happy things.
Knowing that life hold more in store with people…
Then only romance and all kinds of passion.

The spiritual world, one cannot understand by dogma’s alone
We have a lot of love inside us. When love often has been undergoing some painful tests and we still try to understand the reasons why people sometimes don’t get the real meaning of certain situations in a relationship and we keep on continuing trying to raise their understanding about the way life works…then there really is a spiritual connection between people, a thousand links to our daily lives and those of the ones before us.  What is that love and were does it come from ? Should one continue the relationship (s) or not ? Sometimes one has no choice, because the other side wants to stop the relationship partly or complete. Even if one does not continue to meet each other, relationships of all kind continue; most of the time it isn’t even clearly noticed by the different degrees of consciousness. You probably know about the moments when you can reach a high level of communication or contact with someone. One even does not have to fall in love with them in each way. It’s a strange thing that one can lose one’ s love for someone and if one is lucky friendship and respect remain to chase away the nasty thoughts and images the darker side of the beloved provoked. The darker side is all about the unsolved heritages of the past and the ones one added to them in responding from the same or other situations. When one touches the real nerve of the condition of someone, that someone begins to defend some cultural or personal dogma’s that not always correspond with the truth about someone’s roots. (Listen to both words, ‘truth’ and ‘root’…they have a lot in common.) Each time, in each area other words are used to enlighten bits of what life is about. One only can talk about the practical things of life and add some humor while maintaining the relationships that need no digging in too one’s soul. But when the discovery of one’s soul happens spontaneously, another approach becomes necessary. The sentence ‘ one has got to know one ‘s self’, is often used and clearly this passes through others; this can become a very intensive process with a lot of avoidable and not avoidable consequences…for better and for worse. One can chose for a celibate life, like for example priest do, or one can chose to find out what the soul of a woman or a man really contributes in discovering what life and your life is all about. Each kind of relationship, whether as a colleague, a child, parents, grandparents, friends, lovers…invites us to really understand the different meanings of life. In the case of lovers, what are they really searching for next to the pleasant things body-contact can offer and not feeling alone ? When spiritually connected people can overcome their negative emotions their fingers become like camera’s reading each other cells…surely an almost ideal situation…making love with a lot of concentration and understanding how to really activate each other’ s body…and soul in a spiritual way…but it isn’t a guarantee that things work out all right, because of the karma who preceded that kind of relationship isn’t understood or one does not dare to understand. This can cause a lot of troubles…and indeed if there are other family members involved on both sides and if one tries to please everyone without understanding in which situation they find themselves in. It isn’t easy trying to tell other people what to do…especially if they aren’t ready for it, or if they are too stubborn. Also, when the relationship with ancestors and others isn’t understood it can become difficult to unwind the wires.
Like in the telecom connections in the boxes on our streets there are certain connections between people and they get disturbed when things in our live occur that shouldn’t have happened to avoid complications, but in a lot of cases things couldn’t haven’t gone in another way. We experience things and we forget things, but when we reach the deep truth about a lot, we can tend to push it away, with a feeling of missing something as a consequence or we can try not forgetting the lessons and their feeling anymore and carrying it as a power in our consciousness…thus telepathically influencing things positively, all dough that SEEMS not to be the case sometimes. We cannot play ‘God’, but we can near the divine energy that make things happen mostly in an unconscious way. People who are aware of this should not try to escape by means of believing superstition or using unnecessary pills that burry a part of their body and soul and prevent a contact with their spiritual inner communication or dialogues which they could have had if they had overcome themselves and others. Often they cut ties with the one who really cared lots and lots about them, because the confrontation with their roots was to heavy emotionally loaded for them. Then they have the choice to enjoy life in a way they can handle, but in many case they make it worse. Sometimes the more distance one keeps after finishing a relationship or turning it in to friendship (if still possible), the better it will go with oneself or the other…if this means that one of the two for example will not take some medicine any more, the longing for the one he or she had to miss can come back and if that person is lucky she or he will not have to repeat the same road with more suffering then joy. Suffering surely will come when one discovers one has lost someone with the same roots. True roots, roots of truth. (almost poetry those related sounds in these words).
Some remarks about my essay-story : ‘there was live after dead aswell’ (see link)
Does the negative energy of someone keeps on living in the spiritual world as well, or is it an energy that only continues to have an influence in the existing world ?
From the world of electricity we know that a switch can be ON or OFF. Off means not in connection with the source. ON, connected. In the BIO –world there is LIFE and DEAD…in case off DEAD the qualitative attitude one has towards life keeps on empowering certain connections, especially if one has a lot of panoramic as well detailed insides into the different domains in life.

 donderdag 9 juni 2011

86. Quotes to meditate on

oorspronkelijk nederlandstalige tekst : http://voortijdigtestament.skynetblogs.be/si-zinnigezinnenzoeken/

Life is a training in understanding, resisting and enjoying.

To be able to support one another, one can learn.

There always are ordinary, special and to secret reasons why people do not get along.

After a hard winter, feeling spring, proud having survived.

Do not become a slave of money and then just die.

When one thinks about someone, often a library is opened in your head.

The higher the wisdom, the more intensity of observation, calm, the more mature the deed.

Such a strange ‘for’ feeling about others or yourself, where does it come from ?

Sometimes we only remember the dialogues we did not understand.

Analysing what really happened often works on a longue term, afterwards.

Thinking positively sometimes needs it’s blessings and conflicts.

Drifted to far away from what you should be doing, it harms doesn’t it ?

Existing in function of the energy one leaves behind and regenerate from time to time.

The soul of a biological home, embryo, transformer to the spiritual world ?

Ration and Logic fall in love with muse and fantasy and give birth to inspiration.

Why is a first impression often so important .

Do you ever get the feeling something very funny is about to happen ?

Continuing doing what you don’t like sometimes for someone has an advantage.

Out of free will doing something important with positive consequences, special event.

When you feel too good, polarity is ready around the corner.

What happens always happens on a scale of evolution.

Something one completely forget, all at once it is there when one needs it.

One loves hearing people talk, but not if it is empty talk.

Orientate on your own strength to keep on your own course.

Sometimes one hides info for you, sometime it is best hidden for you.

Knowledge, red carpet for spirituality

Letting go weight by laughing, observing, showering, moving, toilet, walking… .

Marvelous, when taught flow through you without effort.

Madness sometimes is a crush because of touching the sky to long or crawling too much.

Distance and walking together, both needed.

Understanding interaction in how things and situations come in too being.

Images that become symbols of and grow and grow to more insights.

Intuition is where one’ s soul reaches the spiritual world.

Interpretation of events, emotions, feelings, intuition…a lifelong task.

Like the weather, moods change, due to a number of conditions.

Preparing for each kind of moment when one meets someone serves the dialogue.

Sticking to a good feeling very often makes a lot more possible.

Posing questions at one’s self and others with the aim of getting more conscious.

In relations, separate the possibilities clearly from the difficulties.

A sense full of words can have more implications then practical and psychological ones.

Words are symbols of the daily as well as the spiritual.

Space and time, a lot more relative then we might imagine.

Send positive things in the direction of others, without always accepting missions.

Just ask for the strength your inner needs, when strength fails you.

Do there have to be studies about the healing power of knowledge, insights, wisdom… ?

In each period of your life you awake in yourself the things you must deal with.

Passing thoughts without words becomes easier when one exists intensively.

Measuring the evolution of oneself and the people one knows, not so easy.

To reach something, risk something even if it goes step by step and the summit is not yours.

Through the ones you know you understands the total picture more, sometimes less.

A searches for meaning is a kind of detective.

Magnetism, pigeons find their way home, we need a map.

Everything is a remix of what came before, with more and more consciousness.

Dead. Like a train station near the see…it seems like this is it.

Radiation. Physics. Chemistry. Bio. Soul. Thought. .Art. Spirit. Radiation.

Do not be each other’ s volcano that prohibits one from flying.

Burst out in something, that you get it over with.

Understand who you are and that you are who you were looking for.

Being is smaller than matter, but a lot bigger.

Each one knows the way he is, but not completely.

Evolution of radiation to our soul and radiation again. Holy trinity.

Are seeds in the air aware of where they can land to flourish ?

Put the top of a lemon in water and you get rings around the sun.

Lives, living, constantly prepared. Prepare to want.

The leaves of indignation lead to understanding sometimes.

To be or not to be, but what is to be ?

Watch out for accepting nearly impossible tasks.

You are a part of the solution as well.

Doing what one does, moment by moment.

Getting closer to the spiritual is living through all ,passed to you, facets of the soul.

Connecting the first impressions with the last for the time of being always.

The more confronting reality is, the more one pushes it away.

Not feeling well is not meant to push in the direction of others.

The karma of our own lives is looking for balance.

Do all personages know the meaning of the pieces they play in ?

Emotionally this is both a dangerous as heavenly world.

Our bio –soul- spirit produces better stuff then the factories of pharmacy.

One knows who one is by understanding the past better.

From an early age knowing what is in front of you, it does not work like that, but… .

That one and that one one will meet, slowly understanding why.

Dead. Return to separate elements. Radiation. Relations. Exchange ?

Life is a daily preparation of improvement of the quality of being.

One cannot remember all of the inspiration…it will find road to reach us again.

Wisdom not only comes on a top, also by descending, resting, meditating.

Dreaming, a surrealist remix, works of art with and without message.

Earth, hereafter, thereafter, always NOW is more easy to understand.
Time, does it exists only for those who do not feel well in their skin ?
The past, that what was, always in repetition to prepare the next show.
Both the literate and not literate do not always understand all structures.
One often forgets, speaking words, thinking is energy as well. Energy has consequences.
Energy is also faith, acting, believing… .
Insight that leads to energy is shared, exchange, experienced, not only tapped.
One cannot and does not have to be able to support all the pain of others.
Being satisfied often helps against too much or too little.
Keep on swallowing without learning, you must be wanting to become a zombie
Each awakening is a change to write a prolongation.
Wanting somebody at your side and only thinking of yourself is nearly emptiness.
In the book off all, each person is one of the different kinds of personages.
To give yourself your life back, understand it’s roots and plant understanding.
On moments you realizes the meaning of it all…one feels great.
On joins life starting from all those reasons for living of others too.
You’ve got it, or you don’t…or nearly, but you can get it…what ?
The meanings of the meaningful, hard to understand ? Nonsense easier ?
Becoming is experiencing by observing and acting or not acting.
Acting or not acting. The wright words, silence, listening, intervening...
…by doing so, wisdom an progress come easier…interpreting the unbalances.
In fact sometimes everything is too crazy for words.
Connecting and combining while understanding is almost the French word ‘religion’.
Make some time for nature from time to time.
Observe and commentate inside, outside, free from stress and circumstances.
Wish some good things from time to time.
The greater your interests and your desire to know you are and what you can do, the more you can control your life. Emotions are a teacher in different phases. We can change direction every time we understand more and know what we want and don’ t want. Then we can act or not act from a balance situation…with the hope and believe that this acting will be positive for yourself and others…even if in the beginning it does not appear like it will be. Who can understand for others which direction will be positive for them ? The answers lay in our environment for the grasping if we really want…if we didn’t give up searching, that is.

Without wires, there isn’t a single electrical lamp that burns (except for those with an inner battery). We exist because of inner power and connections.

87.  dinsdag 7 juni 2011    Letter to a father   died 18 mars 2005

Thirty years after having written a letter for his father’s birthday, Ob finds a letter Ob wrote to him at the time, congratulating him on his 59th birthday.
“It is not easy to contemplate, that is think and write about one’s father. It is obvious that one has respect and admiration in away, but not easy to put this in too words and make some critical remarks as well.
I always knew you as an enormously hard working man and as someone with a feeling for justice beyond compare…as rare as your blood group. But above …you are someone in very close connection with nature. But what do I mean with all those words pa ? Hardworking. I am grateful that I have had a happy childhood and that I have had a happy childhood. I have never regretted that I had to work very very hard when I was young, I had a lot of useful extraordinary experiences in the field of cultivating and trading fruits. I have lived to see the complete evolution from a little farm, from horse to tractor to truck and so on…first on the local markets and then abroad in the East. I grew up in an environment with a lot of space and working after school hours, I did it to get a lot of weight from your shoulders, that of your wife, your brothers and others. It’s great to have space, land with fruits, storehouse’s, a whole village… . It has helped to build my character and perseverance. I like to take initiative and make my hands dirty and don’t stop till the work has been done. When I think about all those times we loaded truck with fruit from the region, delivered at our place or on the markets and the times we drove together with all that fruit to Germany in a number of cities having to load it back of… this was quite an experience. Watching you trying to keep awake all night and in the morning sleep for a couple of hours and drive back home to give your orders at a few the workmen of the village who helped with the trade and a couple of miners who didn’t want to work under the ground any more, but spend their days between the fruit yards. I watched you when you drove. The expression you had on your face, pure enthusiasm, is unforgettable to me. It was the look of one who is a 100% pleased with what he was doing and believed entirely in it…it had a purpose as all lives have, yours had as well. Your motivation went along with an ability to hold on that I did not meet a lot so far. It’s amazing that you still look like an ugly old man yet. “
“Only two aspects of the way you are, aren’t in your and our benefit. In stress conditions, you sometimes wind yourself up to much and you want to do everything by yourself then, then blaming us or the workers when things do not go the way you think they ought to. But that doesn’t bother us anymore, because we have become used to it. Secondly, you are too good with people sometimes, you want to make a compromise most of the time, even if it isn’t in your benefit. It will get you bankrupt if you don’t watch out. Even on the non-business field, in a human way, you give in to quick sometimes…instead of letting others clean up their own mess. You do have a lot of knowledge of the human character
but often you judge sharp,, but to quick maybe ? Or am I not old enough to understand ? Let’s just say you are on the watch for others a lot of the time…maybe that’s because of the unnecessary benefits you give them…and not knowing you are sometimes fooled ? A lot of people were killed in the war you lived and had to hide from and your father as a member of the resistance saved many lives and the local resistance was not to blame for the terrible revenge the village went through for it’ s actions…do you feel as if you must make up for the whole village ? Nevertheless you are a good teacher in combining the worries of the past with the reality of today and the future’s joys of tomorrow maybe. “
“I did not continue your business. Rationally I hadn’t got the money for it an subjectively I am not a trader…and one part of you isn’t also. For too long I felt as if I did you wrong by this. One thing I know for sure…everything has a reason and the art of producing fruit will go on…if not in then outside the family. I loved the years I was a fruit worker in your and your brother’s company…I loved working on the land more than that trade and that too complicated for me accountancy around it. I have my own family to take care of.
Sometimes I wonder that a thing that you wanted to pass me in life, ‘being religious’, I haven’t got it in me because I behave more as a philosopher and an artist and political militant. You really think so ? I have taught a lot about those things and I tend to look for a neutral bridge between all kind of sciences and religion. The fact that you not often see me in church, does not mean I haven’t got ‘it’ in me. I behave more as a Christian in believing and acting in and for a more just world, then by going to church and I will try to hold my family together and raise my children…but these are quite other times then when you grew up and started a family. I try to life my life consciously and with a good conscience. From all off the children and husbands and wives and grandchildren, ‘happy birthday’.”

Once father had retired, he began to read ancient texts about religion and others…two of them I found recently back again, ‘In the light of the truth’, must be something like the gnosis texts or not, he would have a look.
‘In the Light of Truth’,
So there stood : ‘in the Light of Truth’. Looked to me like the writer was trying to say that there was indeed a more powerful consciousness than ours that did not have to go all the way our evolution had to pass by from waves to atom and cells. Under that level would be a kind of distributing in between server or ‘light’ distributer…I ‘ll give it my own metaphors to help understand. The text was not referring to any religion in particular or race.
When making an effort to do what is good one gains credits, so much was clear. The author used also the argument that we often meet again in different lives. He sees no border between the here and hereafter…this I can understand (see my text ‘there was life after dead as well’), but I have my doubts about that classical reincarnation. One would wish it was true, seeing the burdens to overcome in some families…but there have to be certain laws that guide parapsychological energy. And I think those rules function according to the energy present in ancestral telepathy (gone, but not dead) en present energy also under one of his forms : present telepathy. He goes on explaining that what you think and feel is very important, because it makes links and attracts other people’s thinking and feeling, so in order to not get involved in thinking and feelings of people who think negative of life. Again this logic starts from a presumption and that is that the same positive energy attracts the same positive energy and good intentions. But is more complex than that. There are a number of stories before us that wait for completion and the two kinds of telepathies who are one in this world, make happen that what is logically and obvious to follow out of older events. According to the principle of thesis, antithesis and synthesis often, things happen, children are born, the second never the same as the first. Our free will consist in understanding our own situation in the world around us and choose for our typical own way which corresponds with our real soul…not so much a copy of our ancestors but our surplus. Does that surplus feels well with this or that person ? Of course if I am wrong then we are all perfectly living together and at an early stage in our being young we chose the wright partner. To make this basic picture complete, I could add that at a certain time only ones condition an choice is possible. Not everybody needs the same and everybody should evolve from within if one is a bit on a negative road.
What must I remember of all this ? That I shall encounter the things I feel, speak and think one day in the rest of my lifetime(s) ? If you have a Jack Russel and you educate him to be a hunter, it can be that he starts searching immediately when you come home because of that or mainly because he is a Jack Russel…I think both arguments are true. If every taught stays in connection with you… there is an gigantic net surrounding people. The author says that time does not exist, so we have time enough, it is all about the evolution of our inner communication in response to our connections with the rest what is…and that rest is one with you. All you have to do is wanting to overcome negative things, so is written. But what if in fact the positive and the negative interact because both can get wiser ? And we all know we have are stronger and weaker parts…so in interaction it is almost impossible to not think now and again something negative about somebody dear mister Abd Bernardt, with all respect. Wanting the wrong thing represses and wanting good things, lift up, I know my friend. People worry too much and have depressions, not only because of the economic system.

And what about those gnostic scriptures ? They seem to have more of an insight, inner approach to religion…by learning from one’s own experiences, and confronting them with those of others, from a bit hesitating to in the most open way possible one gets to understand the ways of the soul, the mental world…and one becomes more open to a meditative approach of present and ancestral telepathy. Some of the old gnostic texts show prove of this as some of the current ones as well. More people than you might think are ‘agnostic’…learning by what they feel in their inner and not taking some dogma’s of churches for the one and only truth.
In 367 after JC the church of Alexandrië under the guidance of Athanasius (Athan-nasty-nes) forbid the gnostic texts and the followers of the gnostic groups hid the texts who later reappeared. Maybe some people in opposition to the gnostic were afraid of discovering the inner, which might lead to some aggressive reaction towards others. An intuitive knowledge of ‘God’, like the gnostic called the divine hierarchic energy includes wisdom about people and life and oneself, also about knowledge of all kind itself. Whether starting from life or starting from texts, one can always work with both to approach a good interpretation of the world and life. Gnostic see everything more in terms of being not aware about things, rather than only talking about sin and forgiving. Their tradition goes partly back to the ancient traditions of the east, but trying to make the bridge to the rest of the world would only take a start long time after the documents were found in the second half of the 21th century. A number of people are not open to a gnostic way of living, others can only understand through metaphors. How does one explain that one can reach a place of peace inside oneself ? ‘The light which hasn’t got a shad’, surely they mean the waves, radiation, aura… ? ‘He knows all spaces, even before they existed’(before the big bang ?). “Earthly bodies often part for earthly purposes and live apart for earthly reasons…but the spirit lives safely in the hands of love and after dead it brings the connected souls back to God.” Esthetically written…and it makes me think that a lot of people are boycotted in their love on earth, by ancestral telepathy and presence of people who are not so close to them as one thinks…but they need them for a number of reasons in the past or present. To be honest, a lot of people would not like meeting others under the form of telepathy…but if they do not want to attract telepathy they do not like, they must let go inside and take a position of inner indifferent equilibrium, separating the positive and negative in each character. If one ask people for the definition of love, one gets several answers, according to one’s experiences.

Here are some links if the heaven they taught me exists and you are boring yourself over there : http://voortijdigtestament.skynetblogs.be  zondag 5 juni 2011

88 Have a taste of spirituality. 88a In the beginning
Last week I went to an exhibition about the history of the universe and the necessity to save the planet. It’s a real wonder what came from the big bang, which symbolically means that something without a material form cannot exist, because something almost equal to zero tends to explode. The first moments after this event there only was radiation and then the first atom and so on until our consciousness. The question whether there is an energy who did not need all that road towards our consciousness, I leave to teologists to dispute about, but there is more God to be found in science and especially in man and woman and their relationships and in people trying to help people in a social and individual way, then in sterile debate about texts who DO HAVE THEIR OWN VALUE to be interpreted in their own époque. All dough some texts show that they know a bit of special energies and this at an époque that science did not have the same knowledge as today; which proves that there is a relationship between the dead and the living, between ancestor telepathy and present telepathy…it are always the sums of both which determine what is going to happen, which words shall be spoken.
The final goal of economic, social and political history is that human kind should learn how to produce in an ecological responsible way and divide in a social way…in order to have more time to enjoy culture and to try to get the meaning of life by understanding who others and themselves really are. The spiritual world one cannot grasp by dogma’s alone. The spiritual world tries to combine the struggles between positive and negative emotions on a small and larger scale. It is depending on the free will of people to act in a way that life becomes more and more a conscious way of dealing with things.

A number of people have so much love in them and that love has often been so misused that they try so hard to prove to others where that love comes from in fact…from the spiritual world. They can feel what is missing in others and where it went wrong as well as the negative sides those others have to coop with. By doing so, if the ones with few negative emotions inside, become more and more enlightened about live. In fact that is why everyone is looking for tenderness in their lives. Some have forgotten about this desire and replace it by all the practical things of life, who aren’t a ‘bad’ thing, but it has become their whole life practically. One often cannot blame those people by acting so because of the fact that unconsciously they know about their ‘pain points’ and it is too much of a burden to talk about them or chose other directions. They work and work in the material world, with no time for contemplation about life. They have relationships whereby they forget that in being truly together with someone who really is close to his soul and the spiritual world means being able to live with less food or less stress. If someone lives together with people that don’t believe in the spiritual any more one of them or two of them lose the respect and the friendship and their love in the end. When one touches the real nerve of the personal condition of someone, one begins to defend some cultural or personal dogma’s. In dealing with practical people one can invent spontaneously some funny things to talk about, but it will not or no more o further, but in doing so you create a little space in them. To reach people who still want to make an effort in touching deeper layers in each domain of life one can have a really deep conversation.

 But when one want to remain on a spiritual level one has to remain with the positive and this isn’t an easy task considering the ancestral telepathy and the present one, continuously influenced by people with less consciousness about a lot. In relationships the degree of wanting to dominate others is an important factor which not only has negative consequences if someone needs a guiding hand still.
There are so many interesting questions one can wonder about after reading “there was life after dead as well” ( link : http://bloctaafblogartist.webs.com/ Does the negative heritage of someone keeps on living as well in the spiritual world, or is it an energy that only continues to have an influence in the existing bio world ? Both the strong and weak parts continue their story here, but spiritual energy hasn’t got negative parts, we only can create them, or are almost obliged to create them by the sums of as well ancestor telepathy as present telepathy.  

88b  The energy of consciousness plays a telepatical game with our telepatical and other exchanges In function of who we are and what we want and of who needs what in fact. Those who know true events and words that their interpretation was wright, can have very good flash backs and discover connections between things and people better. Those who understand as well, or in lower degrees; but who realize that they were partly or entirely the cause of misdoings to others; can have good understanding of things as well, but in less agreeable dimensions. Do not blame them to much, they are seeking to escape from both sides of telepathy. Life puts people on our roads, sometimes we like them a lot till we find some angels who need the help of angels. In the process of helping them (and at the same time in a way, us, no matter the emotional road downwards they can provoke)…in that process they do not always like us for the effort…and by getting tired the stronger ones don’t always have the wright reaction…and the weaker ones can have very strong inputs as well. If there is something troubling you, have faith that it will resolve it’ self and trust the inner spiritual energy who is inside you ,meets you…

88 C .Poems
The heat is gone
The heat is gone.Night has fallen.
Dark clouds refresh.
The light leaves the window.
Between white walls of a yard,
Bats dance the radar dance.
Soon as you think they’ re gone.
One comes back. Always the same maybe.
Picking the mosquito’s before my face.
No blood of yours for them.
In alliance I leave the light on.
Thinking while absorbing time and place.
The brain is a dark place…
But a lot of light is being transported.
There’s no such thing as a bat in your head…
A bat that picks away parasite taught.
You are your own bat inside.


New couple
New couple. Often it goes like this.
They find a lot in common.
A lot to blame their ex-es
They think their trust was misused.
Struggle with the lust for change inside.
Wondering whether to enjoy the lust of new lives.
Rediscovering to be glad.
They stop holding having something
Against the ones who cheated on them.
Experiencing the newly found joy THEY
Must have feld.
But the new love story often ends…
As the old one…
And insults and hurt replace tenderness again.

88 E. Between soul and spirit
Like I said to my cat the other day : “It is difficult trying to be a messias these days. If you only knew what is happening in the world or what has happened in my life, you would jump in to a tree and you wouldn’t come out”. Without followers one often talks to one’s dog or cat. Nearly all possible things that can drive a man crazy, have happened to me or I have seen them happening and who know what is to come. Good, bad and terrible as well as heavenly. That is why I find myself in a good balance between experience and not having to go through some stages I already witnessed. I drink my thee with honey, the water comes from a practically unknown well and I’ve decided to continue to be a messenger. One can be a messenger as well in daily life, in family and so on…but I long time ago was pushed to arrive at this moment in my life…translating this originally Dutch text for those I have not reached yet in that  language. I already used a number of ways to try to express partly a social and partly a psychological and spiritual message. I try to think and talk and write about all possible issues in live, including philosophy, religion (faith) science and spiritual things like telepathy and the meaning of it all is to generate enthusiasm and participation to make this a better world with more people having more time to understand what they are doing here. In school I was critical, on my work I tried to do something about the social and political consciousness of my environment. On a familial level I gave everyone, including myself in the end the freedom to do their own mistakes. On a political field I noticed that a number of parties were ego minded further on the right and on the other hand the center often swinging to the right and the left as well, with some inside opposition or a great division at the left side of the left. I proposed to overcome it by adapting the old philosophical dogma’s of the left, making room for science to prove that eternal live indeed is possible. I invented a new political neutral system of worldwide telematics elections, based on an election to approve a worldwide social program without arms production and equal terms of production and the abolishment of speculation with money and raw materials...etc. I met a lot of people in different ways, all wanting the same while war after war and economical cries after crisis occurred. Artists, politicians, social workers and each other profession, all on their own, like we often all on their own, occupied with their social and personal problems. Those personal problems often prevented them from getting more and more conscious about the mystery of life and the ways it operates through us. We must unite more and more, we started of from one cell and we are spread genetically all around the world…interconnected more than the internet.

88 D. Between soul and spirit BIS
She bit her nails till bleeding, you did not know why yet.
She kept a distance, did not want children it sometimes seemed.
You did not know why.
You taught that you could help her with her child wounds.
She loved and sometimes pushed away.
Wanting to finish the relationship.
What should you do ?
Isn’t the past of generation stories always pushing true ?
Stories of joie and terrible ones she had shared.
You kept on believing that improvement would come through you.
You have wanted children.
Everyone who comes to play his role, will come.
After three years apart and a dozen living together.
A man as enemy image, due to the past was there again.
You were man and guilty in a way.
Can one carry on trying to help ?
When therapy with the guilty ones back in time lacked ?
Then came new listening ears, a new shoulder for her.
You noticed that there was something you did not know.
Material things also counted, hopefully not.
One cannot stay with somebody that understands your life in detail.
One cannot stay with someone who’s inner calm you can’t support no more.
One cannot stay in that calm when the partner doesn’t want to be nice any more.
Opportunities to overcome the negative part of instinct follow…
Revenge is waiting around the corner…you want someone else as well.
You were new in this game, it takes you with it, on the run.
Somebody else, with no heavy burden on the shoulders,…
Is surely waiting out there somewhere.
Forget it, because you are here to learn about every possible problem.
And your solution…making theory of experience in practice.
While knowing that staying nice and tender and helping is the real solution.
Staying in good mood and helping each other and others.
Always hoping for true love and encountering ancestral and present problems.
You notice some need some to maintain their relation or something in between.
But you do not get it yet, because you are in love.
After the cycle of understanding, letting go, comes the essence of the pain…entering by means of something that happens to others or words spoken.
You had to write about it and play roles in the lives of others.
Constantly adapting to different stages of situations.
Until one becomes like an old three which skin wants to burst.
But this is something for the future you hope.

Nature can comfort you, two pigeons come to drink water.
Let go tiredness and al this above and other terrible things in the world.
You carried too much on your shoulders, like so many in different ways.
Wars never stopped from the days you were a child.
Carry less and take your distance.
Rest a while in the sun, it’s spring again.
Travel in your fantasy to a place near mountain and see.

The light that never becomes dark, that only can be somewhere.
There’s no light in the brain but a lot of light being transported.
Because you keep on loving life.
Because of stars and planets, forget men for a while.
Matter contains space as well.
Create some space in your own.

You’ll have to keep on going on, no matter what.
Only through ones again descending in pain ?
By seeing pain as tragic and comic ?
When you have a good day it will reflect in to the others.
We are all healers true words, connections, tenderness, joy…
But confrontation as well.
Through a good inner relation as well.
We travel with people who want to do good things over again...
But they do not understand with who they can and can’t.
Spiritual bands are not to be broken.
You can’t even try, even dough you think so.

Be glad to be in good health and love your senses.
Your life, do not express it in suffering, but in wisdom and feeling good.
Try to understand your own happiness and don’t blame others to much.
Forgive each other, some have difficulties in coping with life.
But again, do not carry to much weight of others on your shoulders.
Wanting someone back again isn’t always a way forward.

88 F. Daily Waves in modern inkt

Left my wood one day
My wood where people looked for serenity.
Discovered a wood, hidden in a town.
Where ecologists do good things.
And I offered them my help.
Went in to town to tell the news.
But got a load of emotional stories about modern pain.
Could not take mine any more…
Lost my good temper…but it was in vain.
The message of my wood, not understood.
Forbidden to be too complicated, just talk along.
Frustration isn’t something for a public place.
It’s to be ventilated at home…
When tenderness has gone.

Back in my wood
nature, telematics, internet
the floating software of the one spirit
receiving trillons² of needs sending trillions³ of possibilities
with each time just one match for that period in time of being
telepathically connected drive of unfinished stories of past and present
wrote a poem about a bat to escape from battle
before it was on the net 3 book friends had used the word too
7 colors 7 sounds 7 continents 7chakra’s 7positive emotions 7negative emotions /7 senses/7 souls/7good intentions
Came near to things hellish and divine
Cracked both codes
Will keep a distance, thus no more someone’s or me to blame.
For the one percent of mistakes and wrong interpretation.
Being aware of once, one emo-link to many in nerve breaking conditions.
A lot of people preaching how to let go and be and live independent.
A lot of them live alone.
A lot of them get hurt.
And when they ‘ve learned from each other to abandon or let go.
They often forgot they were each other ‘s missing link.
How can one be afraid of a missing link ?